Υπάρχει μία θεωρία που λέει πως ο χωροχρόνος, δηλαδή οι τέσσερεις γνωστές σε ‘μας διαστάσεις – μήκος, πλάτος, ύψος, χρόνος – δύναται να στρεβλωθεί και να δημιουργήσει σημεία στο χώρο που μπορούν να μεταφέρουν ύλη και ενέργεια σε ένα άλλο μέρος, είτε κοντινό, είτε εκατομμύρια έτη φωτός μακριά σε χρόνο μηδέν ή ακόμα και να τα μεταφέρουν σε κάποια άλλη παρελθοντική ή μελλοντική χρονική στιγμή.Μία περίπτωση όπου το φαινόμενο αυτό πραγματοποιείται με φυσικό τρόπο είναι οι μαύρες τρύπες του διαστήματος οι οποίες «ρουφάνε» με την βαρυτική τους δύναμη την ύλη και την ενέργεια και ούτε το φως που τρέχει με 300000 περίπου χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο δεν μπορεί να ξεφύγει από το πανίσχυρο βαρυτικό πεδίο της. Η ύλη και η ενέργεια που μπαίνουν στην μαύρη τρύπα όμως δεν εξαφανίζονται, αλλά εμφανίζονται ξανά, είτε σε μία άλλη περιοχή, είτε σε έναν άλλο χρόνο, είτε και τα δύο, βγαίνοντας από μία άσπρη τρύπα που, σύμφωνα με την γενική θεωρία της Σχετικότητας, αντίθετα με την μαύρη τρύπα, αφήνει την ύλη και την ενέργεια να διαφύγει απ’ αυτήν, χωρίς όμως να επιτρέπει σε τίποτα – ούτε καν στο φως – να μπει μέσα σ’ αυτήν. Η είσοδος λοιπόν σε μία μαύρη τρύπα κατά την θεωρία αυτή δεν οδηγεί στον θάνατο, αλλά σε μία μεταφορά στον χώρο και στον χρόνο δια μέσου μίας σκουληκότρυπας, δηλαδή της στρέβλωσης αυτής του χωροχρονικού συνεχούς που επιτρέπει την διέλευση της ύλης και της ενέργειας, σε ελάχιστο χρόνο, σε έναν άλλο τόπο και χρόνο…
Η μία είσοδος της "σταθερής" σκουλικότρυπας κοντά στον πλανήτη Bajor, από την σειρά επιστημονικής φαντασίας "Star Trek: Deep Space Nine".
Δεν είναι λίγες οι φορές που οι μαύρες τρύπες και οι σκουληκότρυπες αναφέρονται στην επιστημονική φαντασία. Χαρακτηριστικό και μάλιστα σχετικά πρόσφατο παράδειγμα είναι η κινηματογραφική ταινία “Star Trek” (2009) στην οποία δύο αστρόπλοια ταξιδεύουν ακουσίως στο παρελθόν μέσω μίας μαύρης τρύπας. Στην δε σειρά «Star Trek: DeepSpace Nine», εμφανίζεται και ένα άλλο είδος σταθερής σκουληκότρυπας (wormhole) η οποία δεν ελκύει ούτε απωθεί αντικείμενα και είναι δυνατή η διέλευσή της και από τις δύο πλευρές, ενώ στο εσωτερικό της ζουν έλλογες μη-υλικές μορφές ζωής που λατρεύονται σε κάποιους κοντινούς πλανήτες σαν θεότητες. Το φαινόμενο αυτό δεν μπορεί να αποκλειστεί σαν αδύνατο, αλλά – αν κάπου υπάρχει – λογικά θα είναι πολύ πιο σπάνιο από τις μαύρες τρύπες και τις «ασταθείς» σκουληκότρυπες.
