Ένα ποίημα - ποταμός που πηγάζει από τα εσώτατα της ψυχής, ποίηση με λόγο παραληρηματικό, έμμονο, ιδεοληπτικό, αλλά συγχρόνως και λυρικό, έμπλεο εικόνων ανασυρμένων από όνειρα, παραισθήσεις και εφιάλτες· έτσι λογίζεται η καταγραφή ενός φαντασιακού έρωτα από τη συγγραφέα του.
Ακολουθώντας τον ήρωά της από το πρωινό έως το σούρουπο μιας τυχαίας ημέρας, καταχωρεί τις τρυφερές μνήμες του…
«Όταν τα πρόσωπά τους πολύ κοντά είχαν έρθει,
Σταυροβελονιές τα βλέμματα,
Πλεγμένο υφάδι οι ανάσες τους,
Αρώματα συγχωνευμένα ο χώρος ανάμεσα στα χείλη τους,
Υφασμένοι, κεντημένοι,
Ολομέταξοι και μοσχοβολημένοι,
Συγκλονισμένος αυτός,
Ναι,
Αιωρούμενος από μακαριότητα,
Ναι,
Στα ευδαίμονα άδυτά του ανυποψίαστα παραδομένος…»
…Κι αφού ανυποψίαστα παραδομένος στα αισθήματά του εκείνος, δεν μπορεί να διανοηθεί το «δια παντός ανεξήγητο» του τετελεσμένου έρωτος, επέρχεται…
«Από τη μια στιγμή στην άλλη,
Η ανατροπή της σταθερότητάς του,
Η ρευστοποίησή του,
Η εναγώνια γύμνια του,
Η ενούρησή του,
Η αιδημοσύνη του,
Η αστειότητά του να νομίζει ότι,
Ότι ορίζει εν πολλοίς τη ζωή του,
Ανερυθρίαστα,
Από τη μια στιγμή στην άλλη,
Περνώντας από τη μια ζωή στην άλλη,
Ανηλεής η ποινή,
Μονόφθαλμος, οξύρυγχος, με ραβδώσεις,
Με φολίδες και πτερύγια, τετράποδος, κτηνόμορφος,
Ανηλεής η ποινή,
Και, στο εξής,
Μουγκανίσματα, βρυχηθμοί, αλυχτήματα, γρυλλισμοί, κοασμοί...»
Η Σόνια Ζαχαράτου έχει γράψει μυθιστορήματα και ποιητικά πεζογραφήματα. Το θεατρικό έργο της, «Ο Εχθρός μου», έχει παιχθεί στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης , σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καντιώτη.
Ασκεί τη δημοσιογραφία κι έχει εργασθεί σε περιοδικά και εφημερίδες, στην τηλεόραση και σε ραδιοφωνικούς σταθμούς.
Πίνακας εξωφύλλου: Χριστόφορος Κατσαδιώτης
zacharatousonia.blogspot.gr
0 Σχόλια