Του Γιώργου Κράλογλου
Η κυβέρνηση δεν προκάνει αλλαγές στην οικονομία μεγαλώνοντας τους μικρούς, όπως σχεδιάζει. Η αντιπολίτευση δεν δείχνει να ξέρει τι οικονομία θέλει.
Μέχρι να αποφασίσουν τι θέλουν και τι ταιριάζει στις πολιτικές τους οι μικροί θα χάνονται (η νέα φουρνιά, όπως έχουμε πει, είναι μεταξύ 150-180.000) και οι μεγάλοι 200-300 (όσοι δεν πουληθούν ή δεν αλλάξουν έδρα) θα είναι οι μόνοι βέβαιοι υποψήφιοι για τους πόρους και τα φτηνά δανεικά του Ταμείου Ανάκαμψης, μέσω του Ελλάδα 2.0.
Αυτή είναι η εικόνα και αποκλείεται να αλλάξει (τουλάχιστον μέχρι τις εκλογές του 2023) γιατί η πολιτική στην Ελλάδα δεν θα αφήσει την οικονομία να ησυχάσει και να βρει τον δρόμο που της ταιριάζει όσο εισπράττει "εύσημα" για την ανθεκτικότητα της οικονομίας, πράγμα που έκανε προ ημερών (για ακόμη μια φορά) και το ΔΝΤ.
Είναι όμως να απορείς, πού την βλέπουν την ανθεκτικότητα της ελληνικής οικονομίας και πόσο σκόπιμα την μπερδεύουν με την πραγματικότητα που δεν είναι άλλη από την ανθεκτικότητα, την αντοχή και την ευρηματικότητα των Ελλήνων επιχειρηματιών. Των ιδιωτών επιχειρηματιών μας, που ενισχύουν την εικόνα δυναμισμού και στην οικονομία.
Πρόκειται όχι μόνο για αισθητή και αξιοθαύμαστη ανθεκτικότατα αλλά και για οικονομικό ιστό με ισχυρότατα αντισώματα στις αλυσιδωτές και χρόνιες πολιτικές ασθένειες της οικονομίας μας.
Αυτός είναι και ο λόγος που από την επίσημη αποδοχή της χρεοκοπίας μας (το 2010) και με την έναρξη, της μνημονιακής εποχής (τρία μνημόνια, το ένα χειρότερο από το άλλο) και το ανελέητο μαστίγωμα των capital controls επί μια 4ετία (αν κατανοήσουμε την φυγή 30 δισ. επιχειρηματικών κεφαλαίων σε ξένες Τράπεζες και αλλαγή έδρας 2.000 επιχειρήσεων μας- στα Βαλκάνια και στην Ευρώπη-) τα επιχειρηματικά λουκέτα δεν ξεπέρασαν τις 150.000 σύνολο 900.000 του 2008.
Η δε επιχειρηματική κοινότητα της χώρας μπορεί να μίκρυνε το μέγεθος (συρρίκνωση 30% κατά μέσο όρο) στη δυναμικότητά της και κατά 50% στο εργατικό και υπαλληλικό προσωπικό της, αλλά κατάφερε να συγκρατήσει την οικονομία. Έτσι έχουν λόγο να μιλάνε κυβερνήσεις, κόμματα και αντιπολίτευση για ανθεκτικότητα της ελληνικής οικονομίας.
Για ποια ανθεκτικότητα της οικονομίας μιλάνε όμως, όταν οι επιχειρηματίες της χώρας με δικές τους πρωτοβουλίες και παρά την οθωμανικού τύπου φορολογική και εισφοροδοτική αγριότητα σε όλη τη διάρκεια της 12ετούς (μέχρι σήμερα) χρεοκοπίας (από το 2008 της παραπλάνησης της κοινωνίας με τα νούμερα της "δημιουργική λογιστικής") κράτησαν την οικονομία έστω και με βιοτεχνικά χαρακτηριστικά ή ατομικές επιχειρήσεις (πάνω από 500.000 στο σύνολο) και παρέδωσαν ένα κάποιο μοντέλο (βιοτεχνικό και μικρού μεγέθους) για να έχει και η πολιτική σκηνή αντικείμενο σχεδιασμών και οραμάτων...
Ποιο όμως μπορεί να είναι το παραγωγικό μοντέλο μιας οικονομίας, όταν σχεδιάζεται από την πολιτική της χώρας με εισηγήσεις και εισηγητές κομματικούς "οραματιστές" και ελεγχόμενους μισθοφόρους εργατοπατέρες;
Βάζουμε το ερώτημα σε γενικότερο προβληματισμό γιατί ερέθισμα στο σημερινό μας σημείωμα έδωσαν εγκυρότατες πληροφορίες μας ότι δεν θα καθυστερήσουν φαινόμενα αντιπαράθεσης με προπαγανδιστικά στοιχεία (μπουρδολογία θα λέγαμε εμείς) για το καλύτερο παραγωγικό μοντέλο της οικονομίας που θα καταφέρει δήθεν την επιτυχέστερη, για την οικονομία και την κοινωνία, αξιοποίηση των 70 δισ. των πόρων της Ε.Ε .
Δεν θα αποδίδαμε σημασία σε μια ακόμη από τις γνωστές και συνηθισμένες, χαμηλού επιπέδου, πολιτική κοκορομαχία, αν επίκεντρο της "διαμάχης" δεν ήταν (όπως προβλέπουμε με βεβαιότητα) η αντιπαράθεση σχημάτων και ιδεολογιών για το παραγωγικό μοντέλο της οικονομίας που οφείλει να αναλάβει να αξιοποιήσει (με τον αποτελεσματικότερο τρόπο) τα λεφτά της Ε.Ε. (Ταμείο Ανάκαμψης, ΕΣΠΑ και άλλα).
Και εδώ ακριβώς είναι (κατά τη γνώμη μας) το αντιφατικό της υπόθεσης, με τα δισ. ευρώ της Ε.Ε. Ενώ πρέπει να αξιοποιήσουμε την εξαιρετική ευκαιρία και για μια κάποια πολιτική συνεννόηση (γιατί συναίνεση, στην Ελλάδα του διχασμού είναι αδιανόητη) να σώσουμε την οικονομία από τον 45ετή κρατικοδιαιτισμό, εφαρμόζοντας αυθόρμητα και πρώτοι τις τακτικές του Ταμείου Ανάκαμψης, στη μορφή ενίσχυσης των επενδύσεων, (ώστε αυτόματα να θεμελιώσουμε και οικονομικό μοντέλο αντοχής στον ανταγωνισμό), ετοιμάζουμε (πολιτικά πάντοτε) αυτά που βολεύουν μόνο την γνωστή μας φαυλότητα, στον δρόμο προς τις εκλογές. Μακάρι να πέσουν έξω οι εκτιμήσεις μας.
0 Σχόλια