Και στους Άραβες πήγαμε, και στους Κινέζους, και χθες στους Αμερικάνους και τους τάξαμε λαγούς με πετραχήλια για να επενδύσουν στη ρημαγμένη Ελλάδα ή έστω να αγοράσουν τίποτα κομμάτια της ΔΕΗ ή των ΕΛΠΕ ή της ΕΥΔΑΠ ή έστω κάποιο ρετάλι από το πανέρι με τα ολυμπιακά ακίνητα –αλλά άνθραξ ο θησαυρός.
Πού είναι οι σωτήριες επενδύσεις που περιμένουμε οέο;
Και ωραίο το παραμύθι με την επίσκεψη και τις συναντήσεις Σαμαρά στην Αμερική με επενδυτικά funds και Αμερικανούς κροίσους για ερχομό τους στην Ελλάδα, αλλά τον δράκο δεν βλέπω πουθενά. Δηλαδή τις σακούλες με τα λεφτά.
Και γιατί να έρθουν οι άνθρωποι στην Ελλάδα και να βάλουν τα ζεστά τους λεφτά στην παγωμένη μας οικονομία;
Όταν υπάρχει πάντα ο κίνδυνος του grexit, γιατί όλοι ξέρουμε ότι αν δεν κουρευτεί πάλι το ελληνικό χρέος «δεν βγαίνει το σεντόνι». Δηλαδή θα ζούμε συνεχώς με αυξανόμενο έλλειμμα και τον μόνιμο κίνδυνο μίας εκτός ελέγχου πτώχευσης.
Όταν όλοι νιώθουν τους κραδασμούς μίας κοινωνίας σε απόγνωση, που χρειάζεται απλά μία σπίθα για να εκραγεί και να τα κάψει όλα.
Όταν βλέπουν μία χώρα κοτέτσι, όπου οι τσαμπουκάδες και οι νταβατζήδες της νύχτας τύπου Χαλκιδικής, φτύνουν τους νόμους του κράτους και κλέβουν την εφορία χωρίς να τους ενοχλεί κανείς.
Αυτή είναι η πικρή αλήθεια στο παρασκήνιο της επίσκεψης Σαμαρά στην Αμερική. Δεν μειώνω την πολιτική της σημασία –αλλά η πολιτική ποτέ δεν χόρτασε την πείνα ενός λαού. Τη σακούλα με τα δολάρια όμως ξεχάστε την, όσο δεν αλλάζει τίποτα στη χώρα μας.
0 Σχόλια