Ζουμπουλάκης Γιάννης
Αριστούργημα από την Ρουμανία
«Οικογενειακή υπόθεση» («Child's pose» / «Pozitia copilului», Ρουμανία, 2013), του Κάλιν Πέτερ Νέτζερ, με τους Λουμίνιτα Γκεοργκίου, Μπόγκνταν Ντουμιτράτσε.
Ύστερα από έναν μακροσκελή πρόλογο στον οποίο κατά τη διάρκεια ενός
δείπνου καταγράφεται με ολοζώντανα χρώματα τι σημαίνει να είναι κανείς
νεόπλουτος στη σύγχρονη Ρουμανία, ένα τροχαίο δυστύχημα θα σημάνει την
αρχή της ιστορίας αυτής της σπουδαίας - το ξεκαθαρίζω από την αρχή
- ταινίας. Ο φταίχτης, ο οδηγός, είναι ένα καλ(κ)ομαθημένο πλουσιόπαιδο
της μεγαλοαστικής τάξης του Βουκουρεστίου. Η μάνα του το μαθαίνει και
αναλαμβάνει δράση. Ποιος είδε τον Θεό και δεν τον φοβήθηκε!
Όλο το θράσος, το τουπέ, η αδιαφορία για την απώλεια μιας
ανθρώπινης ζωής και ο «οικονομικός ρατσισμός» που θα μπορούσες να
περιμένεις από κάποιον που έχει άφθονο χρήμα και διασυνδέσεις
συμπυκνώνονται σε αυτήν εδώ την ταινία. Η αντίθεση πλουσίων του
Βουκουρεστίου και φτωχών της επαρχίας.
Η κάμερα του Κάλιν Πέτερ Νέτζερ αεικίνητη στην
αρχή αλλά όσο περνά η ώρα όλο και πιο ήρεμη καταγράφει κάθε στιγμή των
δραστηριοτήτων αυτής της διαβολεμένης γυναίκας, που κυριολεκτικά δεν
σταματά πουθενά αν δεν γίνει το δικό της (ως και στο αστυνομικό τμήμα θα
επιχειρήσει να επιβληθεί αλλάζοντας την κατάθεση!). Συγχρόνως όμως η
ευαίσθητη και τόσο ανθρώπινη αυτή ταινία αναζητεί την τρύπα της κάθαρσης
και της εξιλέωσης.
Δεν είναι τυχαίο που η «Οικογενειακή υπόθεση» απέσπασε τη Χρυσή
Αρκτο στο τελευταίο Φεστιβάλ του Βερολίνου και είναι η επίσημη πρόταση
της χώρας της στα Οσκαρ. Η αμεσότητα, η ειλικρίνεια, ο χωρίς περιστροφές
τρόπος με τον οποίο αγκαλιάζει το καυτό θέμα της αλλά και η εσωτερική
δύναμή της που πηγάζει από μια καθηλωτική ηθοποιό, τη Λουμίνιτα Γκεοργκίου
που υποδύεται τη μητέρα, όλα αυτά μαζί σε αφήνουν σύξυλο στο κάθισμά
σου. Εγώ τουλάχιστον έτσι ένιωσα όταν την είδα. Η «Οικογενειακή υπόθεση»
ανήκει στις ταινίες που μπορούν να σε στοιχειώσουν για πάντα.
Βαθμολογία: 5
Αίθουσα: ΑΣΤΥ
-----------------------------
Αποκάλυψη Μαρίν Βακτ
«Νέα και όμορφη» («Jeune et jolie», Γαλλία, 2013), του Φρανσουά Οζόν, με τους Μαρίν Βακτ, Ζεραλντίν Παϊλάς, Φρεντερίκ Πιερό.
Απομονωμένη στον εαυτό της, αμίλητη και αγέλαστη, η νεαρή Ιζαμπέλ,
κόρη χωρισμένης γιατρού που ξαναπαντρεύτηκε, έχει κλείσει μόλις τα 17.
