Τη ζοφερή αυτή εκτίμηση κάνουν Αμερικανοί φυσικοί, που υποστηρίζουν
ότι έχουν βρει ενδείξεις για την ορθότητα της θεωρίας τους στους
κρατήρες που υπάρχουν στην επιφάνεια της Γης.
Η Λίζα Ράνταλ και ο Μάθιου Ρις του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό φυσικής "Physical Review Letters", σύμφωνα με το Space.com, θεωρούν ότι το πρόβλημα έγκειται σε έναν λεπτό (για τα κοσμικά δεδομένα) και πολύ πυκνό δίσκο σκοτεινής ύλης, πάχους περίπου 35 ετών φωτός, ο οποίος βρίσκεται κατά μήκος του κεντρικού επιπέδου του γαλαξία μας.
Ο Ήλιος μας -μαζί με τη Γη και το υπόλοιπο ηλιακό σύστημα- κινείται συνεχώς γύρω από το γαλαξιακό κέντρο και, στη διάρκεια της πορείας αυτής, διασχίζει κατά περιόδους αυτό τον δίσκο σκοτεινής ύλης. Όταν συμβαίνει αυτό, η βαρυτική επίδραση της σκοτεινής ύλης αναστατώνει τις τροχιές κομητών και αστεροειδών που βρίσκονται στα όρια του ηλιακού συστήματος, με συνέπεια ορισμένα από αυτά τα ουράνια σώματα να εκσφενδονίζονται, εισδύοντας πλέον στα ενδότερά του, όπου βρίσκεται και ο πλανήτης μας. Η πιθανότητα κάποιος από τους τους κομήτες και τους αστεροειδείς να προσκρούσει πάνω στη Γη είναι πολύ μεγάλος.
Οι δύο αμερικανοί φυσικοί θεωρούν ότι αυτή είναι στην πραγματικότητα η αιτία που ο πλανήτης μας κατά καιρούς βομβαρδίζεται από πτώσεις καταστροφικών σωμάτων, που αφήνουν το μεγαλύτερο ή μικρότερο αποτύπωμά τους με την μορφή κρατήρων. Μια τέτοια πρόσκρουση πριν από περίπου 65 εκατ. χρόνια εκτιμάται ότι εξαφάνισε τους δεινόσαυρους.
Οι Ράνταλ και Ρις πιστεύουν ότι έχουν βρει ένα «κύκλο καταστροφής» διάρκειας περίπου 35 εκατ. ετών, που χονδρικά ταιριάζει με την περιοδική διάσχιση από τον Ήλιο μας του κεντρικού γαλαξιακού επιπέδου και του δίσκου σκοτεινής ύλης.
Οι ερευνητές ανέλυσαν κρατήρες στον πλανήτη μας διαμέτρου άνω των 20 χιλιομέτρων, οι οποίοι δημιουργήθηκαν κατά τα τελευταία 250 εκατ. χρόνια, κάνοντας συσχέτιση με τον κύκλο των 35 εκατ. ετών. Υπολόγισαν ότι υπάρχουν τριπλάσιες στατιστικές πιθανότητες οι κρατήρες να έχουν δημιουργηθεί εξαιτίας αυτού του κύκλου διάσχισης της σκοτεινής ύλης, από ό,τι να έχουν δημιουργηθεί τυχαία.
Η αποστολή της διαστημοσυσκευής «Γαία» του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), που ξεκίνησε το 2013, μπορεί να δώσει μια οριστική απάντηση στο κατά πόσο όντως υπάρχει ή όχι ένας τέτοιος δίσκος σκοτεινής ύλης στο κεντρικό επίπεδο του γαλαξία μας. Η «Γαία» θα δημιουργήσει για πρώτη φορά έναν αναλυτικό τρισδιάστατο χάρτη των άστρων του γαλαξία μας, πράγμα που θα βοηθήσει να αποκαλυφθεί η αφανής βαρυτική επίδραση της σκοτεινής ύλης.
