Του Emile Hokayem
Οι σχέσεις μεταξύ Ρωσίας και Ιράν χαρακτηρίζονται από καιρό από έναν βαθμό αμοιβαίας καχυποψίας.
Αυτό οφείλεται εν μέρει στην παραδοσιακή φιλοδοξία της Ρωσίας να ελέγξει την περιοχή του Καυκάσου, η οποία οδήγησε σε μια σειρά πολέμων με την Τεχεράνη που έληξε τον 19ο αιώνα, και εν μέρει επειδή οι χώρες έχουν αντικρουόμενα συμφέροντα στη σημερινή Μέση Ανατολή.
Αλλά και οι δύο μοιράζονται τώρα έναν σημαντικό γεωπολιτικό στόχο: την υπονόμευση αυτού που θεωρούν ως μια διεθνή τάξη που κυριαρχείται από τη Δύση.
Η απόκτηση ιρανικών drones Από τη Ρωσία και πυρομαχικών άμεσης επίθεσης για χρήση στο πεδίο μάχης της Ουκρανίας, ήταν το πιο ορατό σημάδι της συνεργασίας του από την εισβολή στην Ουκρανία, τον Φεβρουάριο. Η Ρωσία και το Ιράν έχουν επίσης ανακοινώσει κοινές πρωτοβουλίες για να παρακάμψουν τις δυτικές κυρώσεις.
Καθώς οι δυτικές χώρες αυξάνουν τις προσπάθειές τους για να παράσχουν στην Ουκρανία όπλα και να επιβάλουν οικονομικό πόνο στη Ρωσία, η Μόσχα και η Τεχεράνη φαίνεται να παραμερίζουν τις διαφορές τους για να συνεργαστούν ενάντια σε ένα σύνολο κοινών αντιπάλων.
Στη χάραξη μιας στρατηγικής για την αντιμετώπιση της Δύσης, η Ρωσία και το Ιράν μπορεί να… θυμηθούν την κοινή τους εμπειρία σχετικά με την οργάνωση μιας κοινής εκστρατείας στον εμφύλιο πόλεμο της Συρίας για τη διάσωση του καθεστώτος του προέδρου Άσαντ από την κατάρρευση. Το 2015, η Ρωσία και το Ιράν αποφάσισαν να λειτουργήσουν από κοινού για να εξασφαλίσουν την επιβίωση του Άσαντ.
Στρατιωτικά, το Ιράν και η Συρία συνεργάστηκαν καλά: η πρώτη παρείχε πολιτική κάλυψη, αεροπορικές δυνάμεις, πυραύλους, πυροβολικό και περιορισμένο αριθμό στρατιωτών (συμπεριλαμβανομένων μισθοφόρων), και η δεύτερη παρείχε drones και ανθρώπινο δυναμικό, κυρίως Σιίτες πολιτοφύλακες που στρατολογήθηκαν από όλη την περιοχή και τη Νότια Ασία, αλλά διευθυνόταν από διοικητές του Σώματος των Φρουρών της Ισλαμικής Επανάστασης. Στα τέλη του 2015, η συνδυασμένη του προσπάθεια άρχισε να γυρίζει το ρεύμα του πολέμου.
Ενώ η Ρωσία και το Ιράν είχαν καλούς λόγους να συνεργαστούν στη Συρία για να σώσουν τον Άσαντ, δε είναι σαφές εάν το Ιράν έχει άμεσο συμφέρον να συνεργαστεί με τη Ρωσία στην Ουκρανία.
Στη Συρία, η Ρωσία απέκτησε ένα λιμάνι και ένα στρατιωτικό αεροδρόμιο, εξασφαλίζοντας στρατηγικά σημαντικές θέσεις στη Μεσόγειο. Το Ιράν κατάφερε να διατηρήσει τη χερσαία γέφυρα που του επέτρεπε να διοχετεύει μαχητές και προηγμένα όπλα σε φιλικές πολιτοφυλακές στο κατώφλι του Ισραήλ, ιδιαίτερα στη Χεζμπολάχ, για χρήση σε οποιαδήποτε μελλοντική σύγκρουση.
Αντιθέτως, η Ουκρανία δεν έχει καμία ιδιαίτερη σημασία για το Ιράν. Αν και μπορεί να δει τακτικό όφελος από την παροχή όπλων στη Ρωσία ή τη συνεργασία με τη Μόσχα για την αποφυγή κυρώσεων, δεν ενδιαφέρεται να συνδέσει τη μοίρα της με την αγωνιώδη στρατιωτική εκστρατεία της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Αυτός είναι ένας λόγος που το υπουργείο Εξωτερικών του Ιράν δεν προσέφερε σαφή υποστήριξη για το αποτέλεσμα των δημοψηφισμάτων της 23ης Σεπτεμβρίου για την προσάρτηση τεσσάρων περιοχών της Ουκρανίας, αναφερόμενο αντί αυτού στην απαίτηση όλες οι χώρες "να συμμορφώνονται πλήρως με την αρχή της εδαφικής ακεραιότητας".
Μπορείτε να δείτε το κείμενο εδώ: https://www.iiss.org/blogs/analysis/2022/10/russia-and-iran-isolated-from-the-west-and-drawing-closer
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια