Του Γιώργου Κράλογλου
Ας σημειώσουμε μόνο τούτο. Η οικονομία δεν είναι ΟΣΕ. Το δικό της "δρομολόγιο" θα εγκριθεί στις Βρυξέλλες (πριν τις εκλογές) και θα ισχύει μια 4ετία.
Και στις Βρυξέλλες είναι εντελώς αδιάφορο ποιοι "μηχανοδηγοί" θα αναλάβουν να φέρουν το "τρένο" της οικονομίας μας, στον προορισμό του (ως το 2027) μέσα από την κατεύθυνση που θα χαράξουν και θα παραδώσουν στην κυβέρνηση των εκλογών.
Περισσότερες εξηγήσεις δεν χρειάζονται. Όποιος έχει μάτια βλέπει και πού βρισκόμαστε (σήμερα) οικονομικά και τι μας περιμένει αν θεωρήσουμε ότι μπορούμε να στολίσουμε την οικονομία με τα φτηνιάρικα... στολίδια (ταξίματα) των γνωστών ψευτο-υποσχέσεων που κατάντησαν την πολιτική σκηνή κωμωδία, από τη χρεοκοπία του 2010 μέχρι τώρα.
Ο ιθαγενής που θα κληθεί να ψηφίσει, στις 21 Μαΐου, θέλει από τους "μηχανοδηγούς του "τρένου της οικονομίας" να του πουν και πώς θα πορευθεί οικονομικά και με τι μοντέλο οικονομίας...
Ιδίως δε αν θα μπορεί να σταθεί σε πολιτική αβεβαιότητα, σε νέους πειραματισμούς εξουσίας ή σε πιθανά σενάρια σοβιετίας που πολύ εύκολα μετατρέπονται σε ανατριχιαστικά θρίλερ...
Και δεν είναι ανάγκη ή δικαίωμα μόνο του ιθαγενή της χώρας. Είναι και υποχρέωση της πολιτικής. Της πολιτικής εκείνη που βεβαίως και οφείλει, πριν απ΄ όλα, να αποκαταστήσει την αξιοπιστία της χώρας παντού. Ιδίως στην οικονομία.
Κύριος λόγος είναι οι επενδύσεις και τα προγράμματα (Ταμείο Ανάκαμψης, για παράδειγμα) καθώς, μέχρι τις εκλογές, ασφαλώς και θα προβάλλονται ως μηχανισμοί για επιτεύγματα, ενώ η ουσία τους είναι ακόμη σε πορεία σχεδιασμού (με τα περισσότερα από αυτά να μετράνε και προθεσμίες λήξης-ΕΣΠΑ-).
Οπότε όταν μιλάμε για ενεργειακή επάρκεια της χώρας και μηχανισμούς άμυνας στις ενεργειακές επιθέσεις, (λόγω του πολέμου στην Ουκρανία), που ακόμη δεν έχουν καταλαγιάσει, πρέπει να διαθέτουμε χρονοδιάγραμμα και ημερομηνίες εξελίξεων στα έργα (Αλεξανδρούπολη, Ρεβυθούσα, αγωγοί μεταφοράς καυσίμων). Το ίδιο και με τις έρευνες για εντοπισμό ενεργειακών αποθεμάτων στη χώρα.
Όταν μιλάμε για Εγνατία Οδό, για Αττική Οδό, για λιμάνια με νέες υποδομές, για αεροδρόμιο Ελευθέριο Βενιζέλο, για καινούργια ενεργειακά συγκροτήματα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε από την επομένη των εκλογών πώς θα προχωρήσουμε αλλά και με ποιες ταχύτητες, ώστε να είμαστε σε θέση να προσδιορίσουμε το αύριο του τόπου και την θέση του πολίτη στις εξελίξεις αυτές.
Όταν μιλάμε για τρέχουσες επενδύσεις (βασιζόμενοι στην πρόθεση μεγάλων πολυεθνικών ονομάτων (τεχνολογίας, πληροφορικής ή και εκείνα των καινοτομιών) πρέπει να προσδιορίζουμε το βάθος του χρόνου στο οποίο θα παραμείνουν (χωρίς καμία μεταβολή) οι ισχύουσες επιλογές μας στην οικονομία. Επιλογές που αγγίζουν επενδύσεις και γενικά την αναπτυξιακή μας πολιτική.
Όταν μιλάμε για αναβάθμιση μισθού με νέο κατώτατο και μέριμνα προς τα νέα ζευγάρια και για τη διασφάλιση πρώτης κατοικίας θα πρέπει να δώσουμε στοιχεία που να πείθουν και για απασχόληση από νέες επενδύσεις και για τη δύναμη κορβανά και Τραπεζών να αντέξουν την κοινωνική βοήθεια στέγασης των νέων.
Όταν κάνουμε αναφορές σε στοιχεία υγείας της οικονομίας μας δεν θα σταματάμε εκεί. Οφείλουμε να αποδείξουμε ότι αυτά είναι ήδη στο τραπέζι κοινής πολιτικής ατζέντας. Αν δεν μπορούμε (που είναι και το πιθανότερο...) οφείλουμε να μετράμε τα πολιτικά μας λόγια...
Αυτά δεν συμβαίνουν πουθενά στον κόσμο με πολιτική ρευστότητα ή τακτικισμούς στην "πολιτική σκακιέρα" που να εξυπηρετούν τα κόμματα εξουσίας και τα δεκανίκια τους. Δεν τα διασφαλίζει ούτε μια κάποια αυτοδυναμία (όπως έχει αποδείξει και η πολιτική μας ιστορία).
Η οικονομία από εδώ και πέρα (μέχρι και το 2027, όπου και η Ε.Ε. θα επιμείνει σε ανυποχώρητες θέσεις -δημοσιονομικές κυρίως-) θα ζητήσει κανόνες. Θα απαιτήσει πολιτική συνεννόηση και βάσεις για να στηριχθεί. Άρα πόσες εκλογές είναι δυνατόν να αντέξει...
0 Σχόλια