Επειδή όμως εμείς είμαστε όντα του γραμμικού χρόνου και επειδή βιώνουμε
τις ζωές μας με όρους «παρελθόντος», «παρόντος» και «μέλλοντος»,
νιώθουμε σαν όλες οι ζωές μας να συμβαίνουν με μια διαδοχή. Θα ήθελα
τώρα να ασχοληθώ με το θέμα του χρόνου σε σχέση με τις προηγούμενες
ζωές. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό, γιατί πιστεύω ότι η όλη θεώρηση
μας για τον χρόνο θα αλλάξει σύντομα.
Για να σας βοηθήσω να κατανοήσετε αυτή την ιδέα, φανταστείτε μια σφαίρα με πρισματική επιφάνεια, η οποία κρέμεται από την οροφή μιας αίθουσας χορού και αντανακλά το φως παντού τριγύρω. Καθώς η σφαίρα αυτή περιστρέφεται, οι αντανακλάσεις μετακινούνται τριγύρω. Επιλέξτε μια αντανάκλαση και συγκεντρωθείτε σ' αυτήν. Φανταστείτε ότι η συγκεκριμένη αυτή αντανάκλαση στην οποία έχετε επικεντρωθεί είστε εσείς και η τωρινή σας ζωή.
Φαίνεται ότι κινείστε «προς τα εμπρός». Οι σκηνές τριγύρω σας μεταβάλλονται, καθώς εσείς φαίνεστε να «κινείστε στον χρόνο». Μπροστά αλλά και πίσω σας υπάρχουν κι άλλες αντανακλάσεις της πρισματικής σφαίρας. Εκείνες που φαίνονται «πίσω» σας καθώς κινείστε κυκλικά στην αίθουσα είναι οι προηγούμενες ζωές σας. Και είναι «προηγούμενες» γιατί φαίνονται να είναι «πίσω» σας. Εκείνες που «προηγούνται» είναι οι «μελλοντικές» σας ζωές. Φαίνονται κι αυτές ότι «κινούνται στον χρόνο».
Οι αποστάσεις στο ενδιάμεσο των αντανακλάσεων μπροστά σας και εκείνων πίσω σας μοιάζουν να παραμένουν σταθερές - ίσως μισό μέτρο ανάμεσα σε σας και στην πλησιέστερη αντανάκλαση πίσω σας, και εβδομήντα πέντε εκατοστά ανάμεσα σε σας και σ' εκείνες που υπάρχουν μπροστά σας. Με δεδομένο ότι βρίσκεστε μέσα σε μιαν απόλυτα σφαιρική αίθουσα, οι αποστάσεις αυτές θα παραμένουν σταθερές, έστω κι αν η σφαίρα-καθρέφτης θα κινείται. Αυτό ενισχύει την αυταπάτη ότι ο χρόνος είναι απόλυτα σταθερός, επειδή, ανεξάρτητα από το πού έχει ταξιδέψει η αντανάκλαση σας μέσα στην αίθουσα χορού, υπάρχει πάντοτε η απόσταση του μισού μέτρου ανάμεσα σε σας και στην πλησιέστερη αντανάκλαση «πίσω σας», και επίσης εβδομήντα πέντε εκατοστών ανάμεσα σε σας και στην «μπροστινή» σας αντανάκλαση. Αυτό είναι κάτι που μπορεί να μετρηθεί` είναι κάτι σταθερό.
Εξετάζοντας αυτό το παράδειγμα με όρους προηγούμενων και μελλοντικών ζωών, αν τα είκοσι πέντε εκατοστά εξισώνονται με εκατό χρόνια, τότε μεσολαβούν διακόσια χρόνια ανάμεσα στην τωρινή και στην προηγούμενη ζωή σας και τριακόσια χρόνια ανάμεσα στην τωρινή και στη μελλοντική σας ζωή. Αν κινηθείτε όμως επάνω στην ακτίνα του φωτός προς την πρισματική σφαίρα (που είναι η πηγή της αντανάκλασης σας), τότε οι αποστάσεις ανάμεσα σε σας και στις πλησιέστερες ακτίνες φωτός «μπροστά» και «πίσω» σας αλλάζουν και γίνονται πολύ μικρότερες. Αυτή η αλληγορία δείχνει πώς ελαχιστοποιούνται τα διαχωριστικά όρια ανάμεσα στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον. Όσο περισσότερο κινούμαστε συλλογικά προς την Πηγή μας, τόσο περισσότερο αρχίζει να μεταβάλλεται η αντίληψη μας για τον χρόνο και τον χώρο. Όσο περισσότερο πλησιάζετε στην Πηγή, τόσο πιο πολύ θα φαίνεται ότι εξαφανίζονται τα όρια ανάμεσα στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον.