Υπάρχει όμως μία θεωρία που υποστηρίζει πως τέτοιου είδους σταθερές σκουληκότρυπες μπορούν να δημιουργηθούν και με τεχνητούς τρόπους. Αρχίζοντας από τις θεωρίες του εκλιπόντος καθηγητή Ζεκάρια Σίτσιν (Zecharia Sitchin) που αναφέρον πως κάποτε την Γη είχε επισπευτεί η εξωγήινη φυλή των Αννουνάκι η οποία μεταξύ των άλλων ευθύνεται και για την δημιουργία του σώφρονος ανθρώπου (homo sapiens) και πως τα όντα αυτά, τα οποία λατρεύτηκαν από τους προϊστορικούς ανθρώπινους πολιτισμούς ως θεότητες, πηγαινοέρχονταν στην Γη μέσα από ενεργειακές πύλες που, σαν ένα είδος σκουληκότρυπας, τους έστελναν πολύ μακριά σε ελάχιστο χρόνο. Οι πύλες τους αυτές, κατά την θεωρία του Σίτσιν βρίσκονταν στους ναούς των θεών αυτών που βρίσκονταν σε διάφορα σημεία του προϊστορικού και αρχαίου κόσμου (σημερινές περιοχές του Ιράκ, του Ιράν, του Ισραήλ, της Συρίας, της Ιορδανίας, της Αραβίας, της Αιγύπτου, την Ινδίας, της Τουρκίας, της Ελλάδας καθώς και άλλων περιοχών του κόσμου). Οι εξωγήινες αυτές θεότητες δημιούργησαν τον Σουμεριακό, τον Αιγυπτιακό και τον Ινδικό πολιτισμό ενώ οδήγησαν κάποια στιγμή των κόσμο σε μεγάλους πολέμους (2024 προ Χριστού). Τελικά οι θεότητες αυτές εγκατέλειψαν την Γη, αφήνοντας όμως πίσω τους τα στοιχεία τόσο των πολιτισμών που δημιούργησαν, όσο και του δικού τους πολιτισμού…
Μία τεχνητή "σταθερή" σκουλικότρυπα, δηλαδή μία "Αστροπύλη" από την κινηματογραφική ταινία "Stargate" του 1994.
Από αυτήν την θεωρία του Σίτσιν, ο διάσημος σκηνοθέτης, παραγωγός και συγγραφέας-σεναριογράφος επιστημονικής φαντασίας Roland Emmerich – γνωστός από τις ταινίες του «Η Ημέρα της Ανεξαρτησίας» («Independence Day», 1996), «Μετά την Επόμενη Ημέρα» («The Day After Tomorrow», 2004), «10000 προ Χριστού» («10,000 BC», 2008) και «2012» («2012», 2009) – εμπνευσμένος από τις θεωρίες του Σίτσιν δημιούργησε το 1994 την κινηματογραφική ταινία επιστημονικής φαντασίας «Stargate» – δηλαδή «Αστροπύλη» – στην οποία αναφέρεται ότι σε ανασκαφές στην Αίγυπτο που έγιναν το 1928, βρέθηκε ένα περίεργο κυκλικό μηχάνημα το οποίο αφού μεταφέρθηκε σε μία αμερικανική βάση, περίμενε μέχρι την δεκαετία του 1990 για να τεθεί ξανά σε λειτουργία. Η μηχανή, το αρχαίο αιγυπτιακό όνομα που έφερε σήμαινε «πύλη που οδηγεί στα άστρα», ονομάστηκε «Stargate» δηλαδή «Αστροπύλη». Η Αστροπύλη, όταν τέθηκε σε λειτουργία, δημιούργησε μία σταθερή σκουληκότρυπα (wormhole) η οποία οδηγούσε σε έναν πολύ μακρινό πλανήτη κατοικούμενο από ανθρώπους η γλώσσα και ο τρόπος ζωής των οποίων θύμιζε τους αρχαίους Αιγυπτίους, οι οποίοι όμως ζούσαν σαν σκλάβοι των ίδιων οντοτήτων που είχαν κάποτε δημιουργήσει τον Αιγυπτιακό πολιτισμό στην Γη και που εκεί εξακολουθούσαν να λατρεύονται σαν θεοί. Ο αρχηγός τον όντων αυτών είναι ο ίδιος ο θεός Ρα της αιγυπτιακής μυθολογίας, ο οποίος θυμώνει με την ερευνητική ομάδα από την Γη και, αφού συμπεραίνει πως ο σύγχρονος γήινος πολιτισμός είναι πολύ επικίνδυνος για την κυριαρχία του σε αυτόν και σε άλλους πλανήτες, αποφασίζει να στείλει πίσω στην Γη μία πυρηνική βόμβα με εκατονταπλάσια δύναμη από τα γήινα πυρηνικά όπλα, με σκοπό να αφανίσει τον πολιτισμό που κάποτε δημιούργησε εκεί. Τελικά όμως η ομάδα που ήρθε από την Γη νικάει τον Ρα και απελευθερώνει τον ανθρώπινο πληθυσμό του πλανήτη.