Υστερα από ένα όμορφο καλοκαίρι στη Γαλλική Ριβιέρα, όπου η σχέση της με
έναν νεαρό Γερμανό ατύχησε εξαιτίας της, η Ιζαμπέλ αποφασίζει να
δοκιμάσει την εμπειρία της πορνείας. Δεν υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος
λόγος που την ωθεί σε αυτή την απόφαση, πέραν ίσως των εμπειριών που
μπορεί να γευτεί κάνοντας αυτή τη δουλειά. Ο Οζόν άλλωστε δήλωσε ότι δεν
θέλησε να δώσει κάποιον συγκεκριμένο λόγο για την απόφαση της κοπέλας
να γίνει πόρνη, αφήνοντας τον κάθε θεατή να λύσει το «μυστήριο» με τον
δικό του τρόπο.
Ως call girl μέσω του Internet η κοπέλα θα κάνει «χρυσές» δουλειές,
αφού η ταρίφα της είναι αρκετά υψηλή στα 500 ευρώ. Οι εμπειρίες της θα
διαμορφώσουν τον χαρακτήρα της, κάποια στιγμή όμως θα προσγειωθεί
απότομα στην πραγματικότητα όταν ένας από τους πελάτες της, με τον οποίο
είχε ιδιαίτερα φιλική σχέση - κάτι σαν πατέρα - κόρης -, πεθαίνει την
ώρα του σεξ. Ο κόσμος γύρω της καταρρέει, η αστυνομία κτυπά την πόρτα
του σπιτιού της κ.ο.κ.
Ολα αυτά τα γεγονότα παρουσιάζονται με ευαισθησία και προσπάθεια
κατανόησης της κεντρικής ηρωίδας. Ο Οζόν, στο ενεργητικό του οποίου
υπάρχουν ταινίες όπως οι «Οκτώ γυναίκες», «Ποτίς» και «Η πισίνα», δεν
ενδιαφέρεται να κάνει δίδαγμα και σίγουρα αποφεύγει τόσο τις αστειότητες
όσο και τις ακρότητες. Παραμένει συνεπής στην παρακολούθηση της
κοπέλας, την οποία υποδύεται μια αποκαλυπτικής ομορφιάς και
εκφραστικότητας νεαρή ηθοποιός, η Μαρίν Βακτ, η οποία
δεν θα μας έκανε καμία εντύπωση αν κέρδισε το βραβείο γυναικείας
ερμηνείας. Είναι όμορφη, παίζει καλά και έχει όλον τον κόσμο μπροστά
της.
Βαθμολογία: 3
Αίθουσες: ΕΛΛΗ, ΚΗΦΙΣΙΑ, ΝΙΡΒΑΝΑ
---------------------------
Αληθινό γεγονός
«Μια στάση πριν το τέλος» («Fruitvale station», ΗΠΑ,
2013), του Ράιαν Γκούγκλερ, με τους Μάικλ Μπ. Τζόρνταν, Μέλανι Ντίαζ,
Οκτάβια Σπένσερ.
Ενας σχολιασμός για τον φυλετικό και κοινωνικό ρατσισμό, αυτή τη
φορά στην Αμερική, είναι ο κινητήριος μοχλός του αμερικανικού
ανεξάρτητου φιλμ «Μια στάση πριν το τέλος» που μετά την παρουσίασή της
στο Φεστιβάλ του Σάντανς έφθασε ως τις Κάννες και διακρίθηκε στο τμήμα
«Ενα Κάποιο Βλέμμα». Ο αφροαμερικανός σκηνοθέτης Ράιαν Γκούγκλερ,
στην πρώτη μεγάλου μήκους απόπειρά του, εμπνέεται από μια ανθρώπινη
τραγωδία που συνέβη τον Δεκέμβριο του 2008 στον σταθμό Fruitvale στο
Οουκλαντ της Καλιφόρνιας, όταν χωρίς λόγο η αστυνομία σκότωσε έναν νεαρό
μαύρο, πρώην κατάδικο. Η ταινία είναι κάτι σαν το χρονικό αυτής της
συγκεκριμένης ημέρας και διακρίνεται από την αμεσότητα της σκηνοθεσίας
του Γκούγκλερ, ο οποίος κινείται με ευελιξία αιλουροειδούς ανάμεσα στο
ντοκυμαντέρ-ρεπορτάζ (σε ορισμένες σκηνές έχουν χρησιμοποιηθεί σκηνές
αρχείου) και στη μυθοπλασία, «ζωγραφίζοντας» βουλιμικά το κοινωνικό
περιβάλλον της ταινίας που απεικονίζει μια Αμερική στα όρια της
αθλιότητας - απόρροια φυσικά της οικονομικής κρίσης. Αλλά και σε αυτή
την ταινία η ηθοποιός που υποδύεται τη μάνα (του νεκρού) είναι που
κλέβει την παράσταση. Η Οκτάβια Σπένσερ.
