Του Γιώργου Κράλογλου
"Τα γεγονότα μάς δείχνουν ότι η υπεύθυνη ενεργειακή πολιτική δεν είναι
αναγκαία μόνο για την οικονομία και το κλίμα. Είναι και για την ασφάλεια
μας..."
Δεν είναι δικά μου λόγια. Είναι του Γερμανού καγκελάριου Ολαφ Σολτς. Και τα
είπε στο κοινοβούλιό του, ανακοινώνοντας ότι η χώρα θα αναλάβει πρωτοβουλίες
για να χτίσει όσο γρήγορα γίνεται, δύο νέους τερματικούς σταθμούς LNG. Τις
οργανώνει μάλιστα το κράτος (αφήνοντας στην άκρη μέχρι και τους ιδιώτες που
είχαν τον ρόλο αυτό) γιατί πρέπει (λέει) να τελειώσουμε μια ώρα νωρίτερα
!!.
Αυτά στη Γερμανία που υποτίθεται ότι στις σχέσεις με τη Ρωσία έχει τον
γάιδαρό της δεμένο... ενεργειακά και σε επάρκεια και σε τιμές και σε τελικό
ενεργειακό κόστος στην παραγωγή της.
Τι άλλο παράδειγμα να χρησιμοποιήσω για να πω ότι σε εμάς είναι εντελώς
περιττά τα παλαμάκια για τα όσα ακούστηκαν χθες στη Βουλή σχετικά με την
τολμηρή μας απόφαση... να προχωρήσουμε (επιτέλους) έναν ακόμη σταθμό
αποθήκευσης και αεριοποίησης φυσικού αερίου, LNG, χωρητικότητας 153.500
κυβικών αερίου.
Και γιατί είναι περιττά τα παλαμάκια;
Γιατί αν δεν είμαστε αυτοί που είμαστε, ως πολιτική σκηνή, ως κράτος και ως
κρατικοί παράγοντες που παρεμβάλλονται στις επενδύσεις, (ακόμη και σε
εκείνες που συνδέονται με την ασφάλειά μας -που λέει και ο Γερμανός
καγκελάριος-) θα μπορούσαμε να είχαμε τις αποθήκες αερίου της
Αλεξανδρούπολης σε λειτουργία από σήμερα!!
Γκρίνια πάλι;
Γκρίνια βεβαίως γιατί την υπόθεση της δεύτερης αποθήκευσης LNG στην
Αλεξανδρούπολη την έχουμε και την βασανίζουμε (στην πλέον πρόσφατη φάση της)
από το 2020. Που σημαίνει ότι αν είχε ξεκινήσει το 2021 θα ήταν σε
λειτουργία μέσα στο 2022, έστω και στο τέλος του. Πώς προκύπτει αυτό; Από
τον προγραμματισμό (μιας και πάρθηκε η απόφαση σε πρωθυπουργικό επίπεδο) να
λειτουργήσει ο, δεύτερος σταθμός LNG (της Αλεξανδρούπολης) στο τέλος
του 2023!!
Γκρίνια βεβαίως για την καθυστέρηση μιας και είχαμε από το 2021 στην τσέπη
μας 170 εκατ. ευρώ της Ε.Ε. για το εν λόγω ενεργειακό έργο που θα μας
στοιχίσει 370 εκατ. ευρώ. Άρα είχαμε έτοιμη και από κεφάλαια μια επένδυση
(από τις εμβληματικές που μάθαμε να λέμε) η οποία όμως θα ήταν από το 2022
αμυντικής σημασίας στην ενεργειακή κρίση που δεν θα μας αφήσει και ας λέει
ό,τι θέλει να λέει η κυβέρνηση.
Γκρίνια βεβαίως γιατί θα είχαμε παρασύρει τους δικούς μας ιδιώτες επενδυτές
της αποθήκης της Αλεξανδρούπολης και σε δεύτερη αποθήκη όπως αποδείχθηκε με
τις κινήσεις τους για προώθηση δεύτερης παρόμοιας επένδυσης.
Γκρίνια βεβαίως, επειδή το ένα φέρνει το άλλο και στην οικονομία, και η
δυναμική των πραγμάτων θα είχε ασφαλώς ευνοήσει και το σχέδιο αποθήκευσης
φυσικού αερίου στα αντίκλινα του Πρίνου στην Καβάλα. Και θα είχαμε
αξιοποιήσει έτσι από χθες ακόμη μία, αμυντικής σημασίας για την οικονομία,
ενεργειακή επένδυση.
Γκρίνια βεβαίως επειδή θα είχαμε προλάβει να σχηματίσουμε ένα σοβαρό
ενεργειακό μπλοκ στη χώρα με ενεργειακούς σταθμούς φυσικού αερίου και θα
είχαμε ήδη στρέψει την οικονομία σε άλλες κατευθύνσεις με πραγματικό ρόλο
στην Ανατολική Ευρώπη (μέσω αγωγών που είναι ήδη σχεδιασμένοι)
αναβαθμίζοντας σοβαρά και το προφίλ της οικονομίας μας.
Γκρίνια βεβαίως γιατί άλλες επενδύσεις εκτός τις ενεργειακές και τις έρευνες
για υδρογονάνθρακες δεν πρόκειται να δούμε στον τόπο μας. Δεν μένει
επενδυτής σε μια οικονομία που επιλέγει την επιδοματική ως πολιτική βασικό
της "εργαλείο ανάπτυξης", με τον κρατικοδιαιτισμό να περιμένει στη
γωνία, γιατί είναι το μόνο που γνωρίζει η πολιτική του σκηνή.
Επιδοματική πολιτική και όχι μείωση φόρων, με την οποία θα πορευθεί
εξασφαλίζοντας ίσως καλύτερα δανεικά, αν αποδώσουν οι προσπάθειες και
έλθει νωρίτερα η επενδυτική βαθμίδα.
Γκρίνια τέλος γιατί τη στιγμή που ο καθένας (εντός της Ευρώπης, της Ε.Ε. και
ειδικά της ευρωζώνης), λύνει προβλήματα εξάρτησής του στην ενέργεια, στην
παραγωγή, στις εξαγωγές, σε επενδύσεις από ξένες πολυεθνικές, εμείς
θεωρούμε τις επενδύσεις σαν αυτές (άμυνας και οχύρωσης της οικονομίας και
της χώρας) τρέχοντα προγράμματα αναπτυξιακού οράματος... Γιατί; Ίσως γιατί
έχουμε αποδεχθεί τον τουρισμό ως την κεντρική ατμομηχανή στα, βασικά
δρομολόγια της οικονομικής μας διαδρομής. Λέτε να μας βγει...; Πού ξέρεις...
0 Σχόλια