Περά όμως από την επιστημονική φαντασίας, υπάρχουν και θεωρίες που υποστηρίζουν πως ο Σίτσιν είχε δίκιο και πως στην Γη και συγκεκριμένα στις περιοχές όπου άκμασαν οι αρχαίοι πολιτισμοί που, κατά τον Σίτσιν, επηρεάστηκαν από τους Αννουνάκι, υπάρχουν ως και σήμερα κάποιες Αστροπύλες, τεχνητές μηχανικές σταθερές σκουληκότρυπες δηλαδή που δύνανται να μεταφέρουν ύλη και ενέργεια και από τις δυο τους μεριές σε ελάχιστο χρόνο. Υπάρχουν επίσης και συνωμοσιολογικές θεωρίες που λένε πως ακόμα και ο πόλεμος που έγινε στο Ιράκ (εισβολή στο Ιράκ) το 2003 δεν οφειλόταν απλά στο γεγονός ότι το Ιράκ ετοίμαζε όπλα μαζικής καταστροφής, αλλά κυρίως στο γεγονός ότι ο Σαντάμ Χουσεΐν, μετά την πανωλεθρία που έπαθε στον πόλεμο του κόλπου το 1990-1991, άρχισε να κάνει έρευνες στο Ιράκ για να βρει και να χρησιμοποιήσει τις Αστροπύλες τις οποίες ο Σίτσιν θεωρούσε πιθανό να βρίσκονται σε αρχαίες πόλεις όπου βρίσκονταν κατά την αρχαιότητα μεγάλοι ναοί και ζιγκουράτ (κλιμακωτές πυραμίδες) αφιερωμένα στους Αννουνάκι, όπως για παράδειγμα στην αρχαία Βαβυλώνα. Δεδομένου ότι η Βαβυλώνα, η Ουρ και πολλές άλλες αρχαίες πόλεις που θα μπορούσαν να κρύβουν κάτω από τα ερείπιά του Αστροπύλες, βρίσκονται στην περιοχή του Ιράκ, πολλοί θεώρησαν πως ο Σαντάμ είχε διατάξει έρευνες για την ανακάλυψη Αστροπυλών. Αν κάτι τέτοιο όμως γινόταν, οι Αμερικάνοι θα είχαν έναν σοβαρό αντίπαλο όχι μόνο στην «κατάκτηση του διαστήματος», αλλά και στην κυριαρχία στην ίδια την Γη, καθώς ο Σαντάμ, μέσω των Αστροπυλών θα μπορούσε να εισάγει τεχνολογία πολύ ανώτερη από αυτήν των Αμερικάνων ή και ακουσίως να προκαλέσει την επιστροφή των ίδιων των Αννουνάκι στην Γη. Η θεωρία λοιπόν αυτή λέει ότι με την πρώτη πρόφαση οι Αμερικάνοι εισέβαλαν στο Ιράκ με σκοπό να αποτρέψουν την εύρεση και την χρήση Αστροπυλών από τους Ιρακινούς.
Η ανακάλυψη της Αστροπύλης στην Γκίζα το 1928, πλάνο από την κινηματογραφική ταινία επιστημονικής φαντασίας "Stargate" του 1994.
Ανεξαρτήτως της θεωρίας αυτής περί του πολέμου για τις Αστροπύλες του Ιράκ, κατά τον Σίτσιν, Αστροπύλες υπάρχουν και σε άλλα μέρη του κόσμου, ακόμα και στην Ελλάδα. Το θέμα των Αστροπυλών ωστόσο, τόσο από την ίδια την θεωρία του Σίτσιν, όσο και από την κινηματογραφική ταινία «Stargate» σχετίζεται άμεσα με τις πυραμίδες. Έτσι βλέπουμε αφ ενός τον Σίτσιν να λέει ότι οι «Αστροπύλες» αυτές βρίσκονταν κοντά στην κλιμακωτές πυραμίδες-ναούς των Αννουνάκι και αφ εταίρου την εν λόγω ταινία να παρουσιάζει την γήινη Αστροπύλη να ξεθάβεται το 1928 στην περιοχή της Γκίζας όπου βρίσκονται οι τρεις πιο μεγαλόπρεπες πυραμίδες της Αιγύπτου η μεγαλύτερη των οποίων – η πυραμίδα του Χέοπα – θεωρείται ότι ήταν ένα από τα επτά «θαύματα» του αρχαίου κόσμου και την Αστροπύλη του άλλου πλανήτη να βρίσκεται σε έναν ναό θαμμένο κάτω από μία άλλη πυραμίδα. Η σύνδεση της πυραμίδας με τις Αστροπύλες λοιπόν είναι εμφανείς στις θεωρίες που έχουν διατυπωθεί.