Βαθμολογία: 3
Αίθουσες: ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ, ODEON ΓΛΥΦΑΔΑ
ΕΠΙΣΗΣ ΣΤΙΣ ΑΙΘΟΥΣΕΣ
>>«Οσα φέρνει ο χρόνος» («About time», Αγγλία, 2013) του Ρίτσαρντ Κέρτις.
Το εύρημα του μυθιστορήματος «Η μηχανή του χρόνου» και της μεταφοράς
στο παρελθόν χρησιμοποιείται για μια ακόμη φορά στον κινηματογράφο
προκειμένου ο σκηνοθέτης του «Αγάπη είναι...» και σεναριογράφος των «4
γάμων και μια κηδεία» να αφηγηθεί μια ιστορία αγάπης ανάμεσα σε έναν
άχαρο ασκούμενο δικηγόρο _ο πραγματικά άχαρος Ντόνολ Γουίλσον_ που προσπαθεί να κατακτήσει την (εξίσου άχαρη) Ρέιτσελ Μακ Ανταμς.
Ωστόσο, το τρικ της συγχώνευσης του στοιχείου της φαντασίας με ένα απλό
love story με άφησε αμήχανο διότι καθώς φαίνεται αυτού του τύπου η
φαντασία δεν «κολλά» σε μια κλασικής δομής αισθηματική κομεντί. Πολύ
καλός όμως ο Μπιλ Νάι στον ρόλο του πατέρα. Ο έμπειρος Βρετανός ηθοποιός είναι σταθερή αξία γιατί όποτε εμφανίζεται, η ταινία αναπνέει.
Βαθμολογία: 1
Αίθουσες: ΑΕΛΛΩ - ΑΘΗΝΑΙΟΝ CINEPOLIS ΓΛΥΦΑΔΑ -
ΑΘΗΝΑΙΟΝ ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ - CINE CAPITOL, ΠΛ. ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ - ΑΙΓΛΗ ΧΑΛΑΝΔΡΙ -
STER ΙΛΙΟΝ - VILLAGE AΓ.ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ - VILLAGE MALL - VILLAGE ΠΑΓΚΡΑΤΙ -
VILLAGE ΡΕΝΤΗ - VILLAGE ΦΑΛΗΡΟ - ΒΑΡΚΙΖΑ - ΝΑΝΑ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ STER -
VILLAGE COSMOS -
ΚΟΛΟΣΣΑΙΟΝ
>>Ο μυώδης φαλάκρας με την βαριά (υπερβολικά βαριά) φωνή Βιν Ντίζελ αναζητεί κι αυτός το παρελθόν του στον «Riddick» (ΗΠΑ, 2013) του Ντέιβιντ Τουόχι
όπου υποδύεται ξανά τον ήρωα που είχε υποδυθεί σε δυο ταινίες
παλιότερα, το «Pitch Black» και «Τα χρονικά του Ρίντικ». Πρόκειται για
έναν ασυναγώνιστων δυνάμεων δραπέτη - κατάδικο του μέλλοντος ο οποίος
ότι και να γίνει θα βρεθεί μπλεγμένος σε γαλαξιακές περιπέτειες. Ετσι,
εδώ, τον συναντάμε τραυματία μόνο του σε ένα σεληνιακό τοπίο όπου αφού
πρώτα έρθει σε σύγκρουση με τέρατα, αργότερα θα βρεθεί αντιμέτωπος με το
χειρότερο τέρας όλων, τον άνθρωπο. Το πρώτο μέρος είναι καλύτερο γιατί
λείπουν οι πολλοί διάλογοι (αν και υπάρχει η αφήγηση του Ντίζελ).
Βαθμολογία: 2
Αίουσες: Ολα τα VILLAGE, ODEON KOSMOPOLIS ΜΑΡΟΥΣΙ, ODEON STARCITY, ΓΑΛΑΞΙΑΣ κ.α.
Βαθμολογία
5: εξαιρετική, 4: πολύ καλή, 3: καλή, 2: ενδιαφέρουσα, 1: μέτρια, 0: απαράδεκτη, _ : χωρίς άποψη
Πηγή: tovima.gr/culture
0 Σχόλια