Του Κώστα Στούπα
Πολλοί είναι αυτοί που πιστεύουν πως είναι θέμα χρόνου ο Αλέξης Τσίπρας να επανέλθει εκ νέου στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, αφού το κόμμα "στραπατσαριστεί" περαιτέρω υπό κάποιον "άχρωμο" διάδοχο...
Ήδη, αρκετά στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ μαζεύουν υπογραφές προκειμένου να αναστρέψουν την απόφαση παραίτησης.
Αυτό που κάνουν είναι λογικό γιατί από κάθε ηγέτη κόμματος εξουσίας εξαρτώνται δεκάδες υψηλόβαθμα στελέχη και εκατοντάδες μεσαία και χαμηλότερα. Όλοι αυτοί αντλούν ισχύ, κοινωνική υπόσταση και βιοπορίζονται από την θέση τους στην πυραμίδα εξουσίας που δομεί κάθε ηγέτης. Όλοι αυτοί μετά την παραίτηση βρίσκονται μετέωροι...
Παρατηρήστε τους ανθρώπους που βρέθηκαν ψηλά στην πυραμίδα εξουσίας του Νίκου Κωνσταντόπουλου, του Αλέκου Αλαβάνου, του Κώστα Καραμανλή, του Αντώνη Σαμαρά, του Γ. Α. Παπανδρέου, του Ε. Βενιζέλου κλπ.
Όταν άλλαξε ο ηγέτης, οι περισσότεροι των στενών συνεργατών απομακρύνθηκαν από τις υψηλές βαθμίδες της πυραμίδας εξουσίας. Κάποιοι εξαφανίστηκαν εντελώς...
Κάθε νέος ηγέτης επιλέγει να διαμορφώσει τη δική του πυραμίδα εξουσίας. Τούτο γίνεται για λόγους εμπιστοσύνης και για λόγους που έχουν να κάνουν με αλλαγή της εικόνας του κόμματος στην κοινωνία.
Κάθε νέος ηγέτης ενός κόμματος, το πρώτο που κάνει είναι να διαμορφώνει μια πυραμίδα εξουσίας που είναι πιστή στον ίδιο και το δεύτερο να φιλοτεχνήσει ένα προφίλ εξουσίας που θα είναι ελκυστικό στην κοινωνία, προκειμένου να φτάσει στην εξουσία.
Όταν ο νέος ηγέτης θα αρχίζει να διαμορφώνει τη δική του πυραμίδα εξουσίας, οι περισσότεροι από αυτούς που σήμερα μαζεύουν υπογραφές παραμονής του κ. Τσίπρα προκειμένου να εξασφαλίσουν μια θέση στη νέα πυραμίδα ισχύος, θα αρχίσουν να καταφέρονται εναντίον του. Πρόκειται για τον συνήθη τρόπο εξασφάλισης της εύνοιας του νέου καθεστώτος...
Ο κ. Τσίπρας όταν ανεδείχθη στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε υπό την ευλογία και κηδεμονία του κ. Α. Αλαβάνου. Το σχήμα κηδεμονίας δεν κράτησε πολύ, καθώς μόλις εδραίωσε την ισχύ του ο κ. Τσίπρας, "καρατόμησε" τον πάτρονά του... Αυτό ήταν μια φυσιολογική εξέλιξη...
Κάθε ηγέτης κόμματος εξουσίας που παραιτήθηκε λόγω κάποιας δυσχερούς συγκυρίας τα τελευταία χρόνια, προσδοκούσε πως αργά ή γρήγορα θα τον καλούσαν πίσω να αναλάβει την ηγεσία...
Τούτο όμως δεν συνέβη ποτέ. Λίγους μήνες μετά την παραίτηση κάποιου, η λάμψη με την οποία τον περιέβαλε η ισχύς καθιστώντας τον αναντικατάστατο στα μάτια των οπαδών, είχε θαμπώσει... Οι αποτυχίες ανασύρονταν κάτω από το χαλί και οι διαψευσμένες προσδοκίες τροφοδοτούσαν συναισθήματα εμπάθειας.
Αν και ο ίδιος το επιθυμεί, δεν πιστεύω πως θα καταφέρει να επιστρέψει στην ηγεσία και την εξουσία. Δεν το κατάφερε ο Ε. Βενιζέλος ή ο Γ. Παπανδρέου που είχαν και άλλες προϋποθέσεις...
Εντός και κυρίως εκτός του ΣΥΡΙΖΑ θεωρούν πιθανή την επιστροφή λόγω του "φτωχού πάγκου", της ένδειας στελεχών που θα μπορούσαν να σταθούν στο ύψος των αναγκών και να γοητεύσουν ένα κοινό ευρύτερο του κομματικού ακροατηρίου.
Τούτο όμως είναι σαν κάποιος να αντιλαμβάνεται την αδυναμία ως δύναμη, το αδιέξοδο ως λύση ή την απελπισία ως ελπίδα...
Όντως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν διαθέτει "πάγκο" με στελέχη αλλά ο κ. Τσίπρας ηγήθηκε, δοκιμάστηκε και έχασε 5-6 εκλογικές αναμετρήσεις στη σειρά. Ακόμη και να επιχειρήσει να επιστρέψει μετά από μερικά χρόνια θα είναι δύσκολο να αποτινάξει την εικόνα κάποιου που απέτυχε και γι’ αυτό καταψηφίστηκε...
0 Σχόλια