Η ελληνική γλώσσα χάνεται στη νέα ψηφιακή εποχή!

Η γλώσσα μας, όπως και αρκετές ευρωπαϊκές ακόμη, θεωρείται ξεπερασμένη τεχνολογικά με αποτέλεσμα να εμφανίζεται όλο και λιγότερο στο Internet.



Με αφορμή την Ευρωπαϊκή Ημέρα Γλωσσών που ήταν στις 26 Σεπτεμβρίου, 200 περίπου γλωσσολόγοι από 34 χώρες της Ευρώπης παρουσίασαν μια μελέτη που βγάζει ουκ ολίγα συμπεράσματα πάνω στις παρούσες γλωσσικές υπηρεσίες των νέων τεχνολογιών.

Τα πιο βασικά εργαλεία, τα οποία μελέτησαν ήταν η ύπαρξη αυτόματης μετάφρασης, η δυνατότητα φωνητικής



αλληλεπίδρασης και ψηφιακής ανάλυσης κειμένου και η διαθεσιμότητα γλωσσικών πόρων ή πηγών. Για παράδειγμα, εξέτασαν εξονυχιστικά ιστοσελίδες που επιτρέπουν online μεταφράσεις.

Αλλά το πείραμα δεν περιορίστηκε μόνο στην online δραστηριότητα. Εξάλλου η τεχνολογία βρίσκεται και αλλού και αλληλεπιδρά με τη γλώσσα. Ας πούμε σε ένα GPS αυτοκινήτου: Μπορεί ένας χρήστης να «συνεννοηθεί» σωστά στην μητρική του γλώσσα;

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα της έρευνας των 200 επιστημόνων, 4 ευρωπαϊκές γλώσσες είναι αυτές που κινδυνεύουν με ψηφιακό αποκλεισμό: τα ισλανδικά, τα λιθουανικά, τα λετονικά και τα μαλτέζικα. Τα ελληνικά, τα βουλγαρικά, τα ουγγρικά και τα πολωνικά είναι η αμέσως επόμενη ομάδα γλωσσών, αυτές δηλαδή που έχουν κάποια τεχνολογική υποστήριξη, αλλά πάρα πολύ μικρή.

Φυσικά, η γλώσσα που δεν φοβάται σε καμμία περίπτωση με χαθεί είναι τα αγγλικά. Αλλά οι υπόλοιπες «μεγάλες» γλώσσες της Γηραιάς Ηπείρου (γαλλικά, ιταλικά, ισπανικά, γερμανικα) χαρακτηρίζονται από «μέτρια» υποστήριξη, πράγμα που μεγαλώνει –τουλάχιστον στο Internet- πάρα πολύ το χάσμα τους από τα αγγλικά.

«Πρέπει να εξασφαλίσουμε τον εφοδιασμό των μικρότερων και λιγότερο πλούσιων σε ψηφιακούς πόρους γλωσσών με τις απαραίτητες βασικές τεχνολογίες. Διαφορετικά οι γλώσσες αυτές είναι καταδικασμένες σε ψηφιακή εξαφάνιση», αναφέρουν οι επικεφαλής της επιστημονικής ομάδας, Χανς Ουζκοράιτ και Γκέοργκ Ρεμ.

Σε καμμία περίπτωση, βέβαια, τα παραπάνω δεν σημαίνουν ότι η ελληνική γλώσσα θα πάψει να υπάρχει. Αυτό, όμως, που δηλώνουν είναι η αδυναμία της να επιβληθεί στην ψηφιακή εποχή και η δυσκολία κατασκευής «εργαλείων» που θα την κάνουν πιο προσιτή σε όλους. Για παράδειγμα, ακόμη και οι αυτόματοι διορθωτές στους επεξεργαστές κειμένων που έχουμε όλοι στους υπολογιστές μας δεν υποστηρίζουν τα ελληνικά τόσο σωστά όσο άλλες γλώσσες. Πράγμα που σημαίνει ότι άνθρωποι δεν μιλούν τα ελληνικά τόσο καλά ή δεν διευκολύνονται στο να τα μάθουν καλύτερα μέσω της τεχνολογίας.