του Νίκου Λυγερού.
Με τη στρατηγική του αδύναμου μπορείς ν’ αλλάξεις τα δεδομένα του κόσμου, γιατί κανείς δεν πιστεύει ότι μπορείς να αποκτήσεις τίποτα. Όταν εξετάζουμε όμως χώρες σαν την Ελβετία, το Λουξεμβούργο ή τη Μάλτα και αναλύσουμε τα ιστορικά τους δεδομένα και την ανάπτυξη τους είναι δύσκολο να μην αντιληφθούμε ότι η ίδια τους η ύπαρξη αποτελεί ένα ισχυρό αντιπαράδειγμα στην κοινή λογική που νομίζει ότι ένα μικρό κράτος δεν μπορεί να έχει υψηλή στρατηγική. Σε αυτό το πλαίσιο μπορούμε να εντάξουμε, πλέον, ακόμα και την Κύπρο, ιδιαίτερα από τότε που άρχισε να σκέφτεται ορθολογικά την αξιοποίηση της Αποκλειστικής Οικονομικής της Ζώνης.
Κατά συνέπεια, όταν μερικοί θεωρούν ως δεδομένο ότι λόγω του μεγέθους της πατρίδας μας δεν μπορούμε να ελπίζουμε τίποτα, καταλαβαίνουμε πόσο καθυστερημένοι είναι σε επίπεδο στρατηγικής αλλά και γεωπολιτικής. Η τοποθεσία της Ελλάδας στη Μεσόγειο και ειδικά στην Ανατολική έχει τεράστια αξία τοποστρατηγικά και λόγω των νησιών στο Αιγαίο που αποτελούν μια τοπολογική σκόνη με την έννοια του Kantor. Ακόμα κι αν έχει υποστεί τόσες δοκιμασίες είναι ακόμα εδώ στον ίδιο χώρο, λόγω της διαχρονικότητάς του. Και τώρα με το ενεργειακό άνοιγμα που υπάρχει λόγω των υδρογονανθράκων συμβατικών ή μη πρέπει να σχεδιάσουμε τη στρατηγική και να ενισχύσουμε το πλαίσιο της καινοτομίας για να έχουμε όχι μόνο ανάπτυξη αλλά και ανάκαμψη. Οι δυνατότητες της πατρίδας μας είναι τόσο μεγάλες που παραμένουν αδιανόητες για τους περισσότερους. Αυτό συμβαίνει και για το θέμα του ζεόλιθου και τα τεράστια κοιτάσματα που έχουμε στη Θράκη μας. Όταν έχουμε στη διάθεσή μας υδρογονάνθρακες, υδρίτες μεθανίου και ζεόλιθο, πώς είναι δυνατόν το μόνο που να σκεφτόμαστε να είναι να πάρουμε μόνο και μόνο μέτρα εξοικονόμησης. Κι όμως αυτό γίνεται λόγω έλλειψης υψηλής στρατηγικής. Και δεν μπορεί η τοπική οικονομία που ασχολείται με την καθημερινότητα να αλλάξει τίποτα από τα δεδομένα που θεωρεί δεδομένα. Από την άλλη, υπάρχει η απελπισία που προέρχεται ακριβώς από την επικέντρωση στην καθημερινότητα και δεν βλέπει πουθενά καμιά προοπτική, γιατί υπάρχει έλλειψη γνώσεων. Αν ο καθένας μας ήξερε τα πραγματικά δεδομένα σε στρατηγικό επίπεδο δεν θα έβλεπε τα πράγματα με τόσο μαύρο τρόπο και δεν θα ήταν ευάλωτος σε μια μορφή λαϊκισμού. Ο ζεόλιθος μπορεί να βοηθήσει ακόμα και στην καθημερινότητα του αγρότη, του κτηνοτρόφου αλλά ποιος προσπαθεί να τους το εξηγήσει και να το εφαρμόσει μαζί τους για να εξοικονομήσει όχι από τεχνητά μέτρα αλλά από την αύξηση παραγωγής και την αύξηση ποιότητας των προϊόντων. Το ίδιο ισχύει για τους μαθητές και τους φοιτητές που δεν έχουν αντιληφθεί τα οφέλη και τις προοπτικές που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ στο χώρο εργασίας. Μόνο για ένα σταθμό υγροποίησης χρειάζονται 4,500 άτομα για την κατασκευή και 100,000 θέσεις εργασίας για τη λειτουργία του. Εδώ χρειαζόμαστε ειδικούς, τεχνικούς, μηχανικούς και ποιος το ξέρει. Πρέπει, λοιπόν, να αρχίσουμε τον αγώνα της ενημέρωσης για να ετοιμαστούμε για το μέλλον.
