Του Απόστολου Αποστόλου
Ο πρωθυπουργός για μια ακόμη φορά έκοψε το νήμα της αποτυχίας στις Βρυξέλλες. Ζητιάνευε κυρώσεις, πήρε ανεμώνες λόγων και έωλες υποσχέσεις. Ένα μεγάλο «θα δούμε», μια αναβολή στο κάποτε, στο εάν και εφόσον του έδωσαν οι Ευρωπαίοι. Γέμισε με κορδέλες υποσχέσεων τις βαλίτσες του, και ήρθε να τις δείξει στο ταλαιπωρημένο ελληνικό πόπολο ότι είναι μεταξωτές, καμωμένες από τις αγορές των Βρυξελλών. Άραγε εδώ γελάς ή κλαίς;
Κλαίς όταν βλέπεις τους πυγμαίους πολιτικούς μας να δείχνουν ανθρωπάκια της καρπαζιάς και γελάς όταν βλέπεις τις αστείες μούτες του πρωθυπουργού στην ενημέρωση που θέλει να κρύψει την αποτυχία του με συγκεκαλυμμένες υπεκφυγές.
Την ίδια στιγμή μια μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων πάνω από το 61% σύμφωνα με τις μετρήσεις γίνεται χείμαρρος για να πνίξει ύποπτες συναλλαγές και συμφέροντα που σκεπάζουν την υπόθεση του εμβολίου.
Η υποψία των πολιτών ότι κάποιο λάκκο έχουν οι λεκτικοί αφροί των δημοσιογράφων και οι ατεκμηρίωτες εικοτολογίες των τηλεοπτικών ιατρογνωμόνων, αφού ομιλούν ως γραφεία τύπου και ως ντίλερ φαρμακευτικών εταιρειών και όχι ως ενημερωτές και επιστήμονες, οδηγούν με βεβαιότητα την πλειοψηφία της κοινής γνώμης ότι είναι αναξιόπιστοι, απροσανατόλιστοι και επίσης ότι εξυπηρετούν συμφέροντα.
Ας το καταλάβουν επιτέλους ιατρογνώμονες και δημοσιογραφούντες ότι «επιστημολογείς» μόνο όταν υπάρχει και αντίλογος σ’ αυτά που λες, και ενημερώνεις μόνο όταν υπάρχει πολυφωνία. Αλλιώς ανεκδοτολογείς με πυρετικό παραλήρημα.
Σαρκοδένουν αποτυχίες και συμφέροντα γιατί θέλουν να φορέσουν στο λαό το γκέμι της υποταγής και το σαμάρι που θα του φορτώσουν τις συμφορές και τα βάρη.
Σ’ όλα αυτά συνεργοί της ΝΔ είναι και τα κόμματα ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛ και ΜέΡΑ 25. Όλα δηλαδή, τα πλούσια κοιτάσματα της εξουσίας, με τις παρανοημένες συμβουλές τους και τις κυνικές συνταγές τους.
Και μέσα σ’ όλες τις κακοτοπιές να και κάποιοι αριστερόστροφοι της εξεγερσιακής επαναστατικής κουζίνας του Γαλλικού Μάη του 68, που πιστεύουν πως ό,τι γίνεται σήμερα έχει το χρώμα της περιγραφής του Φουκώ και των Ντελέζ Γκουαταρί. Όλα αυτά έχουν κατακαθίσει σαν ξεθυμασμένη μπύρα. Δεν επαρκεί να μιλήσεις σήμερα μόνο για την επιτήρηση και τον έλεγχο, δεν φτάνει μόνο εκεί ο σχεδιασμός των βρικολάκων της σύγχρονης ιστορίας.
Λοιπόν, μετεξεταστέοι μαθητές της ημιθανούς και ασφαλούς επαναστατικής φιλολογίας, τα nuova flagitia της δυστοπίας μας πάνε πολύ πιο πέρα από όσα έχει φανταστεί ο καμένος εγκέφαλος σας. Δεν ζούμε μόνο στα πανοπτικά με τις κάμερες και στις πειθαρχικές κοινωνίες των αριθμών μητρώων και των υπογραφών, αλλά στη νοσηλευτική αποικία.
