Η εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου ανακοίνωσε χθες πως ο Πρόεδρος Μπαϊντεν ανυπομονεί να συναντήσει τον Έλληνα Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον στις 16 Μαίου.
Γράφει ο Παντελής Σαββίδης
Δεν διευκρινίζεται ποιος ζήτησε την συνάντηση. Έχει σημασία.
Επι της ουσίας, θα συζητηθεί, προφανώς η στάση της Ελλάδας στο νέο
περιβάλλον που διαμορφώνεται, όχι, μόνο σε σχέση με την Ρωσία και τον πόλεμο
στην Ουκρανία αλλά και με την Κίνα στην κλιμακούμενη, όπως όλα δείχνουν,
αντιπαράθεσή τους με τις ΗΠΑ.
Οι ΗΠΑ θα ήθελαν μια άκριτη προσαρμογή της Αθήνας στην πολιτική που
επιδιώκουν αλλά το ζήτημα είναι αν αυτή η απόλυτη προσαρμογή θα εξυπηρετήσει
τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα που έχουν σχέση με την διατήρηση της εδαφικής
ακεραιότητας, την άσκηση των κυριαρχικών δικαιωμάτων και την οικονομική
επιβίωση του ελληνικού λαού.
Προσέχω τη λέξη. Μιλώ για οικονομική επιβίωση Όλα τα άλλα (περί ευμάρειας
κλπ) είναι όνειρα θερινής νυκτός.
Οι ΗΠΑ άρχισαν, με την αφελή βοήθεια που παρείχε ο κ. Πούτιν, την
αντιπαράθεση με τις δύο άλλες δυνάμεις για την παγκόσμια ηγεμονία και την
διαμόρφωση μιας νέας παγκόσμιας ισορροπίας με άλλους- απο τους σημερινούς-
θεσμούς.
Είναι ο ρόλος του υποτελούς και δεδομένου ο καλύτερος για την Ελλάδα;
Ακόμη και αν υποθέσουμε πως προσωρινά θα ικανοποιηθούν ελληνικά αιτήματα
(που φαίνεται εξαιρετικά δύσκολο), το status του δεδομένου ενέχει κινδύνους.
Διαχρονικούς και δυναμικούς κινδύνους.
Το επόμενο ερώτημα, βεβαίως, είναι αν η πολιτική ηγεσία της χώρας, στο
σύνολό της, είναι διατεθειμένη και αν μπορεί να αποφύγει το status του
δεδομένου. Φοβάμαι πως όχι.
Δεν νομίζω πως συμφέρει την χώρα ένας μονοπολικός κόσμος. Βεβαίως είναι
ενταγμένη στους δυτικούς θεσμούς (και αυτό είναι θετικό) αλλά ένας
μονοπολικός κόσμος διαμορφώνει ιεραρχία κρατών στην οποία η Ελλάδα βρίσκεται
σε χαμηλότερη θέση απο την κύρια απειλή της, την Τουρκία. Με άλλα λόγια, οι
ΗΠΑ ενδιαφέρονται περισσότερο για την Τουρκία και πολύ λιγότερο για την
Ελλάδα. Ούτε ο ρόλος του προκεχωρημένου φυλακίου είναι ο θετικότερος για την
Ελλάδα. Ενταγμένη στους δυτικούς θεσμούς αλλά και με λεπτές ισορροπίες με
τις ισχυρές άλλες δυάμεις είναι το σχήμα που θα εξυπηρετούσε καλύτερα.
Οι ΗΠΑ έχουν μια πολύ ρευστή αντίληψη για τα ελληνικά εθνικά συμφέροντα. Δεν
είχαν κανένα πρόβλημα, στο παρελθόν, να πιέσουν την Ελλάδα να κάνει
υποχωρήσεις προς την Τουρκία για να ικανοποιήσουν την ισορροπία που
επεδίωκαν στο τρίγωνο Ουάσιγκτον-Άγκυρα- Αθήνα. Ακραία εκδήλωση του
αμερικανικού αμοραλισμού στην ικανοποίηση των τουρκικών επιδιώξεων υπήρξε η
δικτατορία του 67, την 55η επέτειο της οποίας είχαμε χθες.
Οι ΗΠΑ στήριξαν τους δικτάτορες και όταν χρειάστηκε ενθάρρυναν την
επικράτησή της πιο προδοτικής τους έκφρασης, αυτής που έκανε το πραξικόπημα
στην Κύπρο και σε συνεννόηση με την Ουάσιγκτον παρέδωσαν το 1/3 του νησιού
στους Τούρκους.
Δεν τίθεται θέμα αμφισβήτησης της ένταξης της χώρας στους δυτικούς θεσμούς.
Και σωστά. Αλλά τίθεται θέμα πως θα υποστηριχθεί η ακεραιότητα της χώρας, τα
κυριαρχικά της δικαιώματα και η οικονομική επιβίωση του λαού μέσα στους
θεσμούς αυτούς.
Και αυτά δεν εξυπηρετούνται με τη λογική του δεδομένου.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία έδειξε τρείς, τουλάχιστον, τάσεις στην ελληνική
πολιτική ζωή και την ελληνική κοινωνία. Η μια είναι η φιλοαμερικανική που
ζητά απόλυτη προσαρμογή σε ό,τι ζητούν οι ΗΠΑ. Ακόμη και πλήρη εγκατάλειψη
της στρατιωτικής υποστήριξης των νησιών. Η άλλη είναι η φιλορωσική που και
αυτή ζητά προσαρμογή στις επιδιώξεις της Ρωσίας. Και η τρίτη είναι η
ελληνική που επιδιώκει ικανοποίηση των συμμαχικών υποχρεώσεων, με το βλέμμα
και στην επόμενη μέρα. Που σημαίνει καταγγελία της εισβολήςμστην Ουκρανία,
ανθρωπιστική ευαισθησία αλλά και ισορροπίες με Ρωσία και Κίνα.
Η κυβερνητική θέση, μέχρι στιγμής, όπως εξάγεται απο τις δημόσιες δηλώσεις
του πρωθυπουργού, είναι η λογική της απόλυτης ταύτισης με τις υποδείξεις των
ΗΠΑ χωρίς ισορροπίες.
Εξυπηρετεί η θέση αυτή τα ελληνικά συμφέροντα στις τρείς συνιστώσεςτους;
(Ακεραιότητα, κυριαρχικά δικαιώματα, οικονομική επιβίωση);
Π.Σ.
0 Σχόλια