Του Γιώργου Κράλογλου
Ελάχιστη σημασία έχει ο χρόνος των εκλογών, στην ανηφόρα που τραβάνε τα πάντα. Η κατάσταση δεν σώζεται από τις ντουντούκες που θα μοιράζουν κουπόνια...
Θέλετε δεν θέλετε η οικονομία και μόνο η οικονομία θα κάνει, από εδώ και πέρα, κουμάντο στην πολιτική και όχι το αντίθετο. Αυτό που ξέρουμε στις 10ετίες της μεταπολίτευσης.
Και η απάντηση που περιμένει η οικονομία δεν είναι τα επιδόματα, τα δελτία, τα κουπόνια και τα κρατικά χαρτζιλίκια των 2-3 δισ. στα νοικοκυριά και στους ευάλωτους.
Είναι τι θα κάνουμε με το φυσικό αέριο. Πώς θα συμμαζέψουμε τις τιμές στο πετρέλαιο. Με ποιο τρόπο θα δώσουμε τη δυνατότητα στην παραγωγή να γίνει ανταγωνιστική. Όπως τότε που αγόραζε κάτω από 100 ευρώ το αέριο, αλλά μετά τους περιορισμούς της Ρωσίας στο καύσιμο σε Γερμανία και Ιταλία και τη διακοπή παροχής στη Γαλλία η τιμή αρχίζει να κοιτάει και τα 130 ευρώ.
Για το πετρέλαιο άστα να πάνε..., όταν η τιμή κορτάρει... με τα 115 δολάρια το βαρέλι. Και κανείς δεν ξέρει πού θα φτάσει το άγριο αγκάλιασμα ακρίβειας.
Τα μαντάτα δεν είναι μόνο για στατιστικές αναλύσεις, από τη στιγμή που κυκλοφορούν στην αγορά οι κατάλογοι με αυξήσεις πάνω και από 20% στα βασικά είδη διατροφής. Ρωτήστε τα οικονομικά υπουργεία και θα σας πουν...
Τι κάνεις λοιπόν όταν και ο ΟΟΣΑ σου παραγγέλνει ότι ο εθνικός Δείκτης Τιμών Καταναλωτή θα ξεπεράσει για φέτος το 8%, πράγμα που σημαίνει ότι ή θα συμμαζέψεις τις εισαγωγές σου ή θα καλύψεις τις ανάγκες σου από την παραγωγή σου...
Και εδώ είναι που ψάχνεσαι στην οικονομία και βλέπεις ότι ή θα σώσεις την παραγωγή ή θα χαθείς πολιτικά κάτω από τις επιδοτήσεις και τα κουπόνια.
Άρα ποιο πρέπει να είναι το πειστικό σύνθημα των εκλογών και της εκλογικής περιπέτειας που θα υποβάλλεις τους ψηφοφόρους σου;
Τα επιδόματα; Τα κρατικά κουπόνια και δελτία στους ευάλωτους, τους μικρούς και τους φτωχούς νοικοκυραίους ή το πώς θα εξασφαλίσεις εισοδήματα στον λαό σου για να ξεχάσει τη μετανάστευση και να μείνει στον τόπο του.
Και τι πάει να πει αξιοπρεπές εισόδημα, όταν και σήμερα που μιλάς για το θέμα αυτό ξέρεις πολύ καλά πως και ο κατώτατος (παρά τις αυξήσεις εντός του 2022) έχει γυρίσει στο 2018 και βλέπει ήδη ακόμη χειρότερες μέρες.
Το γιατί είναι περισσότερο από αυτονόητο.
Ανεξάρτητα από την πληθωριστική κατάντια του σημερινού κατώτατου πόσο βέβαιοι είμαστε ότι μπορούν να τον δώσουν οι περισσότερο από το 10-20% των 850.000 μικρομεσαίων του τόπου.
Πόσο βέβαιο είναι ότι με τα 710 ευρώ κατώτατου θα βγεις και θα συζητήσεις από την ιδιωτική οικονομία να σου δώσει λύσεις στην ανεργία του 1.100.000 από τον Σεπτέμβριο και μετά. Άνεργους από τους οποίους οι 550.000 προέρχονται από την παραγωγή σου που είτε συρρικνώθηκε ή εγκαταλείφθηκε...
Και τι λύσεις να σου πει ότι θα σου δώσει, όσο βλέπει ότι η πολιτική σκηνή του τόπου της προσπαθεί να στήσει κυβέρνηση ή και συγκυβέρνηση (τέλος πάντων) για να μη μείνει ακυβέρνητος ο τόπος, μπαίνοντας στο ακόμη πιο δύσκολο 2023.
Να λοιπόν γιατί το προεκλογική σκηνικό δεν επιτρέπεται, στις εκλογές που έρχονται, να στήσει τη συνηθισμένη φαυλοκρατική πολιτική τακτική της διανομής.
Γιατί τα κουπόνια, τα δελτία, οι επιστρεπτέες και τα άλλα κρατικά χαρτζιλίκια δεν σώζουν την κατάσταση.
Δεν λύνουν προβλήματα στην κοινωνία (στην οικονομία ούτε λόγος...) όχι μακροπρόθεσμα ή μεσοπρόθεσμα. Ούτε και βραχυπρόθεσμα.
Θα δούμε ότι το 2023 και πολύ πιθανά και το 2024 θα μας θυμίζουν το καλοκαίρι του 2022 που, αντί να προσέξετε την οικονομία με τη σοβαρότητα που επιβάλλει, σας απασχόλησε η διασφάλιση της συνέχειας στην πολιτική σκηνή του σήμερα.
Συνεπώς, αντί να μοιράζετε κουπόνια και δελτία καυσίμων μαζί με επιστρεπτέες υποσχεθείτε το όραμα ενός νέου μοντέλου στην οικονομία. Ισχυρού μοντέλου με μεγάλων αντοχών επενδύσεις και επιχειρήσεις που να εγγυώνται ανταγωνιστικότητα στην οικονομία με ανθρώπινες θέσεις εργασίας. Και πείστε γι’ αυτό την κοινωνία με σχέδια για πολιτικές κινήτρων. Φορολογικών κινήτρων (εμείς θα επιμένουμε σ' αυτό) που θα βεβαιώνουν ότι τόσο οι επενδύσεις όσο και οι θέσεις εργασίας που θα περιέχουν, δεν θα πάνε χαμένες όπως γίνεται σήμερα.
0 Σχόλια