Του Γιώργου Κράλογλου
Ούτε η πανδημία θα μεταβάλλει τα πράγματα στον κρατικό κορβανά. Το κράτος πάνω απ' όλα. Απλά αλλάζει κάπως το σύστημα. Θα μοιάζει με το click away...
Περίπτωση πρώτη.
Κρίνουμε πως η τάδε ΔΕΚΟ ή άλλο κρατικό ερείπιο, που όμως απασχολεί κρατικούς υπαλλήλους πελάτες κομμάτων (οι οποίοι μετράνε προς 5 ψήφους έκαστος) θέλει λεφτά από τις τσέπες των φορολογούμενων για να συντηρηθεί;
Ζητάμε από την κομματική διοίκηση που διορίσαμε μια μελέτη εκσυγχρονισμού.
Δεν θα χρειαστούν συσκέψεις ή προσωπικές επαφές, επικίνδυνες με την πανδημία... Το αίτημα μόνο, περιτυλιγμένο σε χαρτί με συνθηματολογία εργατοπατέρων, για να στέκεται στον λαό, Να είναι εύχρηστο από τους τοπικούς βουλευτές...
Περνάμε την μπουρδολογία που θα μας έρθει αυτή από επεξεργασία και συναρμολόγηση με στοιχεία που συνδέονται δήθεν με το πρόγραμμα ανάκαμψης.
Η Βουλή και οι Επιτροπές δεν χρειάζονται. Ποιός από την αντιπολίτευση, άλλωστε, τολμάει να πει όχι στην χρηματοδότηση κρατικού ερειπίου.
Συνδέουμε τη βοήθεια με την καταβόθρα εκσυγχρονισμού και αναβάθμισης της συγκεκριμένης κρατικής μονάδας "κομβικής σημασίας για την οικονομία...", θα γράφουμε στα χαρτιά προς τις Βρυξέλλες.
Όταν περάσουν τα κονδύλια από την Κομισιόν και το Βερολίνο (κυρίως από το Βερολίνο) θα είμαστε έτοιμοι να σοβατίσουμε άλλη μια φορά τα συγκεκριμένα κρατικά χαλάσματα.
Ειδοποιούμε τα δικά μας παιδιά να ετοιμάζονται να αναστηλώσουν τα κουφάρια που παρουσιάζουμε στον λαό σαν λαϊκή κρατική βιομηχανία, ή ενέργεια, ή αξιοποίηση υπόγειου πλούτου.
Ορίζουμε το "ραντεβού" για να μεταφερθούν τα χρήματα, που θα πληρώσει και πάλι ο λαός (ή μάλλον το 1.000.000 συνεπείς φορολογούμενοι) και ακολουθούν διαδικασίες click away...
Περίπτωση δεύτερη.
Κρίνουμε πως η τάδε ημιθανής κρατική επιχείρηση ή ΔΕΚΟ μπορεί συνεχίσει να ζει και να αναπνέει στην αγκαλιά του κράτους και ενός επενδυτή.
Του επενδυτή, που αρχικά δεν θα έχει κέρδη αλλά θα τα βγάλει μελλοντικά μετά από 1-2 εκλογές και αλλαγές κυβερνήσεων. Αρκεί (αρχικά) να δεχθεί την πλειοψηφία του κράτους (αποφεύγει έτσι και μπλεξίματα με συντεχνίες...).
Βαφτίζουμε τον επενδυτή, στρατηγικό. Προστρέχουμε στο σύμφωνο σταθερότητας των δανειστών για συμπράξεις του κρατικού τομέα με ιδιωτικές επενδύσεις (και ας τα λέει αλλιώς το σύμφωνο) και κάνουμε συμφωνία αύξησης του κεφαλαίου της μισοπεθαμένης κρατικής μονάδας. Οι αναπτυξιακοί νόμοι και η Σύμπραξη Ιδιωτικού και Δημόσιου Τομέα να είναι καλά...
Περνάμε το σύμφωνο από τις Βρυξέλλες και το Βερολίνο. Δεν λέμε τίποτε για το ποιος τελικά θα πληρώσει το μάρμαρο της νέας διάσωσης της πεθαμένης ΔΕΚΟ. Και παραδίδουμε τα κεφάλαια στα δικά μας παιδιά επίσης με σύστημα click away...
Περίπτωση τρίτη.
Οφείλουμε πολιτικά και κομματικά να στηρίξουμε και πάλι τα δικά μας παιδιά στον ευρύτατο και χρησιμότατο (προεκλογικά αλλά και μετεκλογικά) τομέα της τοπικής αυτοδιοίκησης. Τους τοπικούς άρχοντες και τις δημοτικές επιχειρήσεις που λειτουργούν για τις ανάγκες..., της τοπικής εκλογικής μας πελατείας.
Ψάχνουμε να βρούμε τι λεφτά να πάρουμε από εκείνα που μας δίνουν οι "κουτόφραγκοι" μέσω ΕΣΠΑ (και είναι πολλά τα λεφτά..., 20 δισ. μέχρι το 2027). Και ας έχουν ως προορισμό να στηριχθούν ιδιωτικές επενδύσεις για την ανάκαμψη της οικονομίας.
"Βαφτίζουμε" ιδιωτική επένδυση τα κεφάλαια που θέλει να πάρει ο δημοτικός άρχοντας, να καλύψει πολιτικές και κομματικές ανάγκες και τα χώνουμε στο ΕΣΠΑ με λαϊκές διάφορες ονομασίες, τίτλους και επιχειρηματικά ευρήματα.
Αν μας πουν πως αυτά θα λεφτά θα χαθούν από την ιδιωτική παραγωγική οικονομία και τις ιδιωτικές επιχειρήσεις που περιμένουν να τα επενδύσουν για να σωθούν θα κάνουμε το μαύρο άσπρο.
Θα αποδείξουμε ότι και οι δημοτικές επιχειρήσεις ανήκουν στα τάγματα σωτηρίας... της οικονομίας και της ανάπτυξης.
Είμαστε έτοιμοι έτσι να ειδοποιήσουμε τους Δήμους να παραλάβουν τα κονδύλια ΕΣΠΑ με σύστημα click away...
Τα βλέπουμε έτσι εμείς γιατί είμαστε ανυποχώρητοι αρνητές του κρατισμού στην οικονομία; Δεν το δεχόμαστε. Και για να δείτε πόσο δίκιο έχουμε για το σύστημα click away..., στον κρατικό κορβανά το 2021 (και για όσα χρόνια αντέξει η Ελλάδα στην πτώχευση της διαχρονικής πολιτικής εμμονής στον κρατισμό) αναλογιστείτε επιχειρήματα της αντιπολίτευσης για την καταψήφιση του προϋπολογισμού. Κοινή συνισταμένη των αντιπολιτευτικών κομμάτων εξουσίας (των μελλοντικών κυβερνήσεων, δηλαδή) είναι τα λίγα λεφτά που πάνε στο κράτος. Η ανάγκη για περισσότερο κράτος. Και οι κίνδυνοι αποκρατικοποίησης...
0 Σχόλια