Του Γιώργου Κράλογλου
Για πέμπτη φορά, από την χρεοκοπία του 2009, μας σώζουν Αμερικανοί επενδυτές. Η πιο αστεία ήταν το 2017. Κατά την αριστερή διακυβέρνηση της χώρας.
Ξεκαθαρίζουμε ευθύς εξαρχής.
Η στήλη πιστεύει, από την κορυφή μέχρι τα νύχια, στις ιδιωτικές επενδύσεις και τους ιδιώτες επενδυτές. Εγχώριους, ξένους και πολυεθνικούς. Και μάχεται το γελοίο ελληνικό κράτος όταν οι κυβερνήσεις το βάζουν να παριστάνει τον επιχειρηματία, μέχρι και σε χαρτί τουαλέτας…
Η στήλη συμμερίζεται τις ανησυχίες για την 30ετή (απόλυτα δικαιολογημένη) φυγή επενδυτών από την Ελλάδα. Η φυγή δεν αντικαθίσταται με τις 10-15 ιδέες για επενδύσεις… που κυκλοφορούν στο Μαξίμου και στα χαρτιά…
Η στήλη αηδιάζει, τέλος, με το μόνιμο πιπίλισμα (από όλες τις κυβερνήσεις της χρεοκοπίας) των 3 εμβληματικών επενδύσεων (Ελληνικό, λιμάνι Πειραιά, Ελευσίνα, Σκουριές) που τις ταλαιπωρούμε όλη την 10ετία της χρεοκοπίας. Και ας ανακαλύπτουμε… επενδυτικό κενό 150 δισ. και ακάλυπτη ανεργία 1.100.000 νέων κυρίως, που ακόμη δεν έριξαν μαύρη πέτρα, στην Ελλάδα.
Με δεδομένο το ενδιαφέρον μας, λοιπόν, δώσαμε ξεχωριστή σημασία, το 2005, όταν ακούσαμε για επανίδρυση του κράτους. Γιατί, η επανίδρυση θα άγγιζε και την ανυπαρξία πολιτικής προσέλκυσης επενδύσεων, λόγω του ψευτοσοσιαλισμού...
Το 2007, μάλιστα, νιώσαμε ότι οι επενδυτές είναι έξω από την πόρτα όταν διαβάσαμε προτάσεις Γερμανών για τεράστιες επενδύσεις ανανέωσης του δικτύου ηλεκτροπαραγωγής. Και όταν διαπιστώσαμε αμερικανικές βλέψεις και σκέψεις για ενεργειακό κόμβο της Ελλάδας στην Ανατολική Ευρώπη.
Το 2008, όμως, διαπιστώσαμε ότι οι πολιτικοί, οι πολιτικές τους και τα επενδυτικά σχέδια "σκίστηκαν" μπροστά στην κλοτσοπατινάδα κομματικών εργατοπατέρων ενάντια στους Αμερικανούς και Γερμανούς πολυεθνικούς επενδυτές και την ανησυχία της Αμερικής για το άνοιγμά μας στην Ρωσία με τον Μπουργκάς - Αλεξανδρούπολη.
Το 2009 έχουμε νέα κυβέρνηση και νέα επενδυτικά οράματα. Ιδρύουμε υπουργείο υποδοχής Επενδύσεων και Επενδυτών και καθόμαστε στην πόρτα να υποδεχθούμε αμερικανικές και γερμανικές επενδύσεις. Επενδύσεις που μαζί με ντόπιους κεφαλαιούχους και ολίγους Ιταλούς… θα άλλαζαν την όψη της Ελλάδας στην επενδυτική γραμμή Θεσσαλονίκη - Καβάλα - Αλεξανδρούπολη - Θράκη - Έβρος.
Το 2010, όμως, μαζί με το μνημόνιο, τις Τρόικες και τις συμφωνίες με τους δανειστές που μας έδεναν χειροπόδαρα, ξεκίνησε η φυγή επενδύσεων, αυξήθηκε η ελληνική μετανάστευση κατά 100.000, όπως και η ελληνική επιχειρηματική μετανάστευση προς Ρουμανία Τσεχία, Βουλγαρία, Αλβανία και Σκόπια. Οι γερμανικές και οι αμερικανικές επενδύσεις έμειναν σε συρτάρια και σε τραπέζια για ωριμότερο πολιτικό χρόνο…
Το 2013, και ενώ σκοτωνόμαστε ενάντια και στις 3 εμβληματικές επενδύσεις, με κλωτσιές και μπουνιές (ειδικά στον Πειραιά ενάντια και στους Ασιάτες κατακτητές που θα έπιναν το αίμα τους εργάτη), στο Μαξίμου και στα υπουργεία της Πλατείας Συντάγματος "χόρευαν" για αμερικανικές επενδύσεις που θα μας έσωζαν ναυπηγικά, ενεργειακά και στην πληροφορική.
Με αυτά τα αμερικανικά σχέδια φθάσαμε ως τις εκλογές του 2015 και στην εξουσία των δυνάμεων της αριστεράς και της προόδου… χέρι-χέρι με τις δυνάμεις της ακροδεξιάς και του σκότους…
Μαζί τους φέρνουν (έτσι λένε) επενδυτές από Βενεζουέλα και λίγη Βολιβία. Δεν μπορούσε άλλωστε να γίνει αλλιώς στην αριστερή Ελλάδα. Ήταν και η εσωτερική φαγωμάρα στη μέση, το go back κυρία Μέρκελ και το ξεκαθάρισμα αν οι Αμερικανοί είναι ή δεν είναι φονιάδες των λαών...
Το 2017, που αποφάσισαν να πάνε ολίγον δεξιά…, να αγαπήσουν την κυρία Μέρκελ και να μη λένε τους Αμερικανούς φονιάδες των λαών…, βάζουν σε οικονομικό υπουργείο προσέλκυσης και των επενδύσεων πρόσωπα εξ Αμερικής, με γνώση και των Αμερικανών και των Ελληνοαμερικανών επενδυτών.
Το θέατρο που παίχθηκε με τις ελληνοαμερικανικές επενδύσεις που θα έφθαναν συντομότατα (εντός του 2017) στα σύνορα ξεπέρασε και το μεταναστευτικό. Ποιοι Αμερικανοί και ελληνοαμερικανοί επένδυσαν από τότε στην Ελλάδα και πόσους απασχόλησαν…, καλύτερα να μη συνεχίσω…
Φθάνουμε έτσι στο 2019 με την πανδημία στην πλάτη και της οικονομίας, τις επενδύσεις να παραμένουν στις 3 εμβληματικές και τα σχέδια για νέες γερμανικές και αμερικανικές επενδύσεις μέχρι τις αρχές Αυγούστου του 2021 στα λόγια. Αισιόδοξα λόγια και ας μείνουμε σ’ αυτά. Ας μη συνεχίσουμε την περιττή διαφήμιση για τις προθέσεις. Και ας είναι και αμερικανικές. Και ας αναφέρονται και στην επενδυτική αναγέννηση και της Βόρειας Ελλάδας. Χαλάμε έτσι και την προσοχή των Δήμων από το κυνήγι των τουριστικών και ναυπηγικών επενδύσεων. Δεν είμαστε για πολλά-πολλά στο ελληνικό Κρατιστάν.
0 Σχόλια