Του Απόστολου Αποστόλου
Μιλώντας ο Γιώργος Τσίπρας εξάδελφος του πρώην πρωθυπουργού και αρχηγού της
αξιωματικής αντιπολίτευσης στο ρ/σ Παραπολιτικά 90.1 για το εάν θα μπορούσε
ο ΣΥΡΙΖΑ να συνεργαστεί με ένα κομμάτι της ΝΔ, απάντησε: «Ναι, η προσωπική
μου άποψη είναι ότι στο μέλλον με αυτό το κομμάτι θα μπορούσαμε να
συνεργαστούμε. Στην Ελλάδα για να αλλάξουν πράγματα χρειάζεται να υπάρξουν
πολιτικές που αναγκαστικά πρέπει να έχουν μια διακομματική συναίνεση, η
οποία μπορεί να περιλαμβάνει και κομμάτια του δημοκρατικού κέντρου, της
δημοκρατικής κεντροδεξιάς. Θα μπορούσαμε να συνεργαστούμε με ένα κομμάτι της
κεντροδεξιάς που δεν θα είναι με τον κ. Μητσοτάκη. Υπάρχουν υγιείς δυνάμεις
στο χώρο της κεντροδεξιάς για κάτι τέτοιο».
Το χαλί της συνεργασίας είναι εύκολο να το στρώσουν υπάρχουν όμως ακόμη
προβλήματα. Θα ανοίξουν οι ύποπτες αγκαλιές με τον καιρό το σινιάλο το έχουν
πάρει εξάλλου και από τους Βρυξελλιώτες. «Συνεργαστείτε αλλιώς οι
χρηματοδοτήσεις τέλος».
Ο νυν πρωθυπουργός όμως έχει καβαλήσει ένα όρθιο καλάμι και δε λέει να το
εγκαταλείψει. Όλοι το ξέρουν ότι είναι οικότροφος της εγωπάθειας και
μαινόλης σε όποιον του ασκεί κριτική. Βέβαια η συγκυβέρνηση ή αλλιώς
σύμμειξη των κομμάτων οδηγεί στη λύση της διαφοράς τους (αν υπάρχει διαφορά
στα κόμματα) αλλά όχι στη λύση των προβλημάτων της χώρας.
Σε μια χώρα όπου ο πολιτικός καταπίπτει σε πολιτικάντη, ο επαναστατημένος
γίνεται ψευδο-επαναστατημένος, ο αναλυτής (δημοσιογράφος, δημοσιολόγος, κλπ)
σχολαστικός κενολόγος, ο επιστήμονας (χορτάσαμε και από αυτούς με την
πανδημία) πέφτει στον στείρο και αδιαφώτιστο επιστημονισμό, δεν έχεις να
περιμένεις και πολλά παρά μόνο θνητές εξαγγελτικότητες. Είμαστε προορισμένοι
να σκεφτούμε και να ζήσουμε την παρουσία της απουσίας της πολιτικής, της
επιστήμης, της δράσης, της ιδεολογίας, κλπ, μέσα από εξαγγελτικότητες και
αυτό γιατί ό,τι πλησιάζει στο τέλος του, πάντα ξαναζωντανεύει το φάντασμα
του παρελθόντος του.
Άλλη μια θνητή εξαγγελτικότητα πρόθεσης, ήταν τα όσα είπε και ο Γ. Τσίπρας.
Όλοι γνωρίζουν ότι τα πολιτικά κόμματα θα συμπράξουν για να περάσουν από το
πουθενά στο αλλού και από το αλλού στο τίποτα. Πρόκειται για μια μετάθεση
από την αφηγηματική του πουθενά στη μετα-αφηγηματική του τίποτα.
Αυτά τα πολιτικά περάσματα αποτελούν ξυπόλητες παρελάσεις και ανεόρταστους
πανηγυρισμούς του πολιτικού παραλόγου και αυτό γιατί οι πολιτικοί
δοκιμασμένοι από το παρελθόν πείθουν μόνο στο ότι αποτελούν υπομνηστική της
ανικανότητας της ελληνικής πολιτικής ιστορίας. Έχουν υιοθετήσει τις
απαίδευτες υποταγές, τις συμβατικές μιμήσεις και το παιχνίδι του εύκολου
πλουτισμού.
Η κομματική σύμπραξη στην εξουσία θα γίνει ως συμπαγές υλικό συγχώνευσης
όπου η ανικανότητα, η υποταγή και η βλακεία, του ενός κόμματος θα χτίζεται
μέσα στην ανικανότητα, την υποταγή και τη βλακεία, του άλλου κόμματος. Αυτή
θα είναι η υπολογισμένη προοπτική της διακομματικής συγκυβέρνησης.
Εμείς έχουμε ξεπεράσει και τα στάδια της πολιτικής που περιέγραφε ο Πωλ
Βαλερύ όταν έλεγε: «Στην αρχή, πολιτική είναι η τέχνη να εμποδίζεις τους
ανθρώπους να ανακατεύονται σ’ αυτό που τους αφορά. Ύστερα πολιτική είναι η
τέχνη να εξαναγκάζεις τους ανθρώπους να αποφασίζουν αυτό που δεν
καταλαβαίνουν».
Η χώρα μας έχει ξεπεράσει και τους δύο χρόνους πορείας στης πολιτικής
δραστηριότητας του Πωλ Βαλερύ. Εδώ η πολιτική αποτελεί μια δημόσια ύβρις
προς τη νοημοσύνη και τη λογική. Είναι μια συνέργεια μια συναίνεση που
υποχωρεί στο συλλογικό εκβιασμό της αδιαφορίας που γίνεται όσο περνάει ο
καιρός μια θεμελιώδη αηδία για το πολιτικό. Γι’ αυτό και ο Έλληνας πολίτης
στις πολιτικές εξελίξεις λειτουργεί περισσότερο με την αποπομπή και την
απώθηση παρά με την καθαυτό ώθηση.
Όλο το πολιτικό παιχνίδι γίνεται μέσα από συναλλαγές, παροχές και
αντιπαροχές. Έτσι ο κ. Μητσοτάκης, όσες υποσχέσεις και αν δώσει στους
Αμερικανούς για νέες προοπτικές στενότερης συνεργασίας στον αμυντικό τομέα
που διανοίγονται μετά την πρόσφατη νέα τροποποίηση της (MDCA) δεν θα
κατορθώσει να αποφύγει τη συγκυβέρνηση και μάλιστα θα είναι ο αρχηγός του
κόμματος που μάλλον δεν θα έχει και την πρωτοβουλία των κινήσεων για τη
συγκυβέρνηση.
Απόστολος Αποστόλου. Καθηγητής φιλοσοφίας.
0 Σχόλια