Ο τρίτος δρόμος

Του Βασίλη Βιλιάρδου*

Μεγαλώσατε, μας λέει ο Θεός, ενηλικιωθήκατε, ωριμάσατε, μην πιάνετε σαν τα μωρά από τα ρούχα μου, σηκωθείτε όρθιοι, φτάνει τα κλάματα, περπατείστε μόνοι σας – εάν, όταν έχει φτάσει στην άκρη του γκρεμού ο άνθρωπος, δεν βγάλει μόνος του φτερά και δεν πετάξει, είναι άξιος της μοίρας του

«Αυτά που ζούμε είναι το τέλος του παλαιού κόσμου και η αρχή του καινούργιου – δυο μυλόπετρες, οι οποίες έπιασαν τη γενιά μας και την αλέθουν. «Την κατάρα μου να έχεις να γεννηθείς σε ενδιαφέρουσα εποχή», λέει ένα κινέζικο ρητό. Η κινέζικη αυτή κατάρα βαραίνει επάνω μας.

Ποιό είναι το χρέος μας; Να μετατρέψουμε την κατάρα σε ευλογία. Δύσκολο, βαρύ, απάνθρωπο – απαιτεί αγνότητα, θάρρος, επιμονή, παλικαριά, ήθος, υπερηφάνεια, αξιοπρέπεια και όλες τις υπόλοιπες ανθρώπινες αρετές» (Καζαντζάκης σε ελεύθερη απόδοση).

«Δεν βαρεθήκατε ακόμη να κλαίτε;», ρωτάει ο συγγραφέας στο βιβλίο του για τον εμφύλιο πόλεμο, στον οποίο οδηγήθηκε η Ελλάδα μετά την κατοχή, τονίζοντας «Σιχαίνεται ο Θεός τα κλάματα, αντιπαθεί τους δειλούς. Είναι τρεις μόνο οι δρόμοι που μπορούν να οδηγήσουν ένα Έθνος στη λύτρωση – ο Θεός, οι αρχηγοί του λαού και ο λαός»:

 .

(α) Ο Θεός, ο οποίος μας έδωσε μυαλό, ελευθερία, σύνεση και πλήθος άλλες αρετές, δεν μπορεί και δεν θέλει να μας προσφέρει τίποτα περισσότερο. Ο δρόμος αυτός είναι λοιπόν κλειστός, δεν υπάρχει, πρέπει να τον ξεχάσουμε.

(β)  Οι αρχηγοί του λαού, οι ιθύνοντες, οι κυβερνήτες, τα κόμματα, μαύροι, γκρίζοι, ροζ ή κόκκινοι, δημοκρατικοί, φασίστες ή μπολσεβίκοι, δεν έχουν μέσα τους ολόκληρη την Ελλάδα – την έχουν μοιράσει, την έχουν «τεμαχίσει» σε πολλά κομμάτια, αντίπαλα και αντίθετα μεταξύ τους. «Διαίρει και βασίλευε» – ενδιαφέρονται μόνο για τον εαυτό τους, για τις καρέκλες τους, για τίποτα άλλο.

Χωρίς κανέναν ενδοιασμό, χωρίς φιλότιμο, καθώς επίσης χωρίς λογική, μειώνουν τους μισθούς, αυξάνοντας υπερβολικά τους φόρους, τα χαράτσια και τα πρόστιμα, «παράγοντας» αδικία και φτώχεια – αδυνατώντας να καταλάβουν δυστυχώς ότι, η φτώχεια δημιουργεί με τη σειρά της διεφθαρμένους Πολίτες, εγκληματίες και απολίτιστους (ανάλυση). Είναι λύκοι λιμασμένοι, πεινούν και είμαστε εμείς, ο λαός, το κρέας – μας βλέπουν σαν κρέας και μας κατασπαράζουν, μας καταβροχθίζουν καθημερινά.

Αυτό το δρόμο λοιπόν είναι καλύτερα να τον αποφεύγουμε αφού, όχι μόνο δεν οδηγεί πουθενά, αλλά μας καταστρέφει έναν προς ένα – μαζί με την πατρίδα μας.

(γ)  Τρίτος δρόμος δεν υπάρχει – δεν έχει ακόμη ανοίξει για να γίνει δρόμος. Πρέπει εμείς, μοχθώντας, προχωρώντας να τον ανοίγουμε, για να γίνει δρόμος. Ποιοί εμείς; Οι Πολίτες. Από τους Πολίτες αρχίζει ο δρόμος αυτός, με τους Πολίτες εξελίσσεται και στους Πολίτες τελειώνει. Μπορεί ο Θεός να μας σπρώχνει στα άκρα αυτή τη φορά, για να μας αναγκάσει να ανοίξουμε θέλοντας και μη, για να σωθούμε, τον τρίτο αυτό δρόμο.

Μεγαλώσατε, μας λέει, ενηλικιωθήκατε, ωριμάσατε, μην πιάνετε σαν τα μωρά από τα ρούχα μου – σηκωθείτε όρθιοι, φτάνει τα κλάματα, περπατείστε μόνοι σας. Εάν, ακόμη και όταν έχει φτάσει στην άκρη του γκρεμού ο άνθρωπος, δεν βγάλει μόνος του φτερά και δεν πετάξει, είναι άξιος της μοίρας του.

