Γιατί υπάρχει πάντα χώρος για γλυκό;

Στα κέντρα ευχαρίστησης του εγκεφάλου κρύβεται η απάντηση, σύμφωνα με τους ειδικούς



Τον εγκέφαλό μας «υπνωτίζουν» οι διατροφικοί πειρασμοί με αποτέλεσμα να... ξεχειλώνουν στομάχι και σιλουέτα

Όσο και να φάμε η αλήθεια είναι μία: πάντα υπάρχει χώρος για γλυκό. Το μυστήριο αυτό αποφάσισαν να μελετήσουν οι ειδικοί του Αμερικανικού Ινστιτούτου Κατάχρησης Ουσιών.

Σύμφωνα με την επικεφαλής της μελέτης, δρα Νόρα Βόλκοφ, το γεγονός ότι στην όψη ενός λαχταριστού επιδορπίου ξεχνάμε το



παραφουσκωμένου μας στομάχι, οφείλεται στο ότι τα σήματα των κέντρων ευχαρίστησης του εγκεφάλου υπερκαλύπτουν το αίσθημα δυσφορίας.

Φαγητό με το… κουτάλι!

Κατά την εξέλιξη του ανθρώπινου είδους, τα δύο αυτά συστήματα (του στομάχου και του εγκεφάλου) συνυπήρχαν, προκειμένου να καταλαβαίνει κανείς ότι είναι χορτάτος. Σήμερα όμως, χάρη σε μια υπερκαταναλωτική κοινωνία γεμάτη λαχταριστούς (και καθόλου υγιεινούς) πειρασμούς,οι ισορροπίες αυτές έχουν διαταραχθεί.

«Αυτό είναι ουσιαστικά το επιδόρπιο» εξηγεί η δρ Βόλκοφ. «Μας φέρνουν ένα πιάτο στο τέλος της διαδικασίας του φαγητού, το οποίο καταφέρνει να ξεπεράσει το σήμα ότι έχουμε χορτάσει και στο τέλος το τρώμε λόγω της ευχαρίστησης που μας προσφέρει».

«Η αίσθηση ότι είμαστε χορτάτοι, η οποία αποτελεί κύριο στοιχείο του στομαχικού συστήματος “προειδοποίησης”, ενεργοποιείται όταν το στομάχι 'ξεχειλώσει' πέρα από ένα συγκεκριμένο όριο» περιγράφει η ειδικός.

«Σε αυτό το σημείο, τα χημικά και τα νευρικά σήματα αποστέλλονται στον εγκέφαλο και τον διατάζουν να σταματήσει να καταναλώνει τροφή. Ο μηχανισμός αυτός αναπτύχθηκε μέσα από εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια ανθρώπινης εξέλιξης και μας είχε βοηθήσει σε περιβάλλοντα όπου δεν υπήρχε επάρκεια τροφής».

Σύμφωνα με την επιστήμονα, το δεύτερο και εξίσου περίπλοκο σύστημα «προειδοποίησης» ότι είμαστε χορτάτοι, βρίσκεται στον εγκέφαλο. Εκείνο, ελέγχει το κίνητρό μας να καταναλώσουμε μια τροφή και την ευχαρίστηση που θα μας προσφέρει αυτή.

Τα δύο συστήματα είναι σχεδιασμένα ώστε να επικοινωνούν μεταξύ τους, προκειμένου να ελέγχουν τη θερμιδική πρόσληψη και το σωματικό βάρος.

Γαστριμαργικός «υπνωτισμός»

Ο σύγχρονος βομβαρδισμός μας όμως από διατροφικούς πειρασμούς, το έτοιμο φαγητό και η εύκολη πρόσβαση σε γλυκιές λιχουδιές αστρονομικών θερμίδων έχουν καταφέρει να διαταράξουν την ισορροπία του οργανισμού, με τον εγκέφαλο και την ευχαρίστηση της γεύσης να κερδίζει το παιχνίδι.

Η δρ Βόλκοφ υποστηρίζει ότι το φαγητό μπορεί να είναι εθιστικό, ενεργοποιώντας τα ίδια κέντρα ευχαρίστησης του εγκεφάλου με τα σκληρά ναρκωτικά, τα τσιγάρα και το αλκοόλ. Επισημαίνει ακόμα ότι, όπως όλα δείχνουν, τα μήλα και το μαρούλι μάλλον ανήκουν στην ομάδα των λιγότερο εθιστικών τροφών, σε αντίθεση με τις αλμυρές λιχουδιές, τα παχυντικά μπισκότα και τα λαχταριστά παγωτά.

Η ίδια μάλιστα, σπεύδει να προτείνει σε βιομηχανίες τροφίμων να δημιουργήσουν συνταγές για υγιεινά γεύματα με εξίσου δελεαστική γεύση.

Ειρήνη Βενιού