Θέλει και ο τουρισμός "φουγάρα" για να τον πεις βιομηχανία

Του Γιώργου Κράλογλου

Τη βιομηχανία τη σβήσαμε. Δεν ταίριαζε στον αριστερισμό μας. Στη θέση της ο τουρισμός. Βαριά βιομηχανία η κρουαζιέρα. Είμαστε βέβαιοι ότι τη θέλουμε; 

Να μη ξεκινήσουμε με γκρίνιες. Να πάμε στα ευχάριστα που ακούστηκαν στο συνέδριο για τον τουρισμό από το στόμα του προέδρου της Ένωσης Εφοπλιστών Κρουαζιερόπλοιων κ. Κουμπενά.

Τα πλοία κρουαζιέρας στην Ελλάδα, το 2021 (είπε) αντιστοιχούν περίπου στο 50% των πλοίων που δραστηριοποιήθηκαν στην παγκόσμια κρουαζιέρα. Είμαστε σε θέση να επωφεληθούμε από αυτό το momentum και να δούμε περαιτέρω ανάπτυξη το 2022" ("Αγκάθι" για την ελληνική κρουαζιέρα οι ανεπαρκείς λιμενικές υποδομές).

Και τώρα στις αλήθειες. Στην ελληνική πραγματικότητα και στην "πολιτική μετάλλαξη" της πρώην βιομηχανίας,  σε "βιομηχανία τουρισμού" προς επαλήθευση και του "χρησμού" ότι η Ελλάδα προορίζεται να γίνει η χώρα παραγωγής των γκαρσονιών της Ευρώπης.

Εάν δεν είναι έτσι θα έπρεπε ήδη η ένταξή μας στον τουριστικό χάρτη της ευρωπαϊκής οικονομίας να είχε στηριχθεί σε δομημένο και καλά μελετημένο πολιτικό και οικονομικό εθνικής σημασίας σχέδιο με στόχους, ορίζοντες και προοπτικές για την τουριστική μας οικονομία.

Σχέδιο που βεβαίως και θα ξεκινούσε από τη συμπλήρωση και παραπέρα ανάπτυξη τουριστική υποδομής, με κατάλληλο περιβάλλον και για επενδύσεις ουσίας. Έτσι κάνουν και άλλες χώρες του νότου αναβαθμίζοντας την τουριστική τους οικονομία. 

Από την άλλη αν όντως την "τουριστική βιομηχανία" την εννοούσαμε θα προβλέπαμε και στη δικαιοσύνη μηχανισμούς αντιμετώπισης των γνωστών -αγνώστων...,  υποκινούμενων από τα κόμματα,  από τους οικοπεδοφάγους και τον ανταγωνισμό, να εμφανίζονται (με το "καπέλο" της τοπικής αυτοδιοίκησης) ως αντιρρησίες και ξενοδοχειακών επενδύσεων, δήθεν για το καλό του δημότη...  

Και πάμε τώρα στη "βαριά τουριστική βιομηχανία", την κρουαζιέρα,  λαμβάνοντας ως δεδομένο ότι βαδίζουμε με σχέδιο απόδοσης στην οικονομία,  ενός τομέα που υποκατέστησε την ελληνική βιομηχανική παραγωγή.

Καταφεύγουμε και πάλι στον πρόεδρο της Ένωσης Εφοπλιστών Κρουαζιερόπλοιων και στα λεγόμενά του ότι βασική προϋπόθεση για την ανάληψη πρωταγωνιστικού ρόλου των ελληνικών προορισμών στην παγκόσμια βιομηχανία της κρουαζιέρας είναι η αναβάθμιση των υποδομών. 

Αντιθέτως προς τα αναμενόμενα (είπε) εντοπίζονται αδυναμίες που αφορούν τις ανεπαρκείς υποδομές για την υποδοχή των πλοίων με εξυπηρέτηση των επιβατών και το κατακερματισμένο λιμενικό σύστημα με τις διάφορες μορφές διοίκησης των λιμανιών.

Σήμερα (πρόσθεσε) τα κρουαζιερόπλοια μπορούν να προσεγγίσουν περίπου 47-50 ελληνικά λιμάνια, εκ των οποίων ελάχιστα έχουν τις αναγκαίες υποδομές για να εισπράξουν τα μέγιστα οφέλη από την κρουαζιέρα. 

Και κατέληξε "...το λιμάνι πρέπει να έχει τις ίδιες υποδομές με ένα αεροδρόμιο, κάτι που δε συμβαίνει".

Σε αυτά εμείς υπενθυμίζουμε ότι ενώ έχουμε συμφωνήσει με τις υποδείξεις και της Κομισιόν και των δανειστών για προτεραιότητα στην αποκρατικοποίηση και στα λιμάνια δεν το τολμούμε. Προφανώς, για να μη μεταβάλουμε δικαιώματα του κομματικού στρατού κατοχής, που τοποθέτησαν όλα τα κόμματα.

Έτσι με τα κρατικά λιμάνια και στα χέρια της νομενκλατούρας καταλήγουμε στο αποτέλεσμα να θεωρούμε και την κρουαζιέρα άλλου παπά ευαγγέλιο... Και να πώς καταλήγουμε στον καταγγελλόμενο κατακερματισμένο στο λιμενικό σύστημα με τις διάφορες μορφές διοίκησης των λιμανιών.

Τι δείχνουμε λοιπόν. Ότι, ως κράτος, έχουμε χάσει τον μπούσουλα σε όλες τις κρατικές υποδομές. Μοιραίως λοιπόν παραμένουν ασυγκρίτως καλύτερα μόνο τα πρώην κρατικά αεροδρόμια που πέρασαν στα χέρια ιδιωτών, μιας και εκεί δεν κάναμε πίσω στην αποκρατικοποίηση. 

Στα λιμάνια εκτός από λόγια ούτε φωνή ούτε ακρόαση... Προφανώς επειδή στην πράξη δεν συμφέρει κυβερνητικά (φθορά ενόψει εκλογών το 2023) ούτε και αντιπολιτευτικά για να μη φέρουν απέναντί τους τη νομενκλατούρα που κανάκεψαν χρόνια για χρόνια και στις υποδομές,  που παραμένουν βασικός χώρος πολιτικής βοήθειας στη διεκδίκηση της εξουσίας. 

Δεν είναι αντιπολιτευτική η εικόνα που περιγράψαμε. Θελήσαμε όμως,  να στηρίξουμε,  με πρόσθετα επιχειρήματα, την άποψή μας ότι τίποτε δεν γίνεται με σχέδιο. Τίποτε με στόχους και ορίζοντες. Και ότι η έξοδός μας από τον βιομηχανικό χάρτη της Ευρώπης και η υποβάθμιση της οικονομίας σε μικρομεσαία, ήταν αποτέλεσμα πολιτικής ανικανότητας. Για αυτό πιστεύουμε ότι και η "βιομηχανία τουρισμού" έχει σειρά να περάσει σε μεσαία, μικρά και πολύ μικρά σχήματα. Και θα φανεί αμέσως μετά την πανδημία, όταν θα μπει γερά στη μάχη ο γνωστός, γειτονικός μας, ανταγωνισμός.

Πηγή capital.gr

* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.