«...Είχα διαβάσει το βιβλίο του π. Νεκταρίου Αντωνοπούλου για τον Άγιο Λουκά και είχα πολύ συγκινηθεί. Στη συνείδησή μου πλέον ήταν ένας μεγάλος Αγιος.
Κατά τα μέσα Ιανουαρίου 2000 είχα μία σχετική δυσφωνία ύστερα από κάποια ίωση, κάτι το σύνηθες για τον φιλάσθενο οργανισμό μου σε περίοδο χειμώνος.
Όμως δεν πρόσεξα, μιλούσα, λειτουργούσα και εκήρρυτα ασταμάτητα μετά δυσκολίας, αλλά αυτό επιδείνωνε την κατάσταση και εξελίχθηκε σε λαρυγγίτιδα, κατόπιν σε χορδίτιδα και κατέληξε σε λευκοπλακία (στάδιο προκαρκινικό).
Δύο μήνες ταλαιπωρήθηκα και παρά τις επισκέψεις μου σε έξι ωτορινολαρυγγολόγους, συμπεριλαμβανομένου και του καθηγητού Χ., κορυφαίου επιστήμονος, η κατάσταση χειροτέρευε. Αποφασίστηκε εγχείρηση, η οποία θα γινόταν σε νοσοκομείο της πόλης μας και στην οποία χειρουργεί ο καθηγητής. Αναβλήθηκε όμως λόγω ασπιρίνης που είχα πάρει την προηγούμενη μέρα. (Κατά τα λεχθέντα από τον καθηγητή, η ασπιρίνη επιδρά στον οργανισμό κάποιες μέρες και αποφεύγονται οι εγχειρήσεις επειδή προκαλεί αιμορραγίες). Προγραμματίστηκε εγχείρηση ύστερα από δεκαπέντε μέρες, χωρίς να παίρνω φάρμακα αλλά και χωρίς να μπορώ να ομιλώ, πολύ περισσότερο να ψάλλω.
Αποσύρθηκα στο σπίτι των γονέων μου, κλείστηκα στο δωμάτιό μου και άρχισα να παρακαλώ τον άγιο Λουκά τον ιατρό να με θεραπεύσει. Επί δεκαπέντε ημέρες- και επειδή δεν είχα εικόνα του- είχα βάλει το βιβλίο του πάνω σ' ένα μικρό τραπεζάκι και του άναβα κερί από το πρωί που ξυπνούσα ως το βράδυ την ώρα του ύπνου και με το βιβλίο του σταύρωνα το λαιμό μου.
Την ημέρα της προγραμματισμένης εγχειρήσεως (14 Μαρτίου) πήγα στο νοσοκομείο και ο γιατρός εξεπλάγη, γιατί είχα τελείως θεραπευτεί. Δεν χρειάστηκε εγχείρηση, επέστρεψα στα καθήκοντά μου και λειτούργησα 19 Μαρτίου, Κυριακή της Ορθοδοξίας, με χαρά και χωρίς πρόβλημα. Έκαμα και περιοδεία σε πολλές ενορίες λειτουργών και κηρύττων. Αξιώθηκα δε να έλθω αμέσως μετά το Πάσχα στην Ι. Μονή Σαγματά για να προσκυνήσω το τεμάχιο του σεπτού λειψάνου του αγίου Λουκά και να τον ευχαριστήσω...».
newsbomb.gr
0 Σχόλια