Συνωμοσιολόγοι και… Συνωμότες

Άρθρο της Ντορέτας Πέππα

Πολλά έχουν ειπωθεί και πολλά έχουν γραφτεί τα τελευταία χρόνια για τις Θεωρίες Συνωμοσίας, για τους εκφραστές τους (π.χ. Ντέιβιντ Άικ, Άλεξ Τζόουνς κ.ά.), αλλά και για τους υπέρμαχους αυτών των θεωριών.
Οι επίσημες φωνές (νεοφιλελεύθεροι, μεσαίος χώρος, αριστεροί, ΜΜΕ, επιστήμονες, πανεπιστημιακοί κ.λ.π. κατηγορίες επισήμων «αυθεντιών»)
καταδικάζουν ομόφωνα το «φαινόμενο» της Συνωμοσιολογίας και εμπαίζουν όλους όσους εκφράζουν το συγκεκριμένο ρεύμα ή εκφράζονται μέσα απ’ αυτό, είτε αυτοί είναι οι δημόσια εμφανιζόμενοι φορείς του, είτε είναι οι αποδέκτες εκείνοι που υιοθετούν τις απόψεις των δημιουργών των Θεωριών Συνωμοσίας.
Τι συμβαίνει, λοιπόν; Έχουν δίκιο οι κατήγοροι ή οι κατηγορούμενοι; Ποια είναι η αλήθεια, τελικά;
Με δυο λόγια: Ευσταθούν οι κατηγορίες κατά των συνωμοσιολόγων ή οι Θεωρίες Συνωμοσίας έχουν κάποια βάση;
Για να απαντήσουμε στο ερώτημα αυτό, θα ξεκινήσουμε από τα απλά και βασικά, όπως επιτάσσει η Φιλοσοφία και η μαθηματική σκέψη –παρόλο που οι «μαθηματικώς» σκεπτόμενοι επιστήμονες καταδικάζουν ασυζητητί τους «συνωμοσιολογούντες» συναδέλφους τους και μη, ως αιθεροβάμονες και  ως αθεράπευτα φαντασιόπληκτους!
Ας δούμε, λοιπόν, πρώτα πρώτα, τι εστί «Συνωμοσία», για να εξακριβώσουμε στη συνέχεια αν έχει ή όχι αντικείμενο η «Συνωμοσιολογία».
«Συνωμοσία είναι:  μυστικό σχέδιο, που υλοποιείται στα κρυφά από μια ομάδα ατόμων, συνήθως για κακούς σκοπούς.»
Αυτή είναι η ακριβής και βασική λεξικογραφική ερμηνεία του όρου.
Άρα, ο όρος υφίσταται, είναι υπαρκτός, η Συνωμοσία, ως τακτική, ως μέθοδος και ως εφαρμογή, είναι γνωστή, τόσο σήμερα όσο και μέσα από την Ιστορία, και συναντάται ευρέως κυρίως στο Πολιτικό επίπεδο, εφόσον στοχεύει στην εκάστοτε προσαρμογή και ει δυνατόν υποταγή κάποιων –πολλών, λίγων, αδιάφορο- στα μυστικά και κακόβουλα σχέδια μίας συγκεκριμένης κάθε φορά ομάδας ατόμων.
Για να πούμε, λοιπόν, ότι δεν… υπάρχει Συνωμοσία στα εγχώρια και διεθνή πολιτικά μας δρώμενα, θα πρέπει να δεχθούμε ότι σήμερα, κανείς δεν κάνει μυστικά σχέδια, είναι όλοι τους… καλοί –ειδικά οι κυβερνώντες σε τοπικό και διεθνές επίπεδο- και κανείς δεν έχει κακούς σκοπούς για κανέναν. Ισχύει αυτό; Όλοι αυτοί είναι… καλοί; Όποιος απαντήσει «ναι», τον παρακαλώ θερμώς να απευθυνθεί σε κάποιον ειδικό ψυχοθεραπευτή…
Εφόσον, όμως, ύστερα από τη διευκρίνιση του όρου, δεχόμαστε αξιωματικά ότι η Συνωμοσία υφίσταται και είναι υπαρκτή και συνυφασμένη με συγκεκριμένες και συνήθεις –δυστυχώς- ανθρώπινες συμπεριφορές, δεν μπορεί παρά να δεχθούμε, αντίστοιχα, ότι υπάρχει και η Συνωμοσιολογία, δηλαδή ο «λόγος περί Συνωμοσίας», η αντίδραση απέναντι στην ύπαρξη της ίδιας της Συνωμοσίας, εφόσον ζούμε στον κόσμο της μεταβολής και καθετί γεννά το αντίθετό του, όπως πολύ ορθώς το έθεσε ο Πλάτων. Οπότε και η Συνωμοσία γεννά αναγκαστικά τη Συνωμοσιολογία, είτε θέλουν οι αθεϊστές και οι δήθεν πραγματιστές –που εσχάτως γράφουν τη λογική και τη συνειρμική σκέψη στα παλαιότερα των υποδημάτων τους- να το δεχθούν, είτε όχι!
