Γράφει ο Δ. Βουλγαρίδης
Το νομοσχέδιο διαχωρισμού (διαμελισμού είναι η σωστή λέξη) και αποκρατικοποίησης της ΔΕΗ, αν το δούμε πέρα από κάθε πολιτική τοποθέτηση αλλά και προπαγανδιστική επιρροή, φανερώνει τους
πραγματικούς στόχους των λεγόμενων αγορών.
Καταδεικνύει την οικονομική επίθεση που δέχεται η χώρα μας, αλλά και κάθε πολίτης, είτε σε επίπεδο εισοδήματος, είτε σε επίπεδο εργασιακών δικαιωμάτων, είτε σε επίπεδο ασφαλιστικών κεφαλαίων, είτε σε επίπεδο δημόσιας περιουσίας.
Μάλιστα, τα κόμματα που σήμερα βιάζονται να ξεπουλήσουν κάθε στρατηγική δραστηριότητα, κάθε υποδομή και κάθε κοινωφελή επιχείρηση, που δημιούργησε από το υστέρημα του ο Ελληνικός λαός, είναι τα ίδια που προετοίμασαν, προκάλεσαν και προσκάλεσαν την οικονομική εισβολή και κατοχή στη πατρίδα μας.
Φυσικά, ήταν επόμενο οι εισβολείς, μαζί με τους εγχώριους συνεργάτες τους, να θελήσουν να βάλουν στο χέρι τη δημόσια περιουσία που διαθέτει ακόμα η χώρα και χρειάζεται ο λαός για να εξασφαλίσει την επιβίωσή του. Περιουσία πραγματική και μάλιστα πολύ κερδοφόρα. Κεφάλαιο χειροπιαστό και όχι αέρας κοπανιστός σε μορφή φωτοτυπίας και λογιστικής εγγραφής που οι ίδιοι διαθέτουν.
Είναι πια φανερό ότι οι «Επενδυτές» δεν έχουν την πρόθεση να δημιουργήσουν ούτε μια νέα επιχείρηση στη χώρα μας. Ενδιαφέρονται μόνο για να αποκτήσουν στρατηγικές δραστηριότητες, υποδομές και επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας. Ο στόχος τους είναι αφενός να ελέγξουν οικονομικά τη χώρα και αφετέρου να έχουν και τον στρατηγικό έλεγχο. Άλλωστε μόνο τότε είναι σίγουροι ότι η κυριαρχία αποκτά μόνιμο χαρακτήρα.
Έτσι λοιπόν δεν είναι τυχαίο ότι η κυβέρνηση παραδίδει όλες τις ΔΕΚΟ που είναι πρωτίστως στρατηγικής σημασίας και δευτερευόντως κερδοφόρες. ΔΕΗ, ΔΕΠΑ, ΔΕΣΦΑ, ΟΤΕ, ΕΡΤ, ΕΥΔΑΠ, ΕΥΑΘ, ΟΣΕ, ΟΛΠ, ΟΛΘ, ΕΒΟ, ΕΑΣ, δεν είναι μόνο επιχειρήσεις, αλλά καίριοι στρατηγικοί στόχοι.
Βέβαια τα γνωστά κυκλώματα παραπληροφόρησης και προπαγάνδας υποβαθμίζουν, ακόμα και ειρωνεύονται, την άποψη πως κάποιοι τομείς είναι στρατηγικής σημασίας για την ανάπτυξη της οικονομίας, αλλά και για την ίδια την υπόσταση της χώρας.
Ας κάνουμε λοιπόν μια υπόθεση. Ας υποθέσουμε πως η χώρα καταλαμβάνεται μετά από στρατιωτική επιχείρηση. Οι κατοχικές δυνάμεις τι πιθανολογούμε ότι θα ελέγξουν; Στην στρατιωτική κατοχή που γνώρισε η πατρίδα μας (1941-1944) ο στρατός κατοχής ποιούς τομείς έλεγξε; Μάλιστα τι κατέλαβε πρώτο από οτιδήποτε άλλο;
Η απάντηση στην τελευταία ερώτηση έχει σημασία. Κατέλαβε πρώτα τον Ραδιοφωνικό Σταθμό Αθηνών …το μόνο ηλεκτρονικό Μ.Μ.Ε. εκείνης της εποχής.
Ας δούμε τώρα με βάση τα πραγματικά ιστορικά στοιχεία, αλλά και την αίσθησή μας: ποιους τομείς και ποιες δραστηριότητες πιστεύουμε πως θα θελήσει να ελέγξει ένας πραγματικός στρατός κατοχής σε μια χώρα; Τα λιμάνια; Τα αεροδρόμια; Τα τρένα; Τα καύσιμα; Την ηλεκτρική ενέργεια; Το υπέδαφος και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές; Την αμυντική βιομηχανία; Τις τηλεπικοινωνίες; Μήπως και το πόσιμο νερό;
Γιατί όμως ένας πραγματικός στρατός κατοχής θα έλεγχε όλα τα παραπάνω αν δεν ήταν στρατηγικής σημασίας; Στην κατοχή (1941-1944) ο κατακτητής γιατί επέλεξε να ελέγξει όλα τα παραπάνω; Μήπως ακόμη και στις αποικίες, τους ίδιους τομείς και τις ίδιες δραστηριότητες είχαν υπό τον έλεγχο τους οι ξένοι επικυρίαρχοι; Σήμερα από τη λίστα αποκρατικοποιήσεων γιατί δεν λείπει καμία δραστηριότητα, έστω και μία, από αυτές που αναφέρθηκαν παραπάνω;
Πρέπει όμως να καταλάβουμε ότι, εάν αφήσουμε να καταρρεύσει το κοινωνικό κράτος, εάν δεχθούμε να επιβληθεί ο εργασιακός μεσαίωνας, εάν επιτρέψουμε να ιδιωτικοποιηθούν ή εκποιηθούν οι υποδομές, οι κοινωφελείς επιχειρήσεις και οι στρατηγικές δραστηριότητες της πατρίδας μας, υπεύθυνοι θα είμαστε όλοι μας, αφού οι πολίτες είναι αυτοί που αποτελούν την άμυνα μίας χώρας σε περιόδους οικονομικών πολέμων και έχουν υποχρέωση να την προστατεύσουν από τους εισβολείς.
0 Σχόλια