Του Θοδωρή Γιάνναρου
Η εισβολή στην Ουκρανία αποδείχτηκε κατά περίεργο τρόπο εξαιρετικά
ασυντόνιστη, ίσως... ακόμη και άναρχη θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί,
τουλάχιστον κατά τον πρώτο μήνα της, γεγονός που προκαλεί φόβους ότι ο
Πούτιν θα μπορούσε να υιοθετήσει ακόμα πιο βίαιες και φονικές μεθόδους, ίσως
και με τη χρήση απαγορευμένων όπλων, προκειμένου να επιτύχει κάποια νίκη, με
πολύ υψηλότερο όμως κόστος απ’ ό,τι είχε κατά νου. Είναι απεγνωσμένος,
πράγμα που τον κάνει ιδιαίτερα απρόβλεπτο και επικίνδυνο. Το μόνο σίγουρο
είναι, πως δεν είναι ο Πούτιν που ξέραμε.
Ο Πούτιν κατόπιν εισηγήσεων του Υπουργού Άμυνας, καθώς και του ΑΓΕΕΘΑ,
περίμενε να κάνει έναν όμορφο "περίπατο” στην Ουκρανία και γι' αυτό είχε
στείλει μόνο σχετικά ελαφρά εξοπλισμένο στρατό εναντίον της. Η αντίσταση
όμως που συνάντησε από τους Ουκρανούς ήταν τέτοια, που σταδιακά αναγκάστηκε
να αρχίσει να "ρίχνει” ολοένα και περισσότερους πόρους στο πεδίο της μάχης,
αντιμετωπίζοντας μεγάλες δυσκολίες με τη λυσσαλέα αντίσταση των Ουκρανών
προκαλεί στο ρωσικό στρατό τεράστιες απώλειες τόσο σε ανθρώπινο δυναμικό,
όσο και στον εξοπλισμό μάχης, με το κόστος για το Κρεμλίνο να είναι πλέον
τεράστιο και δυσβάστακτο. Δεν είναι τυχαίο πως ο Πούτιν έχει εξαφανίσει από
προσώπου γης και τον Υπουργό Άμυνάς του και τον ΑΓΕΕΘΑ, τους οποίους
θεωρεί υπεύθυνους για το φιάσκο που τον εκθέτει τόσο "εκτός”, όσο και
"εντός” της Ρωσίας.
Ο Πούτιν ξεκίνησε τον πόλεμό του με μια επίθεση στο Κίεβο και το Χάρκοβο.
Όταν όμως η αρχική επίθεση αποκρούστηκε και στη συνέχεια τα άρματα
μάχης, τα τεθωρακισμένα και το πυροβολικό βάλτωσαν στην κυριολεξία, λόγω της
λάσπης που κυριαρχεί αυτή την εποχή στο μεγαλύτερο μέρος της Ουκρανίας, τα
πράγματα έγιναν δύσκολα και κάπου ξέφυγαν.
-Τη στιγμή που η Ρωσία δεν έχει καταλάβει μετά από ένα μήνα σκληρών μαχών
ούτε ένα μεγάλο αστικό κέντρο στην Ουκρανία, ο Πούτιν έχει αποτύχει.
-Τη στιγμή που το Παγκόσμιο Ισραηλίτικο Συμβούλιο έχει ταχθεί αναφανδόν υπέρ
της Ουκρανίας και του Προέδρου Ζελένσκι, παύει να ισχύει και το αφήγημα των
Ρώσων περί ναζιστών και δήθεν αποναζιστικοποίησης. Ο Πούτιν απέτυχε κι εδώ
και μάλιστα παταγωδώς.
-Τα επαναλαμβανόμενα λάθη του Πούτιν, που ίσως αντανακλούν την εσφαλμένη
πεποίθησή του ότι οι Ουκρανοί έτρεφαν μια υποβόσκουσα συμπάθεια προς τη
Ρωσία και εύκολα θα συναινούσαν στην πτώση του Προέδρου Ζελένσκι, μόλις η
Μόσχα εισέβαλε, οι αντιδράσεις των απλών πολιτών που πήραν τα όπλα στα χέρια
και πολεμούν δίπλα στους στρατιώτες, έχουν εκπλήξει τους πάντες και βέβαια
και τους Ρώσους. Και εδώ ο Πούτιν απέτυχε και απ’ ό,τι φαίνεται
αυτοπαγιδεύτηκε μη γνωρίζοντας πλέον πώς να καταφέρει να απεμπλακεί, χωρίς
να γελοιοποιηθεί. Το μόνο που τελικά κατάφερε ήταν να δημιουργήσει και να
χαλυβδώσει την "Εθνική Συνείδηση” των Ουκρανών.
Εκτός όμως του Πούτιν, και η Δύση υποτίμησε δυστυχώς τόσο τον Ζελένσκι, όσο
και το αίσθημα εθνικής υπερηφάνειας και αντίστασης για την ελευθερία των
Ουκρανών, αλλιώς η Δύση θα είχε φροντίσει εγκαίρως, να προλάβει να αναπτύξει
το δυναμικό αποτροπής της Ουκρανίας και να την προστατέψει εξοπλίζοντάς την
ανάλογα, κατά μιας εισβολής που εδώ και καιρό φάνταζε αναπόφευκτη.
Ο Πούτιν αντέδρασε έτσι και εισέβαλε στην Ουκρανία, όταν αισθάνθηκε ισχυρός!
Είναι γεγονός πως ανέλαβε μια διαλυμένη και απαξιωμένη χώρα, με ένα πολύ
χαμηλό κατά κεφαλήν εισόδημα, αλλά αποφάσισε να ρίξει όλο το χρήμα στο
στράτευμα, αναβιώνοντας και ισχυροποιώντας τα μέγιστα τον ρωσικό στρατό!
Πλέον ο Πούτιν έχει βλέψεις. Ήθελε την Ουκρανία όπως είναι η Λευκορωσία -μία
χώρα μαριονέτα που τυπικά θα μιλούσε μια άλλη γλώσσα και θα εμφανιζόταν ως
ένα δήθεν ανεξάρτητο κράτος, αλλά στην ουσία θα ελέγχονταν απόλυτα από τη
Μόσχα.
Απ’ ό,τι φαίνεται, κάποια στιγμή ο Πούτιν ίσως θελήσει να τεστάρει και την
εν τοις πράγμασι λειτουργεία του Άρθρου 5 της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας,
μέσω ενός… "κατά λάθους” χτυπήματος εντός νατοϊκής επικράτειας ή τη χρήση
ενός τρομακτικού όπλου στην Ουκρανία, ώστε να φοβίσει και να προχωρήσει προς
τα δυτικά. Έχει βλέψεις βλέπετε... για Καλίνινγκραντ, όπου οι Ρώσοι πρέπει
να βαδίζουν μέσα από τη Λιθουανία ή την Πολωνία για να πάνε στη Ρωσία ή να
επιστρέψουν από εκεί! Η κατάσταση στη συγκεκριμένη περιοχή είναι εκρηκτική,
ειδικά μετά την επιβεβαίωση για ανάπτυξη στα συγκεκριμένα εδάφη-ρωσικό
θύλακα, βαλλιστικών πυραύλων Iskander ικανών να φέρουν πυρηνικές κεφαλές,
ενισχύοντας τους φόβους πως η περιοχή θα μπορούσε να μετατραπεί σε σημείο
ανάφλεξης εν μέσω και της αυξανόμενης αντιπαλότητα μεταξύ Ρωσίας και Δύσης,
διότι από εκεί έχει στόχο να "μπλοκάρει” την από αέρος πρόσβαση των δυνάμεων
του ΝΑΤΟ στις τρεις χώρες της Βαλτικής και σε περιοχές της Πολωνίας, ή στην
Υπερδνειστερία, ένα βαριά οπλισμένο κομμάτι της Μολδαβίας που φιλοξενεί
φιλορωσικό αυτονομιστικό κίνημα, στα δυτικά σύνορα της Ουκρανίας. Οι δύο
αυτές περιοχές μπορεί εύκολα να φέρουν τη Ρωσία σε μετωπική σύγκρουση με το
ΝΑΤΟ.
Στη Ρωσική Δούμα, η απόφαση για την εισβολή στην Ουκρανία ήταν ομόφωνη,
διότι θεωρήθηκε εθνικής σημασίας. Η Δύση έπρεπε να δώσει περισσότερη σημασία
στον τρόπο που σκέφτονται οι Ρώσοι. Αν το είχαν φροντίσει, δεν θα είχαμε
φτάσει στο σημείο που φτάσαμε. Ήταν λάθος του ΝΑΤΟ που δέχθηκε τα γεγονότα
του 2008 στη Γεωργία και του 2014 στην Κριμαία, χωρίς ουσιαστική αντίδραση,
ανοίγοντας έτσι την όρεξη του Πούτιν
Απ’ ό,τι φάνηκε μέχρι σήμερα, ο Πούτιν πίστευε, πως σε κάθε περίπτωση, η
χώρα του θα μπορούσε με σχετική ευκολία να ανταπεξέλθει στις όποιες
οικονομικές επιπτώσεις από τον πόλεμο που θα διεξήγαγε στα εδάφη της
Ουκρανίας.
