Ειδικότερα, ο Ενς και η ομάδα του προτείνουν τη χρήση των συγκεκριμένων συσκευών (με πιο γνωστή μεταξύ αυτών το διάσημο πριν ακόμη την ευρεία κυκλοφορία του, Google Glass) με σκοπό την «εμβύθιση» του χρήστη σε ένα τρισδιάστατο περιβάλλον εικονικών εικονιδίων/ οθονών: ένα «προσωπικό κόκπιτ», το οποίο επιτρέπει στον χρήστη να ελέγξει την ψηφιακή ζωή του όπως ένας πιλότος ελέγχει το αεροπλάνο του.
Σύμφωνα με τον Ενς και τους συναδέλφους του, ο χρήστης θα μπορεί να «τραβήξει» αυτά που θέλει στο οπτικό του πεδίο όταν τα χρειάζεται και μετά να τα απομακρύνει, ή να τα «τοποθετήσει» στην περιφερειακή του όραση. Ο χειρισμός και η τακτοποίηση των εικονιδίων γίνεται μέσω χειρονομιών.
Για να δοκιμάσει την όλη ιδέα, η ομάδα δημιούργησε ένα εικονικό προσωπικό κόκπιτ τέτοιου είδους. Το οπτικό πεδίο προς τα εμπρός μπορεί να είναι «καθαρό» (ακριβώς όπως στο παράθυρο του πιλοτηρίου ενός αεροσκάφους), αλλά στο περιθώριό του μπορούν να τοποθετούνται οθόνες και εικονίδια.
Η ομάδα θα παρουσιάσει τα αποτελέσματα της δουλειάς της στην CHI Conference on Human Factors in Computing Systems στο Τορόντο τον Απρίλιο.
«Όσοι το δοκίμασαν ως τώρα, ενθουσιάστηκαν όταν είδαν την ακολουθία των “παραθύρων” που κινούνταν μαζί τους. Δεν υπάρχει συνωστισμός, γιατί οι οθόνες δεν βρίσκονται πολύ κοντά. Κάθε οθόνη φαίνεται μόλις σε απόσταση αγγίγματος, περίπου μισού μέτρου, την οποία κρίναμε ιδανική τόσο για θέαση όσο και για αφή» σημειώνει ο Ενς.
0 Σχόλια