.

Συνεχίζοντας, αυτό που μας προτείνει ολοκάθαρα ο συγγραφέας είναι η άμεση δημοκρατία – η συμμετοχή δηλαδή των ίδιων των πολιτών στην ψήφιση των βασικών νόμων και στη διαχείριση των οικονομικών της πατρίδας τους. Άλλος δρόμος δεν υπάρχει, όπως πολύ σωστά τονίζει – ενώ δεν πρόκειται για κάποιον εύκολο, έτοιμο δρόμο, στον οποίο θα μπορούσαμε να βαδίσουμε άμεσα και χωρίς κανένα πρόβλημα.

Χρειάζεται να έχουμε το θάρρος να τον ανοίξουμε μόνοι μας, χωρίς να περιμένουμε τον «από μηχανής Θεό» ή εκείνον τον δήθεν «προικισμένο ηγέτη», ο οποίος θα μπορούσε να μας οδηγήσει στην έξοδο από την κρίση. Απαιτείται φυσικά ένα εθνικό, συλλογικό όραμα για την πατρίδα μας – χωρίς το οποίο είναι αδύνατον ποτέ να αντιμετωπισθούν σωστά τα τεράστια οικονομικά, τα πολιτικά, τα κοινωνικά και τα πολιτισμικά προβλήματα της.

Ολοκληρώνοντας, με ένα παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό κραχ προ των πυλών, το οποίο θα μπορούσε να πυροδοτηθεί είτε από την υπερχρεωμένη Ιαπωνία, είτε από την αμερικανική χρηματιστηριακή φούσκα, είτε από το τέρας των παραγώγων, είτε από τις σκιώδεις τράπεζες, είτε από το υπερδιογκωμένο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα, είτε από την προβληματική πλέον ανάπτυξη των αναπτυσσομένων οικονομιών και ειδικά της Κίνας, η Ελλάδα οφείλει να βρει άμεσα λύση στα προβλήματα της – πριν είναι πολύ αργά για οποιεσδήποτε αλλαγές και αποφάσεις.

.

Υστερόγραφο: Μαθαίνοντας πως μία γερμανική εισπρακτική εταιρεία έχει απευθυνθεί σε κάποιον Έλληνα δανειολήπτη εγχώριας τράπεζας, οφείλουμε να υπενθυμίσουμε πως τα ακίνητα και οι οφειλές των Πολιτών έχουν εκχωρηθεί ήδη σε ξένους – ότι δηλαδή η μεταφορά της ιδιωτικής περιουσίας στους δανειστές έχει ξεκινήσει, χωρίς καμία ουσιαστική αντίδραση εκ μέρους των «εκπροσώπων του λαού» στη Βουλή.

Επίσης πως η είσπραξη των φόρων στην Ιταλία γίνεται από ιδιωτικές εταιρείες – με μεθόδους κάθε άλλο παρά ευχάριστες. Είναι πιθανόν λοιπόν να ακολουθήσει κάτι ανάλογο και στην Ελλάδα – πόσο μάλλον όταν αποτελεί «δεδηλωμένη πρόθεση» του δημοσίου (υιοθετήθηκε ήδη από κάποια υπουργεία), η μετάθεση/ανάθεση δραστηριοτήτων του κράτους στους ιδιώτες (outsourcing).

Στα πλαίσια αυτά, τα «τοκογλυφικά» πρόστιμα που επέβαλλε «εμβόλιμα» το υπουργείο οικονομικών και ψήφισαν ανερυθρίαστα οι Έλληνες βουλευτές, στις καθυστερήσεις των πληρωμών (10%, 20% και 30%), δεν είναι απίθανο να προετοιμάζουν την ανάθεση της «συλλογής» των φόρων σε γερμανικές εισπρακτικές εταιρείες – οι οποίες αμείβονται με προμήθειες, ανάλογες με τα παραπάνω πρόστιμα. Ας ελπίσουμε ότι δεν θα συμβεί κάτι τέτοιο, το οποίο θα τοποθετούσε μία ακόμη βαριά πέτρα στο λαιμό, στο διαφαινόμενο εκφασισμό δηλαδή της πατρίδας μας.

* Ο κ. Βασίλης Βιλιάρδος είναι ένας σύγχρονος οικονομολόγος, πτυχιούχος της ΑΣΟΕΕ Αθηνών, με μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου – όπου και δραστηριοποιήθηκε επαγγελματικά για αρκετά χρόνια, με ιδιόκτητες επιχειρήσεις.

Έχει γράψει το βιβλίο “Υπέρβαση Εξουσίας”, το οποίο αναφέρεται στο φορολογικό μηχανισμό της Γερμανίας, ενώ έχει  εκδώσει τρία βιβλία αναφορικά με την παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση, με τον  τίτλο “Η κρίση των κρίσεων”.

Έχει ασχοληθεί με σημαντικές έρευνες και αναλύσεις επί του αντικειμένου του (μακροοικονομία), επί διεθνούς επιπέδου, οι οποίες φιλοξενούνται τακτικά σε ημερήσιες εφημερίδες, περιοδικά και ηλεκτρονικές ιστοσελίδες.

analyst.gr