Η σκοτεινή ύλη, η οποία αποτελεί περίπου τα τέσσερα πέμπτα όλης της ύλης στο σύμπαν, περιβάλλει τους γαλαξίες και -με τη βαρυτική έλξη της- τους συγκρατεί συνεκτικούς, ώστε να μη διαλυθούν, παρά την ταχύτατη περιστροφή τους. Το ερώτημα είναι σε ποιό βαθμό η σκοτεινή ύλη βάζει το «χεράκι» της και στα τεκταινόμενα στο εσωτερικό των γαλαξιών.
newsbomb.gr
Η Λίζα Ράνταλ και ο Μάθιου Ρις του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό φυσικής "Physical Review Letters", σύμφωνα με το Space.com, θεωρούν ότι το πρόβλημα έγκειται σε έναν λεπτό (για τα κοσμικά δεδομένα) και πολύ πυκνό δίσκο σκοτεινής ύλης, πάχους περίπου 35 ετών φωτός, ο οποίος βρίσκεται κατά μήκος του κεντρικού επιπέδου του γαλαξία μας.
Ο Ήλιος μας -μαζί με τη Γη και το υπόλοιπο ηλιακό σύστημα- κινείται συνεχώς γύρω από το γαλαξιακό κέντρο και, στη διάρκεια της πορείας αυτής, διασχίζει κατά περιόδους αυτό τον δίσκο σκοτεινής ύλης. Όταν συμβαίνει αυτό, η βαρυτική επίδραση της σκοτεινής ύλης αναστατώνει τις τροχιές κομητών και αστεροειδών που βρίσκονται στα όρια του ηλιακού συστήματος, με συνέπεια ορισμένα από αυτά τα ουράνια σώματα να εκσφενδονίζονται, εισδύοντας πλέον στα ενδότερά του, όπου βρίσκεται και ο πλανήτης μας. Η πιθανότητα κάποιος από τους τους κομήτες και τους αστεροειδείς να προσκρούσει πάνω στη Γη είναι πολύ μεγάλος.
Οι δύο αμερικανοί φυσικοί θεωρούν ότι αυτή είναι στην πραγματικότητα η αιτία που ο πλανήτης μας κατά καιρούς βομβαρδίζεται από πτώσεις καταστροφικών σωμάτων, που αφήνουν το μεγαλύτερο ή μικρότερο αποτύπωμά τους με την μορφή κρατήρων. Μια τέτοια πρόσκρουση πριν από περίπου 65 εκατ. χρόνια εκτιμάται ότι εξαφάνισε τους δεινόσαυρους.
Οι Ράνταλ και Ρις πιστεύουν ότι έχουν βρει ένα «κύκλο καταστροφής» διάρκειας περίπου 35 εκατ. ετών, που χονδρικά ταιριάζει με την περιοδική διάσχιση από τον Ήλιο μας του κεντρικού γαλαξιακού επιπέδου και του δίσκου σκοτεινής ύλης.
Οι ερευνητές ανέλυσαν κρατήρες στον πλανήτη μας διαμέτρου άνω των 20 χιλιομέτρων, οι οποίοι δημιουργήθηκαν κατά τα τελευταία 250 εκατ. χρόνια, κάνοντας συσχέτιση με τον κύκλο των 35 εκατ. ετών. Υπολόγισαν ότι υπάρχουν τριπλάσιες στατιστικές πιθανότητες οι κρατήρες να έχουν δημιουργηθεί εξαιτίας αυτού του κύκλου διάσχισης της σκοτεινής ύλης, από ό,τι να έχουν δημιουργηθεί τυχαία.
Η αποστολή της διαστημοσυσκευής «Γαία» του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), που ξεκίνησε το 2013, μπορεί να δώσει μια οριστική απάντηση στο κατά πόσο όντως υπάρχει ή όχι ένας τέτοιος δίσκος σκοτεινής ύλης στο κεντρικό επίπεδο του γαλαξία μας. Η «Γαία» θα δημιουργήσει για πρώτη φορά έναν αναλυτικό τρισδιάστατο χάρτη των άστρων του γαλαξία μας, πράγμα που θα βοηθήσει να αποκαλυφθεί η αφανής βαρυτική επίδραση της σκοτεινής ύλης.
Η σκοτεινή ύλη, η οποία αποτελεί περίπου τα τέσσερα πέμπτα όλης της ύλης στο σύμπαν, περιβάλλει τους γαλαξίες και -με τη βαρυτική έλξη της- τους συγκρατεί συνεκτικούς, ώστε να μη διαλυθούν, παρά την ταχύτατη περιστροφή τους. Το ερώτημα είναι σε ποιό βαθμό η σκοτεινή ύλη βάζει το «χεράκι» της και στα τεκταινόμενα στο εσωτερικό των γαλαξιών.
newsbomb.gr
0 Σχόλια