Παραμιλάει ο Έλληνας, περπατάει και παραμιλάει με σκυμμένο το κεφάλι και λέει σαράντα χρόνια τώρα, θύμα είμουνα. Την πάτησα επανηλλημένως την μπανανόφλουδα και μυαλό δεν έβαλα.
Συνεργός σε σύσταση εγκληματικών οργανώσεων έγινα με πράσινο, μπλέ και κόκκινο καλτσόν και εν αγνοία μου και εκ προ μελέτης.
Θύμα των αποφάσεων μου έγινα και σε πολιτικό και προσωπικό επιπεδο. Όσο έτρωγα και εγώ λίγο από την πίτα δεν μιλούσα, τώρα που σταμάτησαν να μου δίνουν το κάτι τις, τώρα εξαγριώθηκα. Τώρα διαπίστωσα ότι με φτύνουν και δεν βρέχει. Και πουλημένος και δαρμένος. Πόσο μ@λ@κας μπορεί να είμαι;
Και τώρα εδώ που φτάσαμε μόκο η κυρία, παγωτό ο Ελληνας, τώρα νιώθει ανύμπορος, συμβιβασμένος, ανασφαλής, μαντρωμένος σαν μια κότα στο κοτέτσι, βουτηγμένος μέσα στην πικρία, στην λήθη και στην αδράνεια του, και αναμένει αυτά που είναι να γίνουν χωρίς αυτόν για αυτόν και εύχεται το μη χείρων βέλτιστον.
Σαράντα και χρόνια θύμα και κρίση οξείας αυτοκριτικής ακόμα όμως δέν έχει πάθει παρόλα αυτά. Αποφεύγει να παραδεχθεί και να ομολογήσει ακόμα και λέει έχει ο Θεός, έτσι δεν είναι;
Ρητορική είναι η ερώτηση.
Όταν βγήκαν λοιπόν στην αγορά τα προιόντα διαίτης, ο Έλληνας πάχυνε.
Όταν οι τράπεζες έδωσαν δάνεια για να πάρει μπρός η αγορά, ο Έλληνας χρεοκοπήσε.
Όταν πίστεψε ότι το νοίκι δεν τον συμφέρει, ο Έλληνας πήρε δάνειο για να του μείνει και το σπίτι είπε. Και όταν έγινε ιδιοκτήτης τελικά, έγινε νοικάρης του σπιτιού με νοίκι που όντως δεν τον συμφέρει.
Όταν δημιουργήθηκαν θέσεις εργασίας με πακέτα χρηματοδότησης, ο Έλληνας έγινε αφεντικό και μόλις έγινε αφεντικό, ο Έλληνας μπήκε στο ταμείο ανεργίας.
Όταν ο Έλληνας έζήσε μέσα στην υπερπληθώρα, διακόσμησε το σπίτι του minimal γιατί δεν μπορούσε τα πολλά πολλά το μάτι. Κακό φένγκ σoύι είπε. Όταν δε αγόρασε το τζίπ που ποθούσε, παρέδωσε τις πινακίδες του.
Όταν στάθηκε μπροστά στο full High Definition γυαλί, έγινε Low Definition όν.
Όταν η επιστήμη της ψυχολογίας πρόσφερε λύσεις στην ψυχή του, απέκτησε ψυχολογικά προβλήματα με πτυχίο ψυχολογίας.
Όταν προσπάθησε να προσφέρει στο παιδί του ενα καλύτερο μελλον από το δικό του, του το υποθήκευσε και του στερείσε τα πάντα.
Όταν η επικοινωνία μέσω της τεχνολογίας έφτασε στο απόγειο της, απομονώθηκε σε τέσσερα ντουβάρια.
Όταν το όριο ηλικίας του αυξήθηκε, πέθανε άδικα και νωρίς.
Όταν νόμισε τελικά ότι είναι έξυπνος, ο κόσμος όλος τον αποκάλεσε τεμπέλη και άχρηστο.
Όταν ο Έλληνας έγινε τελικά πατριώτης, τα τουρκικά σήριαλ πήραν πρωτιά στην τηλεθέαση.
Όταν δήλωσε επίσημα αδυναμία αποπληρωμής δανεικών, ξαναδανείστηκε.
Όταν η ανεργία, το έλλειμα και οι αυτοκτονίες αυξήθηκαν, Έλληνες του έκαναν λόγο για success story. Και τώρα που η ελληνική τηλεόραση γέμισε με εκπομπές μαγειρικής, ο Ελληνας πεινάει.
Οξύμορα και όμως ΕΛΛΗΝΙΚΑ.
Άχ Έλληνα, δες πως κατάντησες; Έγινες ακριβώς το αντίθετο από αυτό που ονειρεύτηκες. Έγινες ο σκηνοθέτης και ο πρωταγωνιστής του εφιάλτη που δέν σε αφήνει το βράδυ να κοιμηθείς. Τόσα χρόνια αγνόησες την πραγματικότητα, τώρα δεν μπορείς να αγνοήσεις με τίποτα τις επιπτώσεις του να αγνοείς την πραγματικότητα τόσα χρόνια.
Κοιτάς τον καθρέπτη και το μόνο που βλέπεις είναι έναν χοντρό, χρεοκοπημένο νοικάρη, πρώην άρχοντα με μακροχρόνια κάρτα ανεργίας, απομονωμένο μέσα στο σπίτι με μοναδικό σύντροφο μια 36 ιντσών οθόνη τηλεόρασης, ένα laptop στο κρεβάτι να σε αποκοιμίζει για καληνύχτα, με ένα starletάκι απέξω και μιά δίλιτρη BMW που τώρα κοστίζει δύο χιλιάρικα. Βλέπεις ένα είδωλο γεμάτο έννοιες, άγχος και ψυχολογικά προβλήματα, με
δύο άνεργα παιδιά που ζητούν βοήθεια από σένα και δεν ξέρεις πώς να τους πείς ότι δέν έχεις.
Με δύο δάνεια που κανένα από τα δύο δεν πληρώνεις εκτός από αυτό που σε απειλεί περισσότερο τηλεφωνικά. Βλέπεις ένα πατριώτη Έλληνα του τσόκ γκιουζέλ που βιώνει το Success Story του Pretty Bra και του Ριχάρδου στην τιμή κοσμήματος. Και ξέρεις ότι πίσω από όλα αυτά κρύβεται η βαθιά ανευθυνότητά σου κι ότι αν δεν γίνεις πιο υπεύθυνος θα εξαφανιστείς και ως έθνος. Κι ούτε από τον Θεό να περιμένεις βοήθεια, εφ' όσον παραμένεις αδιάφορος. Ο Θεός είναι ποιό υπεύθυνος από εσένα και δεν θα μας την παρέχει τουλάχιστον προς το παρόν, γιατί πρέπει να συνετίσει σαν καλός γονιός που είναι, τα ανεύθυνα παιδιά του. Θα μας αφήσει να κοιμηθούμε λοιπόν για λίγο καιρό όπως στρώναμε τόσα χρόνια.
Κάποτε ούρλιαζαμε για ελευθερία, σε λίγο θα βελάξουμε για ασφάλεια και για ένα κομμάτι ψωμί. Όπως γράφει όμως και το σύνθημα στον τοίχο, κανένα πρόβατο δεν σώθηκε βελάζοντας.
Άς άνοιξουμε λοιπόν όλοι τα μάτια μας και να κλείσουμε τα αυτιά μας, η αλήθεια είναι πασίδηλη πλέον. Από εκεί αρχίζουν όλα μετά από εκεί… η λύτρωση.
Παπαδόπουλος Βασίλειος.
0 Σχόλια