Tου Γιώργου Κράλογλου
Όταν το lockdown απειλεί με κλείσιμο 70 επιχειρήσεις στις 100, τι θα σου φέρουν τα 3 δισ. τον μήνα, των τελευταίων λεφτόδεντρων. Απριλιάτικη φτώχεια.
Ούτε πολλά λόγια χρειάζονται, ούτε κρύες στατιστικές και αναλύσεις. Η επικαιρότητα στην οικονομία λέει τα πάντα. Το 2021 θα γνωρίσουμε φτώχεια.
Η γνώμη μας είναι πως το κράτος-πατερούλης δεν θα αντέξει, μετά τον Απρίλιο.
Και θεωρούμε οριακό μήνα τον Απρίλιο γιατί τα παγώματα, σε απαιτήσεις, υποχρεώσεις και άλλα ζοριλίκια από κρατικά χαράτσια και χρέη εξαντλούν, χωρίς συζήτηση, τις αντοχές του κορβανά.
"Φρέσκα" λεφτά από τους φορολογούμενους δεν υπάρχουν ενώ οι δανειστές περιμένουν τα δικά τους, μέχρι τον Απρίλιο. Μην τα ξεχνάμε αυτά.
Τα κρατικά "λεφτόδεντρα" τινάχτηκαν και ό,τι έδωσαν, έδωσαν σε καρπούς, το 2020 για να κρατήσουν την ύφεση στο 11% και να μην εκτιναχθεί στο 17%. Εκεί που την έβλεπε, μετά το καλοκαίρι του 2020, το οικονομικό επιτελείο και το ομολογούσε σε όλες τις συζητήσεις για τις μοιρασιές επιδομάτων και χαρτζιλικιών σε μαγαζιά, άνεργους και εργαζόμενους.
Και πάμε στο lockdown που έρχεται. Όπως τα υπολογίζει το υπουργείο Οικονομικών θα μας ζητήσει για την οικονομία 2,7 δισ. τον μήνα και όχι τα 2,4 δισ. ευρώ που ξέραμε ως τα σήμερα. Δηλαδή άλλα 300 εκατ. ευρώ τον μήνα προετοιμάζοντάς μας για τελικό ύψος τα 3 δισ. ευρώ, κατά το γενικό "λουκέτο", σε όλη τη χώρα.
Από πού θα βγουν τα 3 δισ. (το οικονομικό επιτελείο δεν αρνείται τα νούμερα), όταν (αποδεδειγμένα) η μείωση των εσόδων στον κορβανά κινείται σε διψήφια νούμερα, λόγω των μέτρων που απαίτησε η πανδημία τον Ιανουάριο του 2021; Όταν ως το τέλος Μαρτίου έχουμε υποσχεθεί να μοιράσουμε 5,9 δισ; (όπως, μέχρι χθες, έλεγε και τα ξαναέλεγε η κυβέρνηση). Τι θα αλλάξει τώρα;
Και από την απελπισία του κράτους-πατερούλη για τον κορβανά του που συντομότατα (ίσως και το τέλος Μαρτίου) αδειάζει από μοιρασιές, να επιστρέψουμε και να θυμηθούμε δύο βασικά στοιχεία της πραγματικής εικόνας στην οικονομία μας.
Η υποτιθέμενη παραγωγική μας οικονομία είναι σε χέρια γερών και υγειών Ομίλων, (παρά την πανδημία) μόνο κατά 1,5%.
Αυτή είναι όλη κι όλη η ολιγαρχία, η πλουτοκρατία και τάξη συμφερόντων..., της γνωστής αριστερής προπαγάνδας.
Το άλλο 98,5%, (όπως συνεχώς λέμε και ξαναλέμε από τη στήλη, για να το εμπεδώσουμε...) είναι μεσαίοι (οι πιο λίγοι) και μικροί έως πολύ μικροί, οι περισσότεροι.
Αυτούς μέτρησαν στις πρόσφατες έρευνές τους ο Εμπορικός Σύλλογος Αθηνών και η ΓΣΕΒΕ και διαπίστωσαν πως 7 στις 10 επιχειρήσεις αντιμετωπίζουν πρόβλημα επιβίωσης και δεν μπορούν να καλύψουν τις οφειλές που δημιουργήθηκαν μέσα στην πανδημία. Και 1 στις 2 επιχειρήσεις έχουν ταμειακά διαθέσιμα για έναν μήνα ενώ 1 στις 4 είναι σε μηδενική ρευστότητα!!!
Επιστρέφοντας τώρα στην φτώχεια που έρχεται ας ρίξουμε μια ματιά στις πραγματικές της αιτίες, γιατί ως λαός μάλλον ξεχνιόμαστε, πολύ εύκολα και σε απαράδεκτο βαθμό. Οι εκλογές μαρτυρούν, αδιάψευστα, το πρόβλημά μας.
Το "σπρώξιμο", προς την φτώχεια, βεβαίως και το προκαλεί (τελικά) η πανδημία.
Η πανδημία όμως παρέλαβε, το 2019, τη "σκυτάλη", από την πτώχευση της οικονομίας το 2009. Αλλά δεν ήταν μόνο η πτώχευση. Τη συνόδευαν και ογκώδη πολιτικά λάθη στη διαχείρισή της.
Λάθη από το άθλιο ανακάτεμα της πολιτικής και όλων των πολιτικών στα πόδια της οικονομίας με κεντρικό πολιτικό στόχο, να συντηρηθεί ως κρατικοδίαιτη, για να ελέγχεται και να χειραγωγείται από τα κόμματα.
Να διαπλέκεται στις κρατικές προμήθειες, στα δημόσια έργα, στην ενέργεια, στις ιδιωτικοποιήσεις, μέχρι στις αμυντικές μας δαπάνες (μια δίκη, 3 σκάνδαλα αυτού του είδους και το βραχυκύκλωμα εμβληματικών επενδύσεων φθάνουν να τα αποδείξουν αυτά).
Να μας αναγκάζει τέλος, όπως ορθότατα επισημαίνει ο ακούραστος STERBER, να "εξοντώσουμε την οικονομία μας για να σώσουμε τους δημοσιοϋπάλληλους κι έτσι έχουμε μεν τους δημοσιοϋπάλληλους αλλά δεν έχουμε οικονομία".
Οπότε ποιος και τι μας οδηγούν στη νέα μας φτώχεια; Η πανδημία, αυτή καθεαυτή, ή η ανυπαρξία οικονομικού μοντέλου, με σχέδια και στόχους, που να προκύπτουν από ενιαίες πολιτικές, εθνικής συνεννόησης, αντί να επιβάλλονται πολιτικά (όπως συμβαίνει σήμερα) από την διαπλοκή και τις υποχρεώσεις των κομμάτων στον κρατικό πελατειακό γιγαντισμό, που δημιούργησαν και συντηρούν.
0 Σχόλια