H ενωμένη παρουσία του πολιτικού κόσμου της Ελλάδας και της Κύπρου στον στίβο των διεθνοπολιτικών αντιπαραθέσεων ανοίγει πανεύκολα το δρόμο για τη δικαίωση των αγώνων
Γράφει ο Πέτρος Μακρής
Η βουλιμία για την κατάκτηση της εξουσίας όταν εξελίσσεται σε αυτοσκοπό, τότε σχεδόν αχρηστεύεται η δύναμη του διακομματικού διαλόγου, ο οποίος είτε μας αρέσει είτε όχι, δεν παύει να λειτουργεί ως ασφαλιστική δικλείδα του δημοκρατικού πολιτεύματος.
Απεναντίας, όταν εμφωλεύει και ως επιδημικός ιός το πάθος για την κατάκτηση της εξουσίας τότε αναγεννάται και ισοπεδώνει κάθε συνδιαλλαγή ο Διχασμός. Έ λοιπόν τότε η δημοκρατική και πατριωτική ενότητα φαντάζει ως απατηλό όνειρο και αυτομάτως το ποθούμενο αρραγές πατριωτικό-δημοκρατικό μέτωπο αυτοπεριορίζεται στον χώρο των θλιβερών γραφικοτήτων…
Οι παραπάνω συλλογισμοί, κλωθογυρίζουν στο μυαλό μας, αυτές τις κρίσιμες ώρες, όπου η Ευρωπαϊκή Ένωση, μολονότι συνειδητοποιεί τον ανατρεπτικό και διαλυτικό ρόλο κατά της Ευρωπαϊκής Ενότητας από την ερντογανική φονταμενταλιστική νέο-οθωμανική υστερία, εν τούτοις, με διαρκή βήματα σημειωτόν, όχι μόνον δεν επιβάλλει τις απειλούμενες κυρώσεις, αλλά και απονέμει τα μη οφειλόμενα στο καθεστώς Ερντογάν προνόμια της ισοτιμίας, με τα κράτη-μέλη της ΕΕ, σε κάθε «διαπραγματευτική» επαφή μαζί τους.
Ο Μπουλέν Ετσεβίτ, επί 5 φορές πρωθυπουργός της Τουρκίας, το 1974 ηγήθηκε της κατοχικής εισβολής στο 40% της επικράτειας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Έτσι δημιουργήθηκαν τα σημερινά τετελεσμένα γεγονότα της ντροπής, εις βάρος της Κύπρου, τα οποία συνεχίζονται παρά τις αποφάσεις του ΟΗΕ που δεν αναγνωρίζουν το ψευδοκράτος της Τουρκίας στην Κύπρο αλλά και επιβάλλουν την εκκένωσή του από τα βάρβαρα στρατεύματα τουρκικής κατοχής.
Με άλλα λόγια, τα οικονομικά οφέλη τεσσάρων χωρών-μελών της ΕΕ, (Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία, Ισπανία) από την προμήθεια στην Τουρκία πολεμικού υλικού, που χρησιμοποιείται από τον Ερντογάν ως απειλή κατά χωρών-μελών της ΕΕ (Ελλάδα-Κύπρος), αυτά λοιπόν τα αντιευρωπαϊκά «οφέλη» όχι μόνον διασύρουν το ρόλο της ΕΕ ως θεματοφύλακα των ευρωπαϊκών δημοκρατικών ιδεωδών, αλλά και αναδεικνύουν το χαλαρό ομοσπονδιακό μόρφωμα της σημερινής Ευρωπαϊκής Ένωσης, ως Ένωση Κρατών με πολλές και αλληλοσυγκρουόμενες συμφεροντολογικές ταχύτητες.
Σταυρόλεξο για λίγους
Αυτό ακριβώς το παραπάνω πολιτικό σταυρόλεξο «για λίγους» καλείται σήμερα να λύσει αλλά και να επιβάλλει, ως εκ θεμελίων αλλαγή, στον ευρωπαϊκό πολιτικό χάρτη η Ελλάδα με την Κύπρο. Πώς θα το πετύχουν οι αδελφές χώρες; Ήδη το αναφέραμε στην αρχή του σημερινού μου σημειώματος: Με αρραγές πολιτικο-πατριωτικό μέτωπο, στο οποίο θα προσχωρήσουν τα περισσότερα κράτη-μέλη της ΕΕ, δεδομένου ότι όλοι αυτοί οι εταίροι μας:
Απορρίπτουν την πρόταση-παγίδα του Ερντογάν και του τοποτηρητή του στο ψευδοκράτος της «Τουρκοκυπριακής Δημοκρατίας Βόρειας Κύπρου» (ΤΚΔΒΚ) για δύο χωριστά κράτη ελληνοκυπρίων-τουρκοκυπρίων και εμμένουν στα ψηφίσματα του ΟΗΕ για εκκένωση της Κύπρου από τα τουρκικά στρατεύματα κατοχής, αλλά και άμεση διάλυση του τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους. Και επιπλέον προτείνουν συνταγματικά θεμελιωμένη διζωνική δικοινοτική ενιαία Κυπριακή Δημοκρατία.
Αλλά οι καιροί ου μενετοί. Διότι όσο αργούν οι κυρώσεις, άλλο τόσο ο Ερντογάν αλωνίζει πάνω στο έδαφος και τα πτώματα χιλιάδων ελληνοκυπρίων από την έως σήμερα ατιμώρητη Τουρκία.
Με ενωμένες τις φωνές
Ας ενώσουν λοιπόν τις φωνές τους, όλες οι κοινοβουλευτικές δυνάμεις της Εθνικής Αντιπροσωπείας τους, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Κύπρο. Το ίδιο ενωμένες να δράσουν και οι αντιπροσωπείες των Ελλήνων και Κυπρίων Ευρωβουλευτών στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Αλλά, επιτέλους, ας εγκαταλειφθεί η κάθε άλλο παρά πειστική και ευεργετική προκατάληψη στο χώρο του ελληνικού πολιτικού στίβου. Ότι δηλαδή η συνδιαλλαγή και η συνεργασία των αντιπάλων πολιτικών δυνάμεων εξασθενίζουν το πολιτικό κύρος της κάθε πολιτικής παράταξης.
Απεναντίας, η ενωμένη παρουσία του πολιτικού κόσμου της Ελλάδας και της Κύπρου στον στίβο των διεθνοπολιτικών αντιπαραθέσεων ανοίγει πανεύκολα το δρόμο για τη δικαίωση των αγώνων για την προάσπιση της εθνικής κυριαρχίας, αλλά και ανεβάζουν δύο αδελφούς λαούς υψηλά στην εκτίμηση της διεθνούς κοινής γνώμης.
Τέλος, ας μη φεισθούμε τόσο οι Έλληνες όσο και οι Κύπριοι, στη χρήση του σωτήριου VETO κατά της ενταξιακής πορείας του ερντογανικού τυχοδιωκτικού καθεστώτος στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό τελικά θα δράσει και για το καλώς νοούμενο συμφέρον της ίδιας της ΕΕ και φυσικά όχι για το κακώς νοούμενο συμφέρον της προμήθειας της Τουρκίας, από μέλη της ΕΕ με όπλα που στρέφονται κατά του κύρους και της κυριαρχίας της Ευρώπης.
0 Σχόλια