Θα επιταχύνει η εκατόμβη των τριακοσίων νεκρών του καταρριφθέντος αεροσκάφους τον τερματισμό των συγκρούσεων στην Ανατολική Ουκρανία; Πριν απαντήσουμε στο παραπάνω ερώτημα προηγείται ένα άλλο: Υπάρχει παράγων στην κρίση που θέλει ανεξέλεγκτη κλιμάκωση; Εδώ η απάντηση είναι σαφώς αρνητική, αλλά με σημαντικές διαβαθμίσεις:
Ο Πούτιν επιθυμεί να τερματιστεί η σύγκρουση με τρόπο που να σώζει τα προσχήματα για τον ίδιο και τη Ρωσία, να μην εμφανιστούν οι εξεγερθέντες ότι παραδίδονται άνευ όρων και επενδύει στην καταστροφική οικονομική κατάσταση της Ουκρανίας που δεν μπορεί να βελτιωθεί χωρίς συνεργασία με τη Μόσχα. Ο χειμώνας έρχεται σε λίγους μήνες και η ενεργειακή εξάρτηση του Κιέβου από την Gazprom θα είναι ακόμη πιο αισθητή.
Η ΕΕ -και κυρίως η Γερμανία- είναι έτοιμη να εγγυηθεί στη Μόσχα ένα καθεστώς τύπου Φινλανδίας ή Αυστρίας της εποχής του Ψυχρού Πολέμου, υπό τον όρο μιας ρωσικής εγγύησης για σεβασμό της ακεραιότητας της χώρας. Το κόστος των κυρώσεων θα το πληρώσουν εξίσου, αν όχι περισσότερο από τη Μόσχα, οι Βρυξέλλες και το Βερολίνο, με την Ουάσιγκτον να απειλεί με σκληρές κυρώσεις όσους συμμάχους της ήθελαν να διακινδυνεύσουν διαφοροποίηση.
Η Ουάσιγκτον θέλει να κλείσει η σύγκρουση στην Ουκρανία με τρόπο που να «τσαλακώνει» τον Πούτιν και να τον αποτρέπει από παρόμοιες παρεμβάσεις σε άλλες χώρες της πρώην ΕΣΣΔ. Βραχυπρόθεσμα έχει το πλεονέκτημα των χειρουργικών χρηματοπιστωτικών κυρώσεων, μεσοπρόθεσμα όμως και μακροπρόθεσμα ένας παρατεταμένος πόλεμος κυρώσεων κατά της Ρωσίας μπορεί να προκαλέσει ανεξέλεγκτη διεθνή χρηματοπιστωτική αποσταθεροποίηση σε ένα ήδη οριακών ισορροπιών μετά την κρίση του 2008 τοπίο.
Η προσεκτική αντίδραση τόσο του Ομπάμα όσο και της Μέρκελ, που απέφυγαν να σπεύσουν να επιρρίψουν ευθύνες στη Ρωσία για την κατάρριψη του αεροσκάφους της Malaysian Airlines, δείχνει προδιάθεση για διαπραγμάτευση και όχι προειλημμένη επιλογή σκλήρυνσης των κυρώσεων και συνολικής απομόνωσης της Μόσχας.
Ομως από προχθές η κατάσταση είναι πιο περίπλοκη: Αν οι άμεσα εμπλεκόμενοι στη σύγκρουση είναι έτοιμοι να προτάξουν πολιτικές προτεραιότητες, οι οποίες και θα προσδιορίσουν τη στάση τους στη διερεύνηση της τραγωδίας, δεν συμβαίνει το ίδιο με την Ολλανδία, που έχασε 154 πολίτες της, ούτε με τη Μαλαισία, η κυβέρνηση της οποίας διαχειρίζεται μια δεύτερη αεροπορική εκατόμβη μέσα σε τέσσερις μήνες.
Έθνος
0 Σχόλια