Να κι ένας άλλος θεωρητικός τρόπος να αντιληφθείτε τη συρρίκνωση των ορίων του χρόνου. Φανταστείτε πως, αν επρόκειτο να εγκαταλείψετε τη δική σας αντανάκλαση από την πρισματική σφαίρα και να ταξιδέψετε «μπροστά στον χρόνο», τελικά θα κάνατε έναν πλήρη κύκλο και θα φτάνατε σας «προηγούμενες» ζωές σας. Κατά τον ίδιο τρόπο, αν ταξιδεύατε «πίσω στον χρόνο», θα κάνατε έναν πλήρη κύκλο και θα φτάνατε στις «μελλοντικές» σας ζωές.
Όλες οι αντανακλάσεις επάνω στους τοίχους της αίθουσας του χορού μοιάζουν ξεχωριστές και εξατομικευμένες. Ορισμένες μοιάζουν με μελλοντικές ζωές, άλλες σαν προηγούμενες ζωές και μερικές μπορούν να θεωρηθούν σαν ζωές άλλων ανθρώπων. Αν όμως επρόκειτο να ταξιδέψετε από την ατομική σας αντανάκλαση προς την Πηγή, την πρισματική σφαίρα, θα βλέπατε πως όλες οι ζωές του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος - όλοι οι άνθρωποι και όλα τα πράγματα συνδονούνται από την ίδια Πηγή. Δεν είμαστε ξέχωροι από κάτι, ούτε και απ' αυτό που αποκαλούμε «παρελθόν» και «μέλλον». Όλες οι ζωές συνυπάρχουν και αλληλεξαρτώνται η μία από την άλλη ακριβώς τώρα.
Ο χρόνος δεν είναι κάτι το απόλυτο. Είναι Απεριόριστη Αιωνιότητα που διαιρείται αυθαίρετα σε τμήματα, τα οποία ονομάζονται αιώνες, έτη, μήνες, εβδομάδες, ημέρες, ώρες, δευτερόλεπτα κ.ο.κ. Στο παρελθόν θεωρούσαμε τον χρόνο σαν κάτι το σταθερό και αμετάβλητο. Πιστεύω ότι όσο περισσότερο διερευνάτε τα εσωτερικά σύμπαντα μέσα σας, με τον διαλογισμό ή τις πνευματικές ασκήσεις, τόσο ο χρόνος γίνεται περισσότερο ρευστός. Μπορείτε μάλιστα να αντιληφθείτε την επιτάχυνση ή την επιβράδυνσή του. Ο χρόνος είναι προϊόν της αντιληπτικότητας σας. Ο μόνος «χρόνος» που όντως υπάρχει είναι εκείνος τον οποίο αντιλαμβάνεστε. Όταν ασχολείστε με κάτι δημιουργικό, ο χρόνος «φεύγει γρήγορα» και η μία ώρα μοιάζει να διαρκεί όσο και ένα ανοιγοκλείσιμο του ματιού. Αντίθετα, όταν περιμένετε να έρθει ένας φίλος που έχει καθυστερήσει μία ώρα, ο χρόνος μοιάζει να γίνεται αιωνιότητα.
Μπορείτε να επιταχύνετε ή να επιβραδύνετε τον χρόνο υποκειμενικά. Αυτό είναι κάτι που ονομάζω «υπερχρόνο», μια έκφραση που επινόησα επειδή περιγράφει επακριβώς αυτό το φαινόμενο. Το λεξικό Γουέμπστερ καθορίζει τη λέξη «υπέρ» ως «εκείνο που υπάρχει σε έναν χώρο περισσότερων των τριών διαστάσεων». Το να περνάς μέσα στον «υπερχρόνο», είναι ουσιαστικά σαν να περνάς στον «χρόνο που υπάρχει πέρα από τις τρεις διαστάσεις». Υπάρχουν δυναμικές τεχνικές αναπνοής οι οποίες διευρύνουν «ακαριαία» την αντιληπτικότητα και οδηγούν στον υπερχρόνο.
Με δεδομένους τους ισχύοντες νόμους οι οποίοι διέπουν τον φυσικό μας κόσμο, θα ήταν αδύνατον να αλλάξουμε τον χρόνο με έναν τέτοιο τρόπο. Τι γίνεται όμως αν ο χρόνος είναι ουσιαστικά ρευστός; Αν συστέλλεται και διαστέλλεται μέσα σε ένα ρυθμικά παλλόμενο σύμπαν; Αν ο χρόνος είναι μια λειτουργία της αντιληπτικότητάς μας; Φανταστείτε ότι μπορούμε ν' αλλάξουμε δραματικά την αντιληπτικότητά μας και να μπούμε σε μιαν άχρονη πηγή, από την οποία εκπορεύεται κάθε ύπαρξη. Υποθέστε ότι θα μπορούσαμε να ταξιδέψουμε σε βασίλεια χωρίς διαστάσεις, όπου γεννιέται ο χρόνος και ο χώρος. Με βάση αυτές τις υποθέσεις, θα μπορούσαμε στην πραγματικότητα ν' αλλάξουμε τον χρόνο.
Πιστεύω ότι αυτές οι υποθέσεις είναι αληθινές. Πιστεύω ότι ο καθένας και όλοι μαζί είμαστε εκείνοι που αντιλαμβανόμαστε αλλά και καθορίζουμε την έννοια του «χρόνου».
