Του Γιώργου Κράλογλου
Στο πουθενά μας οδηγεί και η Ε.Ε στο ενεργειακό. Η ακρίβεια δεν θα συγκρατηθεί και θα καταπιεί ό,τι μπει στην άκρη για επιδοτήσεις κάθε άλλης μορφής.
Τα παραμύθια με τις "συλλήψεις" των υπερκερδών (που κάνουν την Ελλάδα την ακριβότερη χώρα της Ε.Ε. στο ενεργειακό) και το "σώσιμο" ευάλωτων με τα επιδόματα θα μείνουν να κοιμίζουν τα μικρά παιδιά.
Τα πάνω-κάτω που έφερε το Eurogroup στους προϋπολογισμούς των κρατών μελών και ειδικά στον δικό μας (με την επιδότηση της τιμής της ενέργειας στο ξεκίνημα και πριν περάσει η ακρίβεια στα χέρια της παραγωγής και της αγοράς) αλλάζει το σκηνικό.
Και μπορεί ίσως οι προεκλογικές ανάγκες να επιβάλλουν (ακόμη και μέσα στις άθλιες ενεργειακές συνθήκες που έρχονται με την είσοδο του 2023) να βαφτίσουμε το κρέας ψάρι..., η αλήθεια όμως θα μας προσγειώσει...
Στην κόλαση του ενεργειακού, της ακρίβειας και του πληθωρισμού που πάει να γίνει στάσιμος (εκτός αν φιλοτιμηθεί... και όντως κάνει κάτι η ΕΚΤ για να τον γυρίσει στο 2-3% -το 2025-) το γνωστό μας σήριαλ με τα υπερκέρδη δεν θα έχει την κατάληξη που εμείς θέλουμε και έχουμε ανάγκη.
Οι παραγωγοί ενέργειας θα ξεχάσουν (κατά πάσα βεβαιότητα) τα χάδια... που μας έκαναν (το προηγούμενο δίμηνο) με τις χαμηλές τιμές και θα επιστρέψουν στα νούμερα που διεκδικούν από την αγορά. Τότε όλα θα γυρίσουν ανάποδα.
Η αρχή θα γίνει από την υπόλοιπη βιομηχανία. Αυτή δηλαδή που ακόμη αντέχει να λειτουργεί τις εγκαταστάσεις της. Οι βιομηχανίες που ανήκουν στην κατηγορία των ενεργοβόρων, το ξεκαθάρισαν τις προηγούμενες μέρες.
Είπαν δημόσια ότι με το ενεργειακό κόστος που τους υποχρεώνει η αγορά ενέργειας να μην περιμένουμε προκοπή. Να ξεχάσουμε ό,τι θεωρούμε ντόπια παραγωγή. Εκτός αν το κράτος επιδοτήσει τη διαφορά, από τα φυσιολογικά επίπεδα.
Το κράτος όμως περιμένει να μαζέψει ό,τι μαζέψει, ό,τι μπορέσει να μαζέψει και (πάνω απ’ όλα) όποτε μπορέσει να τα μαζέψει... (από την φορολογία 33%) στα υπερκέρδη για να εφοδιάσει μηχανισμούς διανομής των πρώτων ουσιαστικών ενεργειακών επιδομάτων.
Από τα Χριστούγεννα και μετά όμως αρχίζει (εκτός από το σήριαλ των υπερκερδών) και το "θρίλερ" τόσο της ταυτότητας εκείνων της παραγωγής που θα τα δικαιούνται όσο και του συστήματος της διανομής τους.
Αλλά τα κριτήρια του Eurogroup δεν έχουν καμμιά σχέση με τα δικά μας. Και με ό,τι είχαμε στη σκέψη μας, για να ενισχύσουμε εκτός από τα νοικοκυριά και τις επιχειρήσεις.
Αν λοιπόν δεν επιδοτηθεί η παραγωγή, οι παραπέρα εισαγωγές προϊόντων και καθημερινής ανάγκης μας θα είναι μονόδρομος. Και ο μονόδρομος θα είναι εντελώς ανηφορικός από το 2023.
Εδώ είναι που ο κόμπος θα φθάσει στο χτένι... με την ακρίβεια και τον πληθωρισμό του 2023 να κάνει ασύμφορες τις παρεμβάσεις του κράτους για τη διάσωση της παραγωγής και των νοικοκυριών.
Το 1 δισ. που βάλαμε στην άκρη, στον προϋπολογισμό του 2023, για τις κακές ώρες του πληθωρισμού μαζί με τα έσοδα από φόρους στα υπερκέρδη (που θα έχουμε να τα εισπράξουμε...) μπορεί να δίνουν την εικόνα ότι η γνωστή ελληνική επιδοματική πολιτική θα συνεχιστεί..., το ερώτημα όμως που παραμένει είναι τι θα καλύψει;
Οπότε ναι μεν η κυβέρνηση θα δείχνει τον καλό της εαυτό με τις επιδοματικές της πολιτικές (τους 3-5 μήνες ως τις εκλογές) αλλά ζητούμενο θα παραμένει το αποτέλεσμα...
Θα συναντήσει η κυβέρνηση πρόσωπα ικανοποιημένα από την προστασία της Πολιτείας στην ακρίβεια ώστε το φορολογικό μας σύστημα (ας πούμε του 60% των, ειδικών και άλλων φόρων στα καύσιμα) να το ισορροπήσει και η διανομή των επιδομάτων από τα υπερκέρδη; Επιδόματα που θα πάρει μόνο το 2023. Και δεν το λέμε τυχαία αυτό...
0 Σχόλια