Πριν από λίγο καιρό προβεβλημένο κυβερνητικό στέλεχος που συμμετέχει στις διαπραγματεύσεις με την τρόικα μας έλεγε ότι ίσως ήταν τελικά λάθος να σηκώσει η κυβέρνηση το μπαϊράκι της αντίστασης απέναντι στους δανειστές το περασμένο φθινόπωρο με επιχείρημα το πρωτογενές πλεόνασμα.
Μέχρι τότε νομίζαμε ότι ήμασταν από τους λίγους που είχαν αυτήν την εντύπωση.
Ερωτηθείς σχετικά, ο ίδιος ομολόγησε ότι νόμιζε πως η τρόικα σκλήρυνε τη στάση της απέναντι στην κυβέρνηση ύστερα από αυτό.
Όπως έχουμε αναφέρει στο παρελθόν, παρόμοια εικόνα προκύπτει από κοινοτικούς αξιωματούχους στις Βρυξέλλες αφού έγιναν πιο καχύποπτοι απέναντι στην ελληνική πλευρά.
Όμως, ο προβληματισμός του υπουργού πήγαινε πιο πέρα.
Κοινώς, θεωρούσε ότι το λεκτικό μπαϊράκι επηρέασε επίσης τη συμπεριφορά των βουλευτών της συμπολίτευσης, που ήταν ήδη υπό πίεση από τους ψηφοφόρους τους.
Οι βουλευτές άρχισαν να γίνονται πιο απαιτητικοί ακούγοντας την κυβέρνηση να μιλά για πρωτογενές πλεόνασμα, που έδινε την ευκαιρία για παροχές.
Σύμφωνα με την ίδια συλλογιστική, το Μισθοδικείο ίσως δεν είχε βγάλει την απόφαση για την εξαίρεση των δικαστών από το μνημόνιο και οι τελευταίοι ίσως είχαν αποφανθεί διαφορετικά για άλλες ομάδες των ειδικών μισθολογίων στο δημόσιο.
Όμως, γνωρίζοντας την ύπαρξη του πρωτογενούς πλεονάσματος και όντας σε πλεονεκτική θέση έναντι άλλων ήταν πιο εύκολο να επισημοποιηθούν οι απαιτήσεις τους.
Άλλοι, όπως οι γεωργοί, οι φαρμακοποιοί, οι γιατροί του ΕΟΠΥΥ, διεκδικούν επίσης τη διατήρηση κάποιων προνομίων που απέκτησαν στο παρελθόν.
Όλα αυτά δείχνουν ότι οργανωμένες ομάδες που είτε έχουν άμεση είτε έμμεση πρόσβαση στην εξουσία και στην οικονομική πίτα συνεχίζουν να ενεργούν με κύριο γνώμονα το συντεχνιακό συμφέρον τους.
Με άλλα λόγια αδιαφορούν για τις επιπτώσεις των ενεργειών τους στο κοινωνικό σύνολο σε μια περίοδο όπου η πίτα μειώνεται.
Η εικόνα είναι ιδιαίτερα προβληματική και ανησυχητική.
Κι αυτό γιατί δείχνει ότι δεν υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες στην ελληνική κοινωνία για κάποιου είδους συνεννόηση και συναίνεση σε ένα εθνικό σχέδιο για έξοδο από την κρίση, που θα περιελάμβανε λογικά πιο δίκαιο μοίρασμα των βαρών υπέρ των ασθενέστερων ομάδων.
Το γεγονός ότι κάτι ανάλογο παρατηρείται σε πολιτικό επίπεδο δεν εκπλήσσει αφού τα κόμματα είναι καθρέφτης της κοινωνίας μας.
Η ελληνική ιστορία διδάσκει ότι θα πρέπει να φτάσει ο κόμπος στο χτένι για να μπορέσουν οι διάφορες πολιτικές ομάδες και πρόσωπα να συνεννοηθούν μεταξύ τους, βάζοντας πάνω απ' όλα το κοινό καλό.
Όμως, άλλες φορές αυτό δεν συνέβη και η επικράτηση της διχογνωμίας και του διχασμού έφεραν εθνικές καταστροφές.
Αυτήν τη στιγμή, η ελληνική κοινωνία και ιδιαίτερα οι προνομιούχες ομάδες δεν δείχνουν να έχουν διάθεση για συμβιβασμό, κάνοντας υποχωρήσεις και αποδεχόμενες το όποιο κόστος.
Γι' αυτόν τον λόγο το μοιραίο δεν μπορεί να αποκλεισθεί από τη στιγμή που η πορεία στην ευρωζώνη απαιτεί δημοσιονομική πειθαρχία επί μακρόν με ξένη επιτήρηση.
Dr. Money
logiosermis.net
0 Σχόλια