Οι νόμοι της κβαντοφυσικής διευρύνονται ταχύτατα. Αυτές οι αλλαγές αντανακλούν τα παλλόμενα κύματα ενέργειας που υπάρχουν τώρα στον πλανήτη. Παρελθόν, παρόν και μέλλον συντήκονται. Η πραγματικότητα δεν είναι αυτή που φαινόταν να είναι για εκατοντάδες χρόνια στον δυτικό πολιτισμό. (Οι ιθαγενείς πολιτισμοί χρησιμοποιούσαν περισσότερο ευέλικτες, κυκλικές δομές για την περιγραφή του χρόνου απ' ό,τι οι δυτικοί, ευρωκεντρικοί πολιτισμοί.)
Οι εμπειρίες στην «άλλη πλευρά» οδηγούν τους αναζητητές σε μιαν αναζήτηση αυτογνωσίας και ανακάλυψης του δρόμου της επιστροφής ξανά στο «σπίτι». Αντιλαμβάνονται διαισθητικά ότι υπήρχε ένας τέτοιος δρόμος, που εξακολουθεί να υπάρχει μέσα στο φυσικό μας σώμα. Γνωρίζουμε διαισθητικά ότι μυριάδες διαστάσεων συνυπάρχουν με τη φυσική διάσταση και ότι το μόνο που χρειαζόμαστε για να τις αντιληφθούμε είναι να εναρμονιστούμε εσωτερικά. Δεν χρειάζεται να πεθάνουμε για να βρεθούμε εκεί. Όπως υπάρχουν πολυάριθμοι ραδιοφωνικοί σταθμοί που κατακλύζουν το σπίτι ή το γραφείο σας, αλλά δεν μπορείτε να τους ακούσετε αν δεν «πιάσετε» στο ραδιόφωνο σας έναν απ' αυτούς, έτσι και το μόνο που χρειάζεται για να αντιληφθείτε αυτές τις διαστάσεις είναι να βρείτε τον εσωτερικό διακόπτη και να προσπαθήσετε να «πιάσετε» τη συχνότητά τους.
Οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν σαν «ουρανό» το μέρος όπου πηγαίνουν μετά τον θάνατο τους. Ενστικτωδώς, θεωρούμε υποσυνείδητα ότι ο ουρανός βρίσκεται κάπου πάνω από τα σύννεφα. Όμως ο «Ουρανός-Οίκος» δεν βρίσκεται ψηλά στον αιθέρα. Είναι εδώ - και τώρα. Είναι μια διάσταση που συνυπάρχει μέσα στη φυσική μας πραγματικότητα. Ένας τρόπος με τον οποίο γνωρίζετε ότι βρίσκεστε κοντά σ' αυτή τη διάσταση είναι η συγχρονικότητα - για παράδειγμα, όταν σκέφτεστε κάτι και αυτό συμβαίνει ή όταν χρειάζεστε κάτι και εμφανίζεται ή όταν συλλογιέστε κάποιον κι εκείνος σας τηλεφωνεί. Στην πνευματική διάσταση, δεν μεσολαβεί χρόνος ανάμεσα στη σκέψη και στη δημιουργία. Οι σκέψεις εκδηλώνονταν ακαριαία. Ένας λοιπόν τρόπος για να διαπιστώσετε ότι έχετε «συγχρονίσει» τους «εσωτερικούς διακόπτες» σας με τον «οίκο» είναι η συγχρονικότητα. Όσο πλησιάζετε σ' εκείνη τη διάσταση, τόσο ταχύτερα εκδηλώνονται οι σκέψεις σας στον φυσικό κόσμο.
Όταν συλλογίζομαι τα γεγονότα προηγούμενων ζωών, την προοπτική των μελλοντικών και τη σημασία του να βρίσκεσαι Εδώ και Τώρα μέσα σε ένα ανθρώπινο σώμα, σκέπτομαι ότι είναι πολύ σημαντικό να ζούμε πλήρως την τωρινή εποχή. Έχω προσέξει πως όταν οι άνθρωποι απελευθερώνονται από μπλοκαρίσματα του παρελθόντος, τόσο μέσω των ονείρων όσο και μέσω αναδρομών, βιώνουν μια επέκταση της ζωτικής τους ενέργειας - του πάθους τους. Οι περισσότεροι θεωρούν ότι το πάθος είναι σεξουαλικής φύσεως όμως το σεξουαλικό πάθος και το πνευματικό πάθος πηγάζουν από την ίδια πηγή - την Πηγή των Πάντων. Σκέφτομαι πως ίσως το πάθοςδεν είναι μόνο ένα τελικό αποτέλεσμα της θεραπείας μέσω αναδρομών, αλλά ίσως είναι το πάθος για τη ζωή που μας επιτρέπει να θεραπεύσουμε το παρελθόν και μας εκτοξεύει σε ένα λαμπρό μέλλον.
