Και τώρα που ολοκληρώθηκαν τρεις εκλογικές διαδικασίες, πώς θα ζήσουμε με τις επιλογές αυτών που ψηφίσαμε; Προεκλογικά η ζωή μας, ακόμα και η πιο ανυπόφορη ζωή λάμβανε αδιαμφισβήτητες διαβεβαιώσεις ριζικής βελτίωσης. Οι υποσχέσεις φτιάχνουν εύκολα κι ανώδυνα τον κόσμο.
Αρκεί τα πολιτικά κόμματα και οι πολιτευτές να διατηρήσουν την καθεστηκυία ισορροπία τους που διασφαλίζει τους ρόλους του πολιτικού παιχνιδιού. Άλλος υποδύεται τον συντηρητικό και νοικοκύρη, άλλος τον ανατρεπτικό και ριζοσπάστη, άλλος τον μετριοπαθή και λογικό – το θεατρικό παιχνίδι πάντα διασώζει το έργο στέλνοντας τον λογαριασμό στους πρόθυμους ψηφοφόρους - κομπάρσους. Αν η ζωή προεκλογικά παρουσιάζεται λίγο - πολύ σαν ένας επίγειος μετεκλογικός παράδεισος, όταν κλείσουν οι κάλπες η πραγματικότητα γίνεται εκ νέου αμείλικτη.
Τα δάνεια τρέχουν, τα λεφτά λιγοστεύουν, οι εργασίες εκλείπουν, η αναξιοκρατία κυριαρχεί. Μόνο το πρωτογενές πλεόνασμα και η ανάπτυξη – που δεν περιλαμβάνει καμιά ζωή – μας μένουν, για να χρυσώνουν τις σαραβαλιασμένες μας ελπίδες. Ανέπαφοι και ευτυχείς οι πλούσιοι, αυτοί των λιστών και λήσταρχων που δεν τους αγγίζει η εφορεία, ο νόμος και ο έλεγχος… Όλα λειτουργούν υπέρ των τραπεζών και των αγορών. Οι ζωές μας είναι δευτερεύουσας σημασίας.
Θα κληθούμε συντόμως, στις εθνικές τώρα εκλογές – που άρχισαν ήδη να «μαγειρεύονται» –, να επανεκλέξουμε έναν από τους μονομάχους στο όνομα ενός καλύτερου κόσμου, έναν διαχειριστή της εξουσίας και της ζωής μας, που θα επενδύσει είτε στον φόβο μας «υπάρχουν και χειρότερα» είτε στον θυμό μας «θα εκδικηθούμε, θα λογοδοτήσουν» είτε στο όνομα μιας ασαφούς, σχεδόν μεταφυσικής επανάστασης, όπου όλα θα είναι ρυθμισμένα αυστηρά και με θρησκευτική απολυτότητα.
Κοντολογίς, λίγο έως πολύ, οι εκλογικές αναμετρήσεις μοιάζουν να προσαρμόζονται στις ανάγκες των κομμάτων που καλούνται να διεκδικήσουν το μεγαλύτερο μερίδιο της εξουσίας κι όχι σ’ εκείνες των πολιτών που έχουν καταντήσει το πιο ευτελές πρόσχημα των εκλογικών αναμετρήσεων. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της κάλπης και παρά τις δραματικές αλλαγές που επέφερε η λαϊκή ψήφος στους συσχετισμούς των δυνάμεων, τα κομματικά ιερατεία αρνούνται να λάβουν το μήνυμα, αυτό που δεν επιτρέπει σε κανένα κόμμα να αισθάνεται απόλυτα σίγουρο και ασφαλές!
το ΠΟΝΤΙΚΙ
0 Σχόλια