Ας δούμε, όμως, τώρα, τι ακριβώς εκφράζει ως όρος αυτή η «αντίδραση», αυτός ο «λόγος περί Συνωμοσίας».
«Συνωμοσιολογία είναι η διατύπωση υποθέσεων ότι πίσω από μια πολιτική ή άλλου είδους εξέλιξη βρίσκεται κρυμμένη μια ‘Συνωμοσία’.»
Και συνεχίζει η επεξήγηση του όρου από την Wikipedia:
http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%98%CE%B5%CF%89%CF%81%CE%AF%CE%B1_%CF%83%CF%85%CE%BD%CF%89%CE%BC%CE%BF%CF%83%CE%AF%CE%B1%CF%82
«Με τον όρο Θεωρία Συνωμοσίας χαρακτηρίζεται κάθε θεωρία σύμφωνα με την οποία κάποιο γεγονός ή μια σειρά από γεγονότα ερμηνεύονται ως αποτέλεσμα συνωμοτικής, μυστικής, οργανωμένης και υπόγειας δράσης ατόμου ή ομάδας ανθρώπων ή υπηρεσιών ή Πολιτικής Παράταξης ή Κυβερνήσεων ή Συνασπισμών.»
Για να δεχθείς, άρα, ότι οι Θεωρίες Συνωμοσίας δεν έχουν βάση, θα πρέπει να δεχθείς επίσης ότι όλοι οι παραπάνω αναφερόμενοι (Κυβερνήσεις, Υπηρεσίες, Πολιτικές Παρατάξεις κ.λ.π…. άνθη) δεν έχουν ποτέ καμιά μυστική, οργανωμένη και υπόγεια δράση, ότι αποφασίζουν διαφανώς τα πάντα, ότι δεν κρατούν ποτέ κλειστές τις θύρες, ότι ενημερώνουν τους πάντες για τα σχέδια και τις επιδιώξεις τους και ότι, επιπλέον, ενδιαφέρονται για… το γενικό καλό και όχι για το ίδιον συμφέρον! Μα τι κόσμος είναι αυτός, ξαφνικά, παραμυθένιος και αγγελικά πλασμένος! Ζούμε μια τέτοια πραγματικότητα και δεν το έχουμε καταλάβει τόσον καιρό; Τρομερή ανακάλυψη!
Ας προχωρήσουμε, όμως, σε περαιτέρω γραφόμενα περί της Συνωμοσιολογίας, από τη Wikipedia:
«Οι Θεωρίες Συνωμοσίας αποτελούν μία εναλλακτική και πολλές φορές, καινοτόμο οδό ικανοποίησης ερωτημάτων, αντί των επίσημων ερμηνειών γύρω από κάποιο θέμα, οι οποίες (επίσημες ερμηνείες) εκλαμβάνονται ως προσπάθεια συγκάλυψης των πραγματικών γεγονότων.»
Όχι μόνο δεν καταδικάζεται εδώ, λοιπόν, η ύπαρξη των συνωμοσιολόγων και των Θεωριών Συνωμοσίας, αλλά η πρακτική η οποία εφαρμόζεται θεωρείται ακόμη και «καινοτόμος» -άρα και διωκόμενη σαφώς, αφού ό,τι νέο και καινοτόμο διώκεται και χλευάζεται πάντα από το κατεστημένο, το συντηρητικό και παλαιό υπάρχον και εδραιωμένο σύστημα.
Και γιατί εμφανίζονται οι Θεωρίας Συνωμοσίας; Γιατί, όπως διαβάσαμε, λογικά για όποιον εχέφρονα, οι επίσημες ερμηνείες για τα δεινά που υφιστάμεθα ως ανθρωπότητα, όχι μόνο δεν ικανοποιούν κανέναν από τους ευρισκόμενους εκτός των κέντρων λήψης των αποφάσεων, αλλά είναι εμφανές ότι υποκρύπτουν κάποιες άλλες βλέψεις και επιβουλές ορισμένων κύκλων προς ωφέλεια αυτών ακριβώς των κύκλων και προς βλάβην των πολλών.