Δεν υπάρχει κάτι εκεί έξω που να μην είσαστε εσείς. Λόγω του ότι αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα γραμμικά, δεν πιστεύω ότι μπορούμε να το κατανοήσουμε ποτέ αυτό διανοητικά ή με τη συζήτηση, ή ακόμα κι αν γράψουμε σχετικά μ' αυτό με κατανοητό τρόπο. Πιστεύω όμως ότι βαθιά μέσα μας όλοι το γνωρίζουμε. Βαθιά μέσα μας, όλοι το έχουμε βιώσει. Ακόμα και στα πιο ολοκληρωμένα άτομα υπάρχει μια νοσταλγία και μια ανάμνηση εκείνου του απαράμιλλου χώρου της ενότητας.
Το καθένα και όλα μαζί τα μέρη του σύμπαντος είναι στην πραγματικότητα ένα δικό σας κομμάτι. Είστε το πιο εκπληκτικό μίγμα των διαφόρων πραγμάτων που μπορεί κανείς να φανταστεί. Συνήθως ταυτιζόμαστε με το σώμα μας και αισθανόμαστε ξέχωρα απ' όλα τα άλλα μέρη του εαυτού μας. Μερικές φορές ταυτιζόμαστε με τα παιδιά μας ή ακόμα και με τα υπάρχοντά μας (σπεύδει κανείς να μπει σ' ένα κτίριο που καίγεται προκειμένου να σώσει πολύτιμα πράγματα, επειδή εκείνη τη στιγμή ταυτίζεται περισσότερο μ' αυτά παρά με το σώμα του).
Στην πραγματικότητα όμως ζείτε μέσα σε έναν θαυμαστό ωκεανό ενέργειας και το κάθε στοιχείο αυτής της ροής είστε εσείς. Θα μπορούσατε να φανταστείτε ότι όλα αυτά τα στοιχεία απαρτίζουν μια γιγάντια ορχήστρα. Όταν εναρμονιστούν τα επιμέρους αυτά στοιχεία, δημιουργείται ένας κραδασμός που αντηχεί σ' ολόκληρο το σύμπαν.
Αυτό εννοούν οι Ινδιάνοι - σαμάνοι όταν λένε πως «σχετίζεσαι» με όλα τα πράγματα. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να τιμάς και να σέβεσαι τη ζωή που ενυπάρχει στα πάντα. Σημαίνει ότι πρέπει να τιμάς τα ζώα και τα φυτά που σου δίνουν ζωή. Σημαίνει ότι πρέπει να τιμάς όλη τη ζωή που σε περιβάλλει. Σημαίνει ότι πρέπει να ακούς, να ακούς ουσιαστικά, και να τιμάς τον πλησίον σου, γιατί αυτός δεν είναι κάτι το ξέχωρο από σένα, είναι εσύ!
Το να βρίσκεσαι σε «σωστή σχέση» με τα πάντα, σημαίνει να ζεις σε αρμονία με όλα τα άλλα μέρη του συλλογικού πνεύματος. Ένας τρόπος να το κάνεις αυτό είναι να κατανοείς, να αποδέχεσαι δίχως όρους και κριτική την πραγματικότητα των άλλων. Σημαίνει επίσης ότι αποδέχεσαι και όλες τις όψεις του εαυτού σου, ιδιαίτερα εκείνες που έχεις κρίνει αρνητικά. Αυτό αφορά και το να αποδέχεσαι τον εαυτό σου και οτιδήποτε μπορεί να υπήρξες στις προηγούμενες ζωές σου. Το να βρίσκεσαι σε «σωστή σχέση» σημαίνει ότι βοηθάς τους άλλους οποτεδήποτε μπορείς, χωρίς προσδοκίες ή προϋποθέσεις, χωρίς να περιμένεις καμιά ανταπόδοση. Σημαίνει ότι δρας με συμπόνια και κατανόηση προς όλα τα άλλα στοιχεία αυτής της ζωτικής δύναμης. Αυτό σημαίνει ότι, ανεξάρτητα με το πού βρίσκεσαι και τι σε περιβάλλει, πρέπει να αποδέχεσαι και να τιμάς τη ζωτική δύναμη που υπάρχει.
Να ξέρεις ότι δεν υπάρχει λιγότερη ζωή μέσα στον υπολογιστή σου απ'ό,τι μέσα στην όμορφη μηλιά που μεγαλώνει έξω απ' το παράθυρο σου. Να τιμάς, να αποδέχεσαι και να αγαπάς τη ζωή τριγύρω σου, γιατί αυτή είσαι εσύ σε διαφορετικές μορφές. Οτιδήποτε κρίνεις, σε οδηγεί όλο και περισσότερο στον δρόμο της χωριστικότητας. Οτιδήποτε αγαπάς, επιτρέπει στην ορχήστρα που αποτελούν τα δικά σου τμήματα (που στην ολότητά τους είναι Θεός) να δονούνται και να τραγουδούν με χαρά σ' ολόκληρο το σύμπαν.