Στην Ελλάδα πάλι που, κάτω από το πέπλο της φύσης κρύβονται πυραμίδες [διαβάστε το σχετικό άρθρο για της «κρυμμένες» ελληνικές πυραμίδες], μπορούμε να πούμε πως σε κάποιες από αυτές, όπως για παράδειγμα σε αυτές του Ταϋγέτου – που είναι τρεις, όπως και οι πυραμίδες της Γκίζας – και αυτήν του Ολύμπου, υπάρχουν αναφορές πως κοντά τους γίνονται εξαφανίσεις ή μυθολογικά στοιχεία για συχνές εμφανίσεις θεών στην περιοχή – όπως για παράδειγμα στον Όλυμπο – καθώς και αναφορές για περίεργα ηλεκτρομαγνητικής φύσης φαινόμενα τα οποία θα μπορούσαν κάλλιστα να συνδέονται με την στρέβλωση του χωροχρόνου από το άνοιγμα και το κλείσιμο της σκουληκότρυπας (wormhole) που αρχίζει από την Αστροπύλη στην Γη και τελειώνει σε μια άλλη, άγνωστο πού. Η δε κάλυψη των ενεργειακών αναγκών της λειτουργίας της Αστροπύλης θα μπορούσε λογικά να καλύψει η συσσώρευση ενέργειας από την πυραμίδα που – όπως αναφέρεται στο σχετικό άρθρο του Λεωνίδα Μανιάτη – είναι ετυμολογικά και ουσιαστικά ενεργειακοί συσσωρευτές και λειτουργούν σαν γιγάντιες αποθήκες ενέργειας. Η εμφάνιση Α.Τ.Ι.Α. επίσης πάνω από περιοχές στην Ελλάδα που έχουν πυραμίδες, μας οδηγούν στο συμπέρασμα πως όχι μόνο κάποιες αρχαίες Αστροπύλες ίσως να λειτουργούν ακόμα, αλλά και να χρησιμοποιούνται από όντα που κατά καιρούς – για άγνωστους σε ‘μας λόγους επισκέπτονται την Γη μας… Όσον αφορά την τεχνολογία κατασκευής Αστροπυλών, αν δεν δεχτούμε την θεωρία του Σίτσιν που λέει ότι ήρθε από τον 12ο πλανήτη των Αννουνάκι, μπορούμε να δεχτούμε την θεωρία που λέει ότι, πριν τον μυθικό ελληνοατλαντικό πόλεμο, υπήρχε στην Γη τεχνολογία ικανή για διαστημικά ταξίδια με αρχαία νοοκίνητα αντιβαρυτικά πλοία-αστρόπλοια ή Αστροπύλες [διαβάστε τα σχετικά άρθρα: για την αντιβαρυτική τεχνολογία στην αρχαία Ελλάδα και για την Ατλαντίδα και τον διαστημικό αποικισμό].
Ολα αυτά καθώς και πολλά άλλα λέγονται πάνω στο θέμα των Αστροπυλών, το οποίο – αν μη τι άλλο – μας καλεί να δούμε το Σύμπαν με έναν διαφορετικό τρόπο, χωρίς να χρειάζεται να υπολογίζουμε πλέον την απόσταση και την ταχύτητα μεταξύ δύο τόπων, καθώς με την χρήση των Αστροπυλών η κάθε απόσταση θα μηδενίζεται και ο άνθρωπος θα μπορεί να βρίσκεται όπου και όποτε θέλει. Πρόκειται άρα για μία ριζοσπαστική αλλαγή του τρόπου με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε την σχέση του ανθρώπου με τον χώρο και τον χρόνο…
paraxenolibrary
0 Σχόλια