Τώρα, γιατί δαιμονοποιούνται συλλήβδην όλες οι Θεωρίες Συνωμοσίας και εν γένει οι εκφραστές και θιασώτες τους, η απάντηση στο ερώτημα αυτό είναι απλούστατη: γιατί οι Θεωρίες αυτές δε βολεύουν τους κύκλους που εξυφαίνουν τις «συνωμοσίες» (δηλαδή, τα μυστικά και κακόβουλα σχέδια), οι φωνές των αντιδρούντων χαλάνε «τη δουλειά» και επιπλέον, οι φωνές αυτές της αντίδρασης, που δίνουν τη μάχη τους, καθημερινά, ακόμη και με ακραίο και πολλές φορές ίσως και με αστείο τρόπο, αποκτούν ολοένα και περισσότερους υποστηρικτές.
Διαβάζουμε πάλι στη Wikipedia:
«Στη σημερινή εποχή πολλοί άνθρωποι τείνουν να υιοθετούν συνωμοσιολογικές θεωρίες για την ερμηνεία οτιδήποτε άγνωστου, παράδοξου μέχρι και του αναπόδεικτου, όχι βέβαια αδικαιολόγητα, όταν οι αρμόδιοι φορείς δεν μπορούν να πείσουν περί του αντιθέτου.»
«Όχι, βέβαια, αδικαιολόγητα»!...
Αφού καταλήξαμε, λοιπόν, στο ότι υπάρχει βάση στις Θεωρίες Συνωμοσίας, εφόσον η Συνωμοσία η ίδια είναι υπαρκτή, ας προχωρήσουμε στα επιμέρους και πολύ πιο γοητευτικά, βεβαίως, από την ανάπτυξη της πρώτης μας αυτής συλλογιστικής, που ήταν, όμως, απαραίτητη για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους.
Και για όσους δεν εννοούν να πειστούν ακόμη –και δε θα το πράξουν ποτέ, πιστέψτε με, είτε γιατί δεν τους συμφέρει, είτε γιατί έχουν την πετριά να προσάπτουν στους άλλους κάθε είδους «ρετσινιά»…- αναφέρουμε ως παράδειγμα το ζήτημα των ελληνικών υδρογονανθράκων.
Μήπως θυμάστε, κυρίες και κύριοι πραγματιστές (και ουτοπιστές, τελικά, όπως αποδείχθηκε, βεβαίως) τι έλεγαν οι επίσημες φωνές (Θ. Πάγκαλος, Γ. Παπανδρέου, Γ. Παπακωνσταντίνου κ.ά.) μέχρι τις αρχές του 2011, όταν ετίθετο το ζήτημα της ύπαρξης πλούσιων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στη χώρα μας; Ότι αυτοί που τα λένε (π.χ. ο δημοσιογράφος Κώστας Χαρδαβέλλας, που έκανε τότε σειρά εκπομπών [Αθέατος κόσμος], με έγκριτους επιστήμονες, οι οποίοι εκόμιζαν σωρεία αποδείξεων), είναι φαιδροί και ασόβαροι και ότι φαντασιώνονται θησαυρούς εκεί που δεν υπάρχουν, ενώ η χώρα είναι σωστός Τιτανικός και βυθίζεται!
Λίγο μετά, οι ίδιοι άνθρωποι, αλλά και οι διάδοχοί τους, όπως είναι οι σημερινοί κυβερνήτες μας, όχι μόνο παιάνιζαν σε όλους τους τόνους υπέρ της ύπαρξης των υδρογονανθράκων, αλλά έτρεχαν στα διεθνή φόρα, για να ξεπουλήσουν όσο όσο την πραμάτεια «τους» -τους υδρογονάνθρακές «μας», δηλαδή- οι οποίοι, ω του θαύματος, είχαν γίνει ξαφνικά και εν μία νυκτί, υπαρκτοί και εκμεταλλεύσιμοι!