Είθε το Μεγάλο Πνεύμα που υπάρχει μέσα και τριγύρω σας να σας ευλογεί σε οτιδήποτε κάνετε, έτσι ώστε όλα τα όνειρα που είχατε σε όλες σας τις ζωές να μπορέσουν να φέρουν τη χαρά σε όλους, μέσα στο εξαίσιο και διαρκώς επεκτεινόμενο σύμπαν!
Για να σας βοηθήσω να κατανοήσετε αυτή την ιδέα, φανταστείτε μια σφαίρα με πρισματική επιφάνεια, η οποία κρέμεται από την οροφή μιας αίθουσας χορού και αντανακλά το φως παντού τριγύρω. Καθώς η σφαίρα αυτή περιστρέφεται, οι αντανακλάσεις μετακινούνται τριγύρω. Επιλέξτε μια αντανάκλαση και συγκεντρωθείτε σ' αυτήν. Φανταστείτε ότι η συγκεκριμένη αυτή αντανάκλαση στην οποία έχετε επικεντρωθεί είστε εσείς και η τωρινή σας ζωή.
Φαίνεται ότι κινείστε «προς τα εμπρός». Οι σκηνές τριγύρω σας μεταβάλλονται, καθώς εσείς φαίνεστε να «κινείστε στον χρόνο». Μπροστά αλλά και πίσω σας υπάρχουν κι άλλες αντανακλάσεις της πρισματικής σφαίρας. Εκείνες που φαίνονται «πίσω» σας καθώς κινείστε κυκλικά στην αίθουσα είναι οι προηγούμενες ζωές σας. Και είναι «προηγούμενες» γιατί φαίνονται να είναι «πίσω» σας. Εκείνες που «προηγούνται» είναι οι «μελλοντικές» σας ζωές. Φαίνονται κι αυτές ότι «κινούνται στον χρόνο».
Οι αποστάσεις στο ενδιάμεσο των αντανακλάσεων μπροστά σας και εκείνων πίσω σας μοιάζουν να παραμένουν σταθερές - ίσως μισό μέτρο ανάμεσα σε σας και στην πλησιέστερη αντανάκλαση πίσω σας, και εβδομήντα πέντε εκατοστά ανάμεσα σε σας και σ' εκείνες που υπάρχουν μπροστά σας. Με δεδομένο ότι βρίσκεστε μέσα σε μιαν απόλυτα σφαιρική αίθουσα, οι αποστάσεις αυτές θα παραμένουν σταθερές, έστω κι αν η σφαίρα-καθρέφτης θα κινείται. Αυτό ενισχύει την αυταπάτη ότι ο χρόνος είναι απόλυτα σταθερός, επειδή, ανεξάρτητα από το πού έχει ταξιδέψει η αντανάκλαση σας μέσα στην αίθουσα χορού, υπάρχει πάντοτε η απόσταση του μισού μέτρου ανάμεσα σε σας και στην πλησιέστερη αντανάκλαση «πίσω σας», και επίσης εβδομήντα πέντε εκατοστών ανάμεσα σε σας και στην «μπροστινή» σας αντανάκλαση. Αυτό είναι κάτι που μπορεί να μετρηθεί` είναι κάτι σταθερό.
Εξετάζοντας αυτό το παράδειγμα με όρους προηγούμενων και μελλοντικών ζωών, αν τα είκοσι πέντε εκατοστά εξισώνονται με εκατό χρόνια, τότε μεσολαβούν διακόσια χρόνια ανάμεσα στην τωρινή και στην προηγούμενη ζωή σας και τριακόσια χρόνια ανάμεσα στην τωρινή και στη μελλοντική σας ζωή. Αν κινηθείτε όμως επάνω στην ακτίνα του φωτός προς την πρισματική σφαίρα (που είναι η πηγή της αντανάκλασης σας), τότε οι αποστάσεις ανάμεσα σε σας και στις πλησιέστερες ακτίνες φωτός «μπροστά» και «πίσω» σας αλλάζουν και γίνονται πολύ μικρότερες. Αυτή η αλληγορία δείχνει πώς ελαχιστοποιούνται τα διαχωριστικά όρια ανάμεσα στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον. Όσο περισσότερο κινούμαστε συλλογικά προς την Πηγή μας, τόσο περισσότερο αρχίζει να μεταβάλλεται η αντίληψη μας για τον χρόνο και τον χώρο. Όσο περισσότερο πλησιάζετε στην Πηγή, τόσο πιο πολύ θα φαίνεται ότι εξαφανίζονται τα όρια ανάμεσα στο παρελθόν, στο παρόν και στο μέλλον.
Να κι ένας άλλος θεωρητικός τρόπος να αντιληφθείτε τη συρρίκνωση των ορίων του χρόνου. Φανταστείτε πως, αν επρόκειτο να εγκαταλείψετε τη δική σας αντανάκλαση από την πρισματική σφαίρα και να ταξιδέψετε «μπροστά στον χρόνο», τελικά θα κάνατε έναν πλήρη κύκλο και θα φτάνατε σας «προηγούμενες» ζωές σας. Κατά τον ίδιο τρόπο, αν ταξιδεύατε «πίσω στον χρόνο», θα κάνατε έναν πλήρη κύκλο και θα φτάνατε στις «μελλοντικές» σας ζωές.