Σκέφτηκε αφελώς, πως η Δύση σίγουρα θα μπορούσε να επιβάλει μερικές
κυρώσεις, αλλά ήταν πεπεισμένος, πως η Ευρώπη νομοτελειακά έχει ανάγκη το
ρωσικό φυσικό αέριο, όπως και το ρωσικό πετρέλαιο, ενώ από την άλλη είχε
φροντίσει να δημιουργήσει ένα τεράστιο πολεμικό σεντούκι σε ξένο συνάλλαγμα
και είχε τη διαβεβαίωση των συμβούλων του, ότι θα εξασφάλιζε τη Ρωσία μέχρι
τα πράγματα κάπως να καταλαγιάσουν.
Η πολιτική σκέψη του Πούτιν ήταν εντελώς λανθασμένη από την αρχή μέχρι το
τέλος και αποδείχτηκε πως παρ’ όλο που οι κυρώσεις της Δύσης είναι κυρίως
οικονομικές, και ενώ ο ίδιος και το επιτελείο του θεωρούσαν πως θα
περιορίζονταν στον αποκλεισμό μερικών μεγάλων ρωσικών τραπεζών από το
διεθνές σύστημα πληρωμών, η Δύση παγώνοντας τα περιουσιακά στοιχεία της
ρωσικής κεντρικής τράπεζας, στην πραγματικότητα, κατάσχεσε ένα μεγάλο μέρος
από το πολυδιαφημισμένο στρατιωτικό κουμπαρά του Πούτιν και αυτό έπληξε
σίγουρα τις φιλοδοξίες του...
Δεν ξέρουμε ακόμη πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα, όμως μέχρι σήμερα, ο Πούτιν
φαίνεται πως διέπραξε πολλαπλά λάθη στους υπολογισμούς του. Το σχέδιο που
είχε εκπονήσει με τους συνεργάτες του, για έναν ταχύ και νικηφόρο
πόλεμο -έναν Blitzkrieg δηλαδή, μετατρέπεται απ’ ό,τι φαίνεται, σε μια
αιματοβαμμένη καταιγίδα, που έχει εξοργίσει ολόκληρο τον πλανήτη, με το
περίφημο οικονομικό αφήγημα περί του απόρθητου του "Ρωσικού Κάστρου” μάλλον
να οδεύει προς μια βαθιά ύφεση, που θα προσομοιάζει εκείνη του 1929, που
ίσως αποβεί και ακόμα χειρότερη!
Λέγεται πως το θέατρο αυτό του παραλόγου που βιώνουμε, θα σταματήσει τη
στιγμή που η Κίνα θα αποφασίσει να μπεί στις συνομιλίες και να αντιδράσει!
Θα το κάνει όμως, αφού πρώτα αντιδράσει έμπρακτα και ουσιαστικά η
Ευρώπη! Σε καμία περίπτωση όμως -ότι κι αν συμβεί, η Ρωσία
δεν πρέπει να ταπεινωθεί όπως η Γερμανία μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο… που
οδήγησε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Και το ΝΑΤΟ και η Ρωσία πρέπει να βάλουν
νερό στο κρασί τους.
Δεν είναι σίγουρα καλό στα μάτια της Κίνας, η Ρωσία να φανεί ηττημένη και
ταπεινωμένη, διότι η Κίνα για τα δικά της συμφέροντα απέναντι στη Δύση,
χρειάζεται μια δυνατή και εύρωστη Ρωσία! Κάτι άλλο, σίγουρα δεν θα ήταν καλό
και για τη Δύση! Στο τέλος, ούτως ή άλλως, η Ουκρανία θα αποδεχθεί να
μετατραπεί σε ουδέτερη χώρα, όπως η Ελβετία.
Μένει λοιπόν να δούμε πως θ’ αντιδράσει ο Πούτιν στη γελοιοποίηση του
στρατού του και πως θα λάβει χώρα η δεύτερη φάση του πολέμου, ειδικά αν οι
Ουκρανοί λάβουν σύγχρονα επιθετικά όπλα από τη Δύση και ενισχυθούν από
ιδιωτικό μισθοφορικό στρατό, όπως ακούγεται, που θα συνδράμει τον Ουκρανικό
στρατό και τους 20.000 δυτικούς εθελοντές που πολεμούν στο πλευρό τους!
Φαίνεται πως ο Πούτιν έχει ξεχάσει, πως κάθε φορά που η Ρωσία χάνει έναν
πόλεμο, δεν αλλάζει απλά μόνον η ηγεσία -κάποιες φορές βίαια, αλλά και
ολόκληρο το σύστημα!
0 Σχόλια