Όσο η Ελλάδα ήταν το hot spot της Ευρώπης, κρατώντας εδώ τις φυλές της οικουμένης, οι δυτικοί του θεατρικού ανθρωπισμού ύψωναν αυστηρό δάχτυλο επιτίμησης, επειδή δεν τους εξασφαλίζαμε ανθρώπινες συνθήκες ζωής.
Τώρα που η Ελλάδα, πιστή στην Ευρωπαϊκή νομοθεσία τους παρέχει γρηγορότερα άσυλο, οι Ευρωπαίοι ένιωσαν τι σημαίνει άτακτη εισβολή και θορυβήθηκαν.
Έξι υπουργοί Εσωτερικών (Γαλλίας Γερμανίας, Ολλανδίας, Λουξεμβούργου, Βελγίου, και Ελβετίας) έστειλαν επιστολή διαμαρτυρίας προς την Κομισιόν, παραπονούμενοι ότι οι «χαμηλής ποιότητας συνθήκες διαβίωσης στην Ελλάδα» οδηγούν στην αύξηση των μετακινήσεων προσφύγων προς τον Βορρά. Ζητούν δε από την Κομισιόν να εξετάσει αν η Ελλάδα μπορεί να τους πάρει πίσω.
Η Ελλάδα απάντησε ότι οι μετακινήσεις είναι μετακινήσεις αναγνωρισμένων προσφύγων, βάσει του Διεθνούς Δικαίου, άρα νόμιμες. Όσο για το χαμηλό προνοιακό σύστημα που παράσχει η χώρα μας, εξήγησε ότι αυτό οφείλεται στις περικοπές λόγω μνημονίων !
Όσοι έχουν άσυλο φεύγουν από την Ελλάδα και υποβάλουν νέα αίτηση ασύλου σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα (συνήθως σε αυτές που εκπροσωπούν οι έξι υπουργοί). Είναι δασκαλεμένοι και γνωρίζουν ότι είναι δύσκολο να επιστραφούν στην Ελλάδα. Σε αυτό έχουν και τη συνηγορία των εθνικών δικαστηρίων των ευρωπαϊκών χωρών, τα οποία θεωρούν ότι η Ελλάδα δεν εξασφαλίζει την κατάλληλη διαμονή και το ελάχιστο επίπεδο διαβίωσης (ειρωνεία, αλλά επί του προκειμένου η πενία μας βοηθάει!).
Η νέα ροή προς την Ευρώπη οφείλεται στην ταχύτητα των διαδικασιών ασύλου που απελευθερώνει τους μετανάστες, και αυτό πιστώνεται στον Μηταράκη. Αλλά νομοτελειακά δημιουργείται αυτό που οι έξι υπουργοί ονόμασαν «δευτερεύουσα μετακίνηση».
Είναι οι ίδιοι που μας έψεγαν γιατί καθυστερούμε να δώσουμε άσυλο - (εδώ που τα λέμε, με νόμιμο τρόπο και με βάση το διεθνές δίκαιο, συμβαίνει αυτό που παράνομα συνέβαινε επί Τασίας Χριστοδουλοπούλου, όταν είχε πει ότι «οι πρόσφυγες εξαφανίζονται». Απλώς δεν μπορούσε να το πει πιο ευκρινώς ότι φεύγουν για Ευρώπη. Κακώς λοιδορήθηκε).
Η δευτερογενής μετανάστευση είναι μια λύση αποσυμπίεσης την οποία μόνοι τους επιλέγουν οι μετανάστες. Ώσπου να αυξηθεί δυσανάλογα ο αριθμός τους, και να δούμε τους τιμητές της Ελλάδας να λαμβάνουν αυστηρότερα μέτρα που θα τιτρώσκουν τον επιδεικτικό ανθρωπισμό τους και τις νομικές τους πρόνοιες.
Φυσικά το μεταναστευτικό είναι τεράστιο (και κάθε φορά αντιμετωπίζουμε μια μικρή πτυχή του). Δεν λύνεται ούτε με τις χθεσινή - σωστή - ΚΥΑ των υπουργείων Εξωτερικών και Μετανάστευσης, η οποία αναγνωρίζει πως η Τουρκία πληροί τις προϋποθέσεις ασφαλούς χώρας για μετανάστες που προέρχονται από Συρία, Αφγανιστάν, Πακιστάν, Μπαγκλαντές, και Σομαλία.
Ως εκ τούτου η γείτων μπορεί να αναλάβει την εξέταση αιτημάτων διεθνούς προστασίας των αιτούντων από τις προαναφερθείσες χώρες προέλευσης.
Βέβαια, την ΚΥΑ εμείς την εκδώσαμε, εμείς… θα την διαβάσουμε. Θέλουμε να πούμε ότι δεν δεσμεύει την Τουρκία να δεχθεί αιτήσεις ασύλου. Άλλωστε ούτως ή άλλως δέχεται πίσω πολύ λιγότερους μετανάστες από τους αναλογούντες, με βάση την συμφωνία με την ΕΕ.
Εδώ να κάνουμε μια επεξήγηση για τους… αιωνίους ευαίσθητους με συναισθήματα πλέριου δημοκρατικού ανθρωπισμού. Ασφαλής χώρα για τον μετανάστη ή πρόσφυγα, δεν ορίζεται με βάση την ποιότητα της δημοκρατίας της, αλλά εάν αυτός κινδυνεύει να φυλακισθεί λόγω φυλής, θρησκείας, ιθαγένειας, πολιτικών πεποιθήσεων ή συμμετοχής τους σε ιδιαίτερη κοινωνική ομάδα.
Οι προερχόμενοι από τα ανωτέρω κράτη δεν κινδυνεύουν να φυλακιστούν στην Τουρκία εξαιτίας των συγκριμένων χαρακτηριστικών. Εκείνοι που κινδυνεύουν είναι μόνο οι Κούρδοι και οι Τούρκοι δημοκράτες. Τους τελευταίους ο «προοδευτικός» ΣΥΡΙΖΑ τους έστελνε πεσκέσι στον Ερντογάν - όπως ήθελε να στείλει και τους οχτώ Τούρκους στρατιωτικούς.
Και βέβαια το πρόβλημα δεν θα λυθεί με το να υποχρεωθούν η Πολωνία, η Ουγγαρία και η Τσεχία να δεχθούν τους πρόσφυγες που τους αναλογούν με βάση τον μηχανισμό κατανομής. Αυτοί πάλι στις χώρες της Κεντρικής Ευρώπης θα καταφεύγουν.
Η Ευρώπη χρειάζεται μετανάστες, αυτό είναι αναντίρρητο για λόγους παραγωγικότητας και ασφαλιστικού. Αλλά δεν χρειάζεται στίφη μεταναστών. Χρειάζεται εκείνους που δεν θα έρχονται για τα επιδόματα, που θα έχουν διάθεση να δουλέψουν και να ενσωματωθούν.
Γι' αυτό θα πρέπει να ελαχιστοποιηθούν τα επιδόματα που αποτελούν κίνητρο σε φτωχούς πληθυσμούς να κινήσουν για την περιπέτεια, αλλά και να αποκοπούν οι ροές.
Αυτό δεν είναι μόνο θέμα Ελλάδας. Μια πιο ενισχυμένη Frontex θα ανάγκαζε τις ευρωπαϊκές χώρες να αναλάβουν τις ευθύνες τους, τώρα που θα αρχίσουν να υφίστανται ό,τι υφίσταται η Ελλάδα.
Γιάννης Σιδέρης
0 Σχόλια