Όλες οι αντανακλάσεις επάνω στους τοίχους της αίθουσας του χορού μοιάζουν ξεχωριστές και εξατομικευμένες. Ορισμένες μοιάζουν με μελλοντικές ζωές, άλλες σαν προηγούμενες ζωές και μερικές μπορούν να θεωρηθούν σαν ζωές άλλων ανθρώπων. Αν όμως επρόκειτο να ταξιδέψετε από την ατομική σας αντανάκλαση προς την Πηγή, την πρισματική σφαίρα, θα βλέπατε πως όλες οι ζωές του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος - όλοι οι άνθρωποι και όλα τα πράγματα συνδονούνται από την ίδια Πηγή. Δεν είμαστε ξέχωροι από κάτι, ούτε και απ' αυτό που αποκαλούμε «παρελθόν» και «μέλλον». Όλες οι ζωές συνυπάρχουν και αλληλεξαρτώνται η μία από την άλλη ακριβώς τώρα.
Ο χρόνος δεν είναι κάτι το απόλυτο. Είναι Απεριόριστη Αιωνιότητα που διαιρείται αυθαίρετα σε τμήματα, τα οποία ονομάζονται αιώνες, έτη, μήνες, εβδομάδες, ημέρες, ώρες, δευτερόλεπτα κ.ο.κ. Στο παρελθόν θεωρούσαμε τον χρόνο σαν κάτι το σταθερό και αμετάβλητο. Πιστεύω ότι όσο περισσότερο διερευνάτε τα εσωτερικά σύμπαντα μέσα σας, με τον διαλογισμό ή τις πνευματικές ασκήσεις, τόσο ο χρόνος γίνεται περισσότερο ρευστός. Μπορείτε μάλιστα να αντιληφθείτε την επιτάχυνση ή την επιβράδυνσή του. Ο χρόνος είναι προϊόν της αντιληπτικότητας σας. Ο μόνος «χρόνος» που όντως υπάρχει είναι εκείνος τον οποίο αντιλαμβάνεστε. Όταν ασχολείστε με κάτι δημιουργικό, ο χρόνος «φεύγει γρήγορα» και η μία ώρα μοιάζει να διαρκεί όσο και ένα ανοιγοκλείσιμο του ματιού. Αντίθετα, όταν περιμένετε να έρθει ένας φίλος που έχει καθυστερήσει μία ώρα, ο χρόνος μοιάζει να γίνεται αιωνιότητα.
Μπορείτε να επιταχύνετε ή να επιβραδύνετε τον χρόνο υποκειμενικά. Αυτό είναι κάτι που ονομάζω «υπερχρόνο», μια έκφραση που επινόησα επειδή περιγράφει επακριβώς αυτό το φαινόμενο. Το λεξικό Γουέμπστερ καθορίζει τη λέξη «υπέρ» ως «εκείνο που υπάρχει σε έναν χώρο περισσότερων των τριών διαστάσεων». Το να περνάς μέσα στον «υπερχρόνο», είναι ουσιαστικά σαν να περνάς στον «χρόνο που υπάρχει πέρα από τις τρεις διαστάσεις». Υπάρχουν δυναμικές τεχνικές αναπνοής οι οποίες διευρύνουν «ακαριαία» την αντιληπτικότητα και οδηγούν στον υπερχρόνο.
Με δεδομένους τους ισχύοντες νόμους οι οποίοι διέπουν τον φυσικό μας κόσμο, θα ήταν αδύνατον να αλλάξουμε τον χρόνο με έναν τέτοιο τρόπο. Τι γίνεται όμως αν ο χρόνος είναι ουσιαστικά ρευστός; Αν συστέλλεται και διαστέλλεται μέσα σε ένα ρυθμικά παλλόμενο σύμπαν; Αν ο χρόνος είναι μια λειτουργία της αντιληπτικότητάς μας; Φανταστείτε ότι μπορούμε ν' αλλάξουμε δραματικά την αντιληπτικότητά μας και να μπούμε σε μιαν άχρονη πηγή, από την οποία εκπορεύεται κάθε ύπαρξη. Υποθέστε ότι θα μπορούσαμε να ταξιδέψουμε σε βασίλεια χωρίς διαστάσεις, όπου γεννιέται ο χρόνος και ο χώρος. Με βάση αυτές τις υποθέσεις, θα μπορούσαμε στην πραγματικότητα ν' αλλάξουμε τον χρόνο.
Πιστεύω ότι αυτές οι υποθέσεις είναι αληθινές. Πιστεύω ότι ο καθένας και όλοι μαζί είμαστε εκείνοι που αντιλαμβανόμαστε αλλά και καθορίζουμε την έννοια του «χρόνου».