Με τη στρατηγική του αδύναμου μπορείς ν’ αλλάξεις τα δεδομένα του κόσμου, γιατί κανείς δεν πιστεύει ότι μπορείς να αποκτήσεις τίποτα. Όταν εξετάζουμε όμως χώρες σαν την Ελβετία, το Λουξεμβούργο ή τη Μάλτα και αναλύσουμε τα ιστορικά τους δεδομένα και την ανάπτυξη τους είναι δύσκολο να μην αντιληφθούμε ότι η ίδια τους η ύπαρξη αποτελεί ένα ισχυρό αντιπαράδειγμα στην κοινή λογική που νομίζει ότι ένα μικρό κράτος δεν μπορεί να έχει υψηλή στρατηγική. Σε αυτό το πλαίσιο μπορούμε να εντάξουμε, πλέον, ακόμα και την Κύπρο, ιδιαίτερα από τότε που άρχισε να σκέφτεται ορθολογικά την αξιοποίηση της Αποκλειστικής Οικονομικής της Ζώνης.
Κατά συνέπεια, όταν μερικοί θεωρούν ως δεδομένο ότι λόγω του μεγέθους της πατρίδας μας δεν μπορούμε να ελπίζουμε τίποτα, καταλαβαίνουμε πόσο καθυστερημένοι είναι σε επίπεδο στρατηγικής αλλά και γεωπολιτικής. Η τοποθεσία της Ελλάδας στη Μεσόγειο και ειδικά στην Ανατολική έχει τεράστια αξία τοποστρατηγικά και λόγω των νησιών στο Αιγαίο που αποτελούν μια τοπολογική σκόνη με την έννοια του Kantor. Ακόμα κι αν έχει υποστεί τόσες δοκιμασίες είναι ακόμα εδώ στον ίδιο χώρο, λόγω της διαχρονικότητάς του. Και τώρα με το ενεργειακό άνοιγμα που υπάρχει λόγω των υδρογονανθράκων συμβατικών ή μη πρέπει να σχεδιάσουμε τη στρατηγική και να ενισχύσουμε το πλαίσιο της καινοτομίας για να έχουμε όχι μόνο ανάπτυξη αλλά και ανάκαμψη. Οι δυνατότητες της πατρίδας μας είναι τόσο μεγάλες που παραμένουν αδιανόητες για τους περισσότερους. Αυτό συμβαίνει και για το θέμα του ζεόλιθου και τα τεράστια κοιτάσματα που έχουμε στη Θράκη μας. Όταν έχουμε στη διάθεσή μας υδρογονάνθρακες, υδρίτες μεθανίου και ζεόλιθο, πώς είναι δυνατόν το μόνο που να σκεφτόμαστε να είναι να πάρουμε μόνο και μόνο μέτρα εξοικονόμησης. Κι όμως αυτό γίνεται λόγω έλλειψης υψηλής στρατηγικής. Και δεν μπορεί η τοπική οικονομία που ασχολείται με την καθημερινότητα να αλλάξει τίποτα από τα δεδομένα που θεωρεί δεδομένα. Από την άλλη, υπάρχει η απελπισία που προέρχεται ακριβώς από την επικέντρωση στην καθημερινότητα και δεν βλέπει πουθενά καμιά προοπτική, γιατί υπάρχει έλλειψη γνώσεων. Αν ο καθένας μας ήξερε τα πραγματικά δεδομένα σε στρατηγικό επίπεδο δεν θα έβλεπε τα πράγματα με τόσο μαύρο τρόπο και δεν θα ήταν ευάλωτος σε μια μορφή λαϊκισμού. Ο ζεόλιθος μπορεί να βοηθήσει ακόμα και στην καθημερινότητα του αγρότη, του κτηνοτρόφου αλλά ποιος προσπαθεί να τους το εξηγήσει και να το εφαρμόσει μαζί τους για να εξοικονομήσει όχι από τεχνητά μέτρα αλλά από την αύξηση παραγωγής και την αύξηση ποιότητας των προϊόντων. Το ίδιο ισχύει για τους μαθητές και τους φοιτητές που δεν έχουν αντιληφθεί τα οφέλη και τις προοπτικές που προσφέρει η ελληνική ΑΟΖ στο χώρο εργασίας. Μόνο για ένα σταθμό υγροποίησης χρειάζονται 4,500 άτομα για την κατασκευή και 100,000 θέσεις εργασίας για τη λειτουργία του. Εδώ χρειαζόμαστε ειδικούς, τεχνικούς, μηχανικούς και ποιος το ξέρει. Πρέπει, λοιπόν, να αρχίσουμε τον αγώνα της ενημέρωσης για να ετοιμαστούμε για το μέλλον.
0 Σχόλια