Γιατί άλλαξε το τροπάριο, όμως; Γιατί υπήρχε συμφωνία, ήδη από το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, να μη χρησιμοποιήσει η Ελλάδα τα αποθέματά της σε υδρογονάνθρακες πριν το 2011! Οπότε η στάση (η αρχική) των κυβερνώντων, πριν το 2011, είχε βάση. Απλούστατα, γνώριζαν το ζήτημα. Και το απέκρυπταν από τον ελληνικό λαό! Και λοιδορούσαν όποιον το έθιγε! Γιατί δε συνέφερε η παραδοχή του στα σχέδια τα δικά τους και των αφεντικών τους, των διεθνών τραπεζιτών, που ήθελαν να λεηλατήσουν και αυτό το κομμάτι του εθνικού μας πλούτου! Και αν αυτό δεν είναι Συνωμοσία, επίσημη, πολιτική και αυταπόδεικτη, τότε τι είναι; Πώς θα το λέγατε εσείς;
Σας έφερα ένα μόνο παράδειγμα για να διαπιστώσουμε όλοι μας ότι το πράγμα (η Συνωμοσία) δουλεύεται και μάλιστα επισήμως, επισταμένως και εργολαβικά.
Στην πορεία της μελέτης μας –και επειδή υπάρχει οπωσδήποτε και συχνά μάλιστα, η υπερβολή εντός της Συνωμοσιολογίας- θα ασχοληθούμε, εκτός από τα προαναφερθέντα «πετρέλαια», σε μια σειρά άλλα θέματα, ιδιαίτερα προσφιλή στο ευρύ κοινό, όπως είναι:
Οι αεροψεκασμοί, το οικονομικό παιχνίδι στην Ελλάδα και τον κόσμο, τα Πρωτόκολλα της Σιών, τα ύποπτα Εμβόλια και οι «τεχνητές» Αρρώστιες, τα κρυφά και επικίνδυνα σχέδια που αφορούν στη διατροφή μας, το δίπολο Ρατσισμός – Αντιρατσισμός, οι μετεωρίτες, οι Μυστικές Εταιρίες, οι Διεθνείς Λέσχες και Επιτροπές, τα διάφορα Τάγματα, οι υποκρυπτόμενοι στόχοι και η Μυστική Ατζέντα πίσω από τις Πολιτικές Ιδεολογίες, η κρυφή όψη της Γεωπολιτικής και βεβαίως, οι «πρωταγωνιστές» των Θεωριών Συνωμοσίας Εξωγήινοι, οι περίφημοι και πολυδιαφημισμένοι Ιλλουμινάτοι, η Παγκοσμιοποίηση και η Νέα Τάξη Πραγμάτων και φυσικά, η Παγκόσμια διακυβέρνηση.
Έχουμε δρόμο!
Αλλά υπό έναν όρο: Δεχόμαστε ότι υπάρχουν πολλές υπερβολές και ακρότητες. Θα ξεκαθαρίσουμε, λοιπόν, όσο μπορούμε, την ήρα από το στάρι, το σωστό από το λάθος, τη φαντασία και το ψέμα από την πραγματικότητα, επιστρατεύοντας τη μεθοδευμένη έρευνα και χρησιμοποιώντας ως εφόδιο τη σκέψη και τη λογική που μας κληροδότησαν οι Αρχαίοι ημών Φιλόσοφοι.
Παρόλ’ αυτά, οφείλω να ομολογήσω ότι ακόμη και οι ακραίες Θεωρίες Συνωμοσίας, που χαρακτηρίζονται από καλπάζουσα φαντασία και από ακατάσχετη μυθομανία, ασκούν μια βαθιά γοητεία στον αποδέκτη τους. Μια γοητεία που ποτέ δε θα επιτύχουν να ασκήσουν στις ψυχές των ανθρώπων οι «επίσημες» ανακοινώσεις και οι εξαγγελίες των αποστειρωμένων «καθωσπρέπει υλιστών». Από αυτή την άποψη, οι Θεωρίες Συνωμοσίας, σωστές ή λάθος, στηριγμένες ή αστήρικτες, επιτελούν, ούτως ή άλλως, ένα μείζον «εσωτερικό» έργο: λειτουργούν συχνά ως λυτρωτικές διέξοδοι και ως μοναδικές ευκαιρίες απόδρασης για τις βασανισμένες ψυχές μας εντός του ανάλγητου και αποτρόπαιου πλέον κόσμου μας…

Τα ξαναλέμε, σύντομα, φίλοι Συνωμοσιολόγοι και… Συνωμότες!

Ντορέτα Πέππα
doretapeppa.blogspot.com

Αποκάλυψη