Του Γιώργου Κράλογλου
Logistics - διανομή. Με 2000 επιχειρήσεις και το 2021 ο τρίτος πυλώνας της οικονομίας, δίπλα στην εστίαση και τον τουρισμό. Επιτέλους τα καταφέραμε...
Τι θα αποθηκεύεται και τι θα διανέμεται από το νέο σύγχρονο σύστημά μας, για να στηρίξει και να δικαιολογήσει την ύπαρξή του;
Εισαγόμενες πατάτες, σκόρδα, κρεμμύδια, και λαχανικά από την Τουρκία, την Αίγυπτο, το Ισραήλ. Και πρώτες ύλες μαζί με βιομηχανικά προϊόντα, από την παγκόσμια κοινότητα με προτίμηση τις χώρες του πρώην Ανατολικού μπλοκ, της Σοβιετικής Ένωσης.
Εμείς πάντως θα έχουμε να μιλάμε για επενδύσεις. Θα χαιρόμαστε κυβερνητικά και πολιτικά που εκσυγχρονίσαμε την οικονομία. Που εφαρμόσαμε και τα σύγχρονα συστήματα, της Ευρώπης, στην αποθήκευση και στη διανομή.
Στην Ευρώπη όμως τα logistics και οι μεταφορές διακινούν κυρίως την εγχώρια παραγωγή. Τα δικά τους νέα προϊόντα. Τη δική τους αγροτική σοδειά, κάθε χρονιάς. Στο Ελλάδιστάν των Βαλκανίων αυτά όλα είναι ψιλά γράμματα. Δεν μας αγγίζουν πολιτικά.
Το δικό μας πρόβλημα, στην οικονομία, ήταν και παραμένει πολιτικό. Αυτό που πάντα είχε σημασία για εμάς ήταν να εξαφανίσουμε την ολιγαρχία από παντού.
Από την παραγωγή, από τις κατασκευές, από την εκμετάλλευση του υπεδάφους, από τις έρευνες στο υπέδαφος, από τη μεταποίηση. Από κάθε είδους συνεργασία με τις πολυεθνικές και τις επενδύσεις τους.
Το βάλαμε στόχο και το πετύχαμε. Μπορεί να μας πήρε 45 χρόνια αλλά το πετύχαμε. Και κοντά στην "επιτυχία" αυτή καταφέραμε και το πιο δύσκολο. Αυτό που πασχίζουν να μην το πάθουν οι γύρω μας χώρες και οι ανεπτυγμένες οικονομίες της Ευρώπης.
Κυνηγήσαμε με φορολογικό και όποιον άλλο τρόπο μπορούσαμε και διώξαμε 5-10 γνωστές μεγάλες μεταποιητικές και εμπορικές πολυεθνικές αλυσίδες. Προ μηνών στείλαμε στην Τουρκία και την τελευταία, από τον χώρο της κατασκευής προϊόντων ηλεκτρισμού.
Πνίξαμε στα χαράτσια όσες περισσότερες επιχειρήσεις της παραγωγής μπορούσαμε χωρίς να εξαιρέσουμε και τις αγροτικές.
Για το χατίρι της αριστερής προπαγάνδας στείλαμε την "ολιγαρχία" μαζί με τις καταθέσεις τους, τις μεταποιητικές και άλλες δράσεις τους, στα Βαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη να στήσουν 7.000 επιχειρήσεις (μεγάλες, μικρές και ατομικές) και να απασχολούν ντόπιο πληθυσμό.
Διώξαμε 650.000 νέους επιστήμονες, στελέχη και εξειδικευμένους τεχνίτες εκτός Ελλάδας, αδιαφορώντας για τη γήρανση, σε πρόσωπα και πρωτοβουλίες, της ελληνικής οικονομίας.
Ανοίξαμε δρόμους στη διαπλοκή με το μεγαλύτερο μέρος της οικονομίας μας να περνάει από κρατικό κορβανά, ώστε να συντηρούμε κομματικό περιβάλλον γύρω και μέσα σε κάθε οικονομική δράση.
"Πελεκήσαμε" τα ποδάρια της βιοτεχνικής Ελλάδας με τέτοια φορολογικά εργαλεία που δεν διανοήθηκε άλλη χώρα της Ε.Ε. να εφαρμόσει, ούτε στη χειρότερη οικονομική κρίση.
Αποτέλεσμα είναι τώρα που διακινούμε στην αγορά μόνο εισαγόμενα προϊόντα και κάθε είδους παραγωγή δεν μοιάζει να μας απασχολεί, η Ευρώπη στοχεύει στην αύξηση της βιομηχανικής της παραγωγής, από το 15% στο 20% του ΑΕΠ.
Ποιες είναι οι απαντήσεις μας σε όλο αυτό το κακό μας χάλι που οι εισαγωγές καλύπτουν πλέον και το μεγαλύτερο μέρος της διατροφής μας;
Προθέσεις και μόνο προθέσεις για δήθεν αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της οικονομίας.
Νομοσχέδια με στολίδια για την οικονομία που κάποια στιγμή θα γίνουν πράξη, αν και εφόσον υπάρξει πολιτική συναίνεση να διαχωρίσουμε τις δράσεις της από τον κρατισμό.
Νομοσχέδια εκσυγχρονισμού της εργασιακής νομοθεσίας που παραμένουν μέχρι και 20ετία στα ράφια γιατί λείπουν κάποιες κυβερνητικές πράξεις για να τα περάσουν στην εφαρμογή.
Νομοσχέδια για στρατηγικές επενδύσεις (ανύπαρκτες επενδύσεις λόγω αμφιβολιών στην ελληνική αξιοπιστία) που θα χρειαστούν 2-3 κυβερνήσεις να εφαρμοστούν, αν τα αποδεχτούν και δεν τα αλλάξουν.
Απόδειξη όλων αυτών, ότι ακόμη και στην 12ετία της χρεοκοπίας συντηρούμε, ως βάση της οικονομικής ζωής, το πολιτικό μοντέλο που μας χρεοκόπησε!!
Ασφαλώς και είναι καλοδεχούμενες οι επενδύσεις και στα νέα συστήματα αποθήκευσης και διανομής των εισαγωγών μας. Αλλά το δικό μας κεντρικό πρόβλημα είναι η ασήμαντη έως ανύπαρκτη συμμετοχή της εγχώριας παραγωγής και στα σύγχρονα συστήματα αποθήκευσης και διανομής. Πρόβλημά μας είναι η αδυναμία μας να εξασφαλίσουμε θέσεις εργασίας να κρατάνε στον τόπο τους Έλληνες. Να τους κρατάνε και να τους προσφέρουν εργασιακές ευκαιρίες και σε κάτι περισσότερο από τον τουρισμό, από την εστίαση, από την αποθήκευση και τη διανομή.
0 Σχόλια