Του Γιώργου Κράλογλου
Τίποτε φωτεινό από εδώ και πέρα. Και δεν θα φταίει η ενεργειακή κρίση. Κανείς δεν θα ξέρει και μετά τις εκλογές ποιο μοντέλο θα φορεθεί στην οικονομία.
Η οικονομική ατμόσφαιρα όντως μυρίζει 2008-2010 (όπως σιγοψιθυρίζουν εδώ και μέρες στα φόρουμ και σοβαρότατοι οικονομικοί παράγοντες).
Μυρίζει όπως τότε που μπορούσες να πεις οτιδήποτε. Να υποσχεθείς αμέτρητες επενδύσεις γιατί η χώρα θα τις υποδεχόταν με μεγάλη χαρά...
Άλλωστε κανείς δεν ήξερε το πότε και το πώς η οικονομία θα εφάρμοζε τους δικούς της κανόνες και θα γύριζε τα πάνω-κάτω όπως σήμερα, που δεν στρώνει με τα επιδόματα. Δεν γεμίζει με τα κρατικά χαρτζιλίκια...
Αυτά είχαμε τότε (2008-2010) που η πολιτική και οι πολιτικοί της παρέλαβαν, για τα καλά, στα χέρια τους την οικονομία (άλλο που δεν ήθελαν...) και της πέρασαν χίλια δύο "κόσκινα". Τα δικά τους "κόσκινα" για να έχουν να λένε και να τάζουν από τα μπαλκόνια της ΔΕΘ.
Ποιο το αποτέλεσμα;
Να μη ξέρουμε σήμερα όχι μόνο που βαδίζουμε και πόσο σωστά βαδίζουμε αλλά αν το μοντέλο που της φορέσαμε από το 2010 ως και το 2023 είναι αυτό που ταιριάζει...
Και όσοι νομίζουν ή περιμένουν ότι το κρατικίστικο μοντέλο που από τις "κοινωνικοποιήσεις" της κακιάς ώρας, στις 10ετίες του 1980 ως και το 2000 (διαδοχή της σοβιετίας στις κρατικοποιήσεις) έχει δρόμο να διαβεί..., με επιδοτήσεις επιχειρήσεων, νοικοκυριών και άνεργων (για να συντηρηθεί και η κατανάλωση...), δυναμώνουν το δικό τους σκοτάδι.
Αλλά να μείνουμε και στο "φως".
Στο σημερινό "φως" της οικονομίας όπως απλώνεται και από τις απανωτές κυβερνητικές δηλώσεις για ευρωστία της οικονομίας μέσα από την πορεία της να καλύψει το επενδυτικό κενό της (κοντά στα 200 δισ. ευρώ) ως πόλος έλξεως... γιγάντων της πληροφορικής, της τεχνολογίας και της ενέργειας.
Και να η πρώτη ερώτηση.
Θα είχαμε όντως την προτίμηση των τόσων γιγάντων αν δεν προσφέραμε ένα, εξίσου γιγαντιαίο (για τις μέρες που περνάει η οικονομία της Ευρώπης) Ταμείο Ανάκαμψης με 20 δισ. επιδοτήσεις της Ε.Ε. και 12 δισ. δανεικά, σχεδόν χωρίς κόστος (χωρίς να μας διαφεύγουν και τα 20 δισ. των ΕΣΠΑ) τις "ηλεκτρισμένες" αυτές εποχές που ποιος ξέρει τι θα κατεβάσει η ΕΚΤ, το ΔΝΤ και η κ. Λαγκάρντ σε κόστος τραπεζικού χρήματος...;
Να δώσουμε εμείς την απάντηση γιατί επισήμως θα είναι τόσο ασαφής που δεν θα διαβάζεται...
Τι μας πειράζει εμάς ο λόγος που έρχονται. Γεμίζουμε ή όχι το επενδυτικό μας κενό; Εξασφαλίζουμε ή όχι μέχρι και 40.000 θέσεις εργασίας με "καλοπληρωμένους μισθούς" (όπως επίμονα τάζει η κυβέρνηση στην αγορά εργασίας και ανεργίας);
Τίποτε δεν μας πειράζει.
Αντίθετα ανησυχούμε μήπως και δεν γίνει αυτό που επιτέλους είχαμε υποχρέωση να κάνουμε από το 2010.
Να φέρουμε (αν φέρουμε τελικά... -εμείς δεν το πιστεύουμε-) στην οικονομία το μοντέλο που επιβάλλει και η δική μας ανάγκη (κατά τη γνώμη μας επιτακτική ανάγκη) να γίνουμε ανταγωνιστικοί στην Ε.Ε.
Ανησυχούμε γιατί η οικονομική ιστορία του τόπου έχει γράψει μόνο μαύρες σελίδες στην αξιοποίηση των πόρων και προγραμμάτων ανάπτυξης στο Ελλάδιστάν (να ξαναθυμίσουμε τα ΜΟΠ ως τα λεφτά και του Παπαντρέα... που τότε μοιράστηκαν για τις τοπικές παραθεριστικές ανάγκες και αγροτών..., της περιφέρειας αλλά και του Κολωνακίου...
Ανησυχούμε γιατί τα 60 δισ. περίπου του Ταμείου Ανάκαμψης έχουν γίνει ήδη "επιτραπέζιο γλυκό" για προεκλογικό "κέρασμα" σε απίθανα προγράμματα, σε περιφέρειες, σε Δήμους και πολλές Κοινότητες, σε συνδυασμούς κρατικών και ιδιωτικών επενδύσεων και άλλα πολλά.
Ανησυχούμε μήπως οι επενδυτές (ειδικά των πολυεθνικών) στην αναμονή τους να διαχειριστούμε τα λεφτά του Ταμείου Ανάκαμψης κρίνουν ότι άδικα περιμένουν (έχει συμβεί και στο παρελθόν) και βγει έτσι αληθινό το σχόλιο από τον "spyridon", στο χθεσινό σημείωμα της στήλης "...όλα είναι δυνατόν να εξαφανισθούν "εν μια νυκτί", εκτός από τους...φόρους...".
0 Σχόλια