Οι νόμοι της κβαντοφυσικής διευρύνονται ταχύτατα. Αυτές οι αλλαγές αντανακλούν τα παλλόμενα κύματα ενέργειας που υπάρχουν τώρα στον πλανήτη. Παρελθόν, παρόν και μέλλον συντήκονται. Η πραγματικότητα δεν είναι αυτή που φαινόταν να είναι για εκατοντάδες χρόνια στον δυτικό πολιτισμό. (Οι ιθαγενείς πολιτισμοί χρησιμοποιούσαν περισσότερο ευέλικτες, κυκλικές δομές για την περιγραφή του χρόνου απ' ό,τι οι δυτικοί, ευρωκεντρικοί πολιτισμοί.)
Οι εμπειρίες στην «άλλη πλευρά» οδηγούν τους αναζητητές σε μιαν αναζήτηση αυτογνωσίας και ανακάλυψης του δρόμου της επιστροφής ξανά στο «σπίτι». Αντιλαμβάνονται διαισθητικά ότι υπήρχε ένας τέτοιος δρόμος, που εξακολουθεί να υπάρχει μέσα στο φυσικό μας σώμα. Γνωρίζουμε διαισθητικά ότι μυριάδες διαστάσεων συνυπάρχουν με τη φυσική διάσταση και ότι το μόνο που χρειαζόμαστε για να τις αντιληφθούμε είναι να εναρμονιστούμε εσωτερικά. Δεν χρειάζεται να πεθάνουμε για να βρεθούμε εκεί. Όπως υπάρχουν πολυάριθμοι ραδιοφωνικοί σταθμοί που κατακλύζουν το σπίτι ή το γραφείο σας, αλλά δεν μπορείτε να τους ακούσετε αν δεν «πιάσετε» στο ραδιόφωνο σας έναν απ' αυτούς, έτσι και το μόνο που χρειάζεται για να αντιληφθείτε αυτές τις διαστάσεις είναι να βρείτε τον εσωτερικό διακόπτη και να προσπαθήσετε να «πιάσετε» τη συχνότητά τους.
Οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν σαν «ουρανό» το μέρος όπου πηγαίνουν μετά τον θάνατο τους. Ενστικτωδώς, θεωρούμε υποσυνείδητα ότι ο ουρανός βρίσκεται κάπου πάνω από τα σύννεφα. Όμως ο «Ουρανός-Οίκος» δεν βρίσκεται ψηλά στον αιθέρα. Είναι εδώ - και τώρα. Είναι μια διάσταση που συνυπάρχει μέσα στη φυσική μας πραγματικότητα. Ένας τρόπος με τον οποίο γνωρίζετε ότι βρίσκεστε κοντά σ' αυτή τη διάσταση είναι η συγχρονικότητα - για παράδειγμα, όταν σκέφτεστε κάτι και αυτό συμβαίνει ή όταν χρειάζεστε κάτι και εμφανίζεται ή όταν συλλογιέστε κάποιον κι εκείνος σας τηλεφωνεί. Στην πνευματική διάσταση, δεν μεσολαβεί χρόνος ανάμεσα στη σκέψη και στη δημιουργία. Οι σκέψεις εκδηλώνονταν ακαριαία. Ένας λοιπόν τρόπος για να διαπιστώσετε ότι έχετε «συγχρονίσει» τους «εσωτερικούς διακόπτες» σας με τον «οίκο» είναι η συγχρονικότητα. Όσο πλησιάζετε σ' εκείνη τη διάσταση, τόσο ταχύτερα εκδηλώνονται οι σκέψεις σας στον φυσικό κόσμο.
Όταν συλλογίζομαι τα γεγονότα προηγούμενων ζωών, την προοπτική των μελλοντικών και τη σημασία του να βρίσκεσαι Εδώ και Τώρα μέσα σε ένα ανθρώπινο σώμα, σκέπτομαι ότι είναι πολύ σημαντικό να ζούμε πλήρως την τωρινή εποχή. Έχω προσέξει πως όταν οι άνθρωποι απελευθερώνονται από μπλοκαρίσματα του παρελθόντος, τόσο μέσω των ονείρων όσο και μέσω αναδρομών, βιώνουν μια επέκταση της ζωτικής τους ενέργειας - του πάθους τους. Οι περισσότεροι θεωρούν ότι το πάθος είναι σεξουαλικής φύσεως όμως το σεξουαλικό πάθος και το πνευματικό πάθος πηγάζουν από την ίδια πηγή - την Πηγή των Πάντων. Σκέφτομαι πως ίσως το πάθοςδεν είναι μόνο ένα τελικό αποτέλεσμα της θεραπείας μέσω αναδρομών, αλλά ίσως είναι το πάθος για τη ζωή που μας επιτρέπει να θεραπεύσουμε το παρελθόν και μας εκτοξεύει σε ένα λαμπρό μέλλον.
Δεν υπάρχει κάτι εκεί έξω που να μην είσαστε εσείς. Λόγω του ότι αντιλαμβανόμαστε την πραγματικότητα γραμμικά, δεν πιστεύω ότι μπορούμε να το κατανοήσουμε ποτέ αυτό διανοητικά ή με τη συζήτηση, ή ακόμα κι αν γράψουμε σχετικά μ' αυτό με κατανοητό τρόπο. Πιστεύω όμως ότι βαθιά μέσα μας όλοι το γνωρίζουμε. Βαθιά μέσα μας, όλοι το έχουμε βιώσει. Ακόμα και στα πιο ολοκληρωμένα άτομα υπάρχει μια νοσταλγία και μια ανάμνηση εκείνου του απαράμιλλου χώρου της ενότητας.
Το καθένα και όλα μαζί τα μέρη του σύμπαντος είναι στην πραγματικότητα ένα δικό σας κομμάτι. Είστε το πιο εκπληκτικό μίγμα των διαφόρων πραγμάτων που μπορεί κανείς να φανταστεί. Συνήθως ταυτιζόμαστε με το σώμα μας και αισθανόμαστε ξέχωρα απ' όλα τα άλλα μέρη του εαυτού μας. Μερικές φορές ταυτιζόμαστε με τα παιδιά μας ή ακόμα και με τα υπάρχοντά μας (σπεύδει κανείς να μπει σ' ένα κτίριο που καίγεται προκειμένου να σώσει πολύτιμα πράγματα, επειδή εκείνη τη στιγμή ταυτίζεται περισσότερο μ' αυτά παρά με το σώμα του).
Στην πραγματικότητα όμως ζείτε μέσα σε έναν θαυμαστό ωκεανό ενέργειας και το κάθε στοιχείο αυτής της ροής είστε εσείς. Θα μπορούσατε να φανταστείτε ότι όλα αυτά τα στοιχεία απαρτίζουν μια γιγάντια ορχήστρα. Όταν εναρμονιστούν τα επιμέρους αυτά στοιχεία, δημιουργείται ένας κραδασμός που αντηχεί σ' ολόκληρο το σύμπαν.
Αυτό εννοούν οι Ινδιάνοι - σαμάνοι όταν λένε πως «σχετίζεσαι» με όλα τα πράγματα. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να τιμάς και να σέβεσαι τη ζωή που ενυπάρχει στα πάντα. Σημαίνει ότι πρέπει να τιμάς τα ζώα και τα φυτά που σου δίνουν ζωή. Σημαίνει ότι πρέπει να τιμάς όλη τη ζωή που σε περιβάλλει. Σημαίνει ότι πρέπει να ακούς, να ακούς ουσιαστικά, και να τιμάς τον πλησίον σου, γιατί αυτός δεν είναι κάτι το ξέχωρο από σένα, είναι εσύ!
Το να βρίσκεσαι σε «σωστή σχέση» με τα πάντα, σημαίνει να ζεις σε αρμονία με όλα τα άλλα μέρη του συλλογικού πνεύματος. Ένας τρόπος να το κάνεις αυτό είναι να κατανοείς, να αποδέχεσαι δίχως όρους και κριτική την πραγματικότητα των άλλων. Σημαίνει επίσης ότι αποδέχεσαι και όλες τις όψεις του εαυτού σου, ιδιαίτερα εκείνες που έχεις κρίνει αρνητικά. Αυτό αφορά και το να αποδέχεσαι τον εαυτό σου και οτιδήποτε μπορεί να υπήρξες στις προηγούμενες ζωές σου. Το να βρίσκεσαι σε «σωστή σχέση» σημαίνει ότι βοηθάς τους άλλους οποτεδήποτε μπορείς, χωρίς προσδοκίες ή προϋποθέσεις, χωρίς να περιμένεις καμιά ανταπόδοση. Σημαίνει ότι δρας με συμπόνια και κατανόηση προς όλα τα άλλα στοιχεία αυτής της ζωτικής δύναμης. Αυτό σημαίνει ότι, ανεξάρτητα με το πού βρίσκεσαι και τι σε περιβάλλει, πρέπει να αποδέχεσαι και να τιμάς τη ζωτική δύναμη που υπάρχει.
Να ξέρεις ότι δεν υπάρχει λιγότερη ζωή μέσα στον υπολογιστή σου απ'ό,τι μέσα στην όμορφη μηλιά που μεγαλώνει έξω απ' το παράθυρο σου. Να τιμάς, να αποδέχεσαι και να αγαπάς τη ζωή τριγύρω σου, γιατί αυτή είσαι εσύ σε διαφορετικές μορφές. Οτιδήποτε κρίνεις, σε οδηγεί όλο και περισσότερο στον δρόμο της χωριστικότητας. Οτιδήποτε αγαπάς, επιτρέπει στην ορχήστρα που αποτελούν τα δικά σου τμήματα (που στην ολότητά τους είναι Θεός) να δονούνται και να τραγουδούν με χαρά σ' ολόκληρο το σύμπαν.
Είθε το Μεγάλο Πνεύμα που υπάρχει μέσα και τριγύρω σας να σας ευλογεί σε οτιδήποτε κάνετε, έτσι ώστε όλα τα όνειρα που είχατε σε όλες σας τις ζωές να μπορέσουν να φέρουν τη χαρά σε όλους, μέσα στο εξαίσιο και διαρκώς επεκτεινόμενο σύμπαν!
0 Σχόλια