Το συλλογικό αρχέτυπο για το μέλλον είναι η υγειονομική αποικία όπου θα συντελούνται ιατρικές πράξεις, χωρίς την έγκρισή μας. Ό,τι μέχρι τώρα είχε υπερασπιστεί τον άνθρωπο πάει περίπατο. Όπως η Οικουμενική Διακήρυξη των Ανθρώπινων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ, το 1948 (Universal Declaration of Human Rights), ο κώδικας δικαιωμάτων του ασθενή, το 1973 (Patient Bill of Rights) στις Η.Π.Α., η Ευρωπαϊκή Σύμβαση για την Προστασία των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, το 1950 (European Convention for the Protection of Human Rights and Fundamental Freedoms), ο Ευρωπαϊκός Κοινωνικός Χάρτης, το 1961, (European Social Charter, 1961) από το Συμβούλιο της Ευρώπης, ο οποίος κυρώθηκε από την Ελλάδα με τον νόμο 1426/1984, η Σύμβαση του Συμβουλίου της Ευρώπης για την προστασία των ανθρώπινων δικαιωμάτων και τη Βιοϊατρική, Οβιέδο 1997 (Convention on Human Rights and Biomedicine), η οποία κυρώθηκε από την Ελλάδα με τον νόμο 2619/1998, και τα πρόσθετα Πρωτόκολλα αυτής (1998, 2002, 2005, 2008), οι τρεις Διακηρύξεις της UNESCO αναφορικά με τη βιοηθική και τη γενετική (1997, 2003, 2005) η Διακήρυξη για την Προαγωγή των Δικαιωμάτων των Ασθενών από τον ΠΟΥ, το 1994 (WHO Declaration on the Promotion of Patient’s Rights). Τα παραπάνω θα τελούνται σε λίγο υπό αμφισβήτηση.
Η πρόσληψη της υγείας ως παρακολούθηση και η θεραπεία ως επέμβαση αποτελούν τον πιο πλήρη έλεγχο και τη μεγαλύτερη επιτήρηση.
Ο Γιουτζήν Θάκερ έχει αναφερθεί σ’ ένα σύστημα βιομηχανίας φαρμάκων, τεχνολογίας και ιατρών. Δηλαδή σ’ ένα σύστημα μεταξύ κωδικοποιημένης διαδικασίας παραγωγής (φαρμακευτικές εταιρείες) και αποκωδικοποίηση εφαρμογής δεδομένων (ιατροί).
Εδώ επινοούνται οι νέες αρθρώσεις της καταπίεσης και του κέρδους. Να γιατί ο πλούτος αλλάζει χέρια σήμερα και βρίσκει νέες μορφές κερδοφορίας, εξάλλου η ασθένεια επιφέρει κέρδη ή υγεία όχι.
Η νέα διάσταση των σχέσεων κυριαρχίας είναι η δύναμη της θεραπείας σ’ όλους τους τομείς οικονομία, υγεία, δικαιοσύνη, εκπαίδευση κλπ. Έτσι τα θεραπευτικά συμφέροντα έχουν πάρει τη θέση της δημοκρατίας και η παραπλάνηση έχει οργανωθεί σ’ άποψη. Εξάλλου η δημοκρατική αντιπροσώπευση έχει χρόνια συντριβεί από τα οργανωμένα παράκεντρα συμφερόντων και χρηματοπιστωτικών οργανισμών εξαγοράς.
Και μέσα σ’ όλο αυτό το κλίμα της υστερίας ο πρωθυπουργός της χώρας, ρεκλαμάροντας με δόξα κοκόρου, αναλαμβάνει να πείσει τον ελληνικό λαό ώστε να εμπιστευθεί τη στροφή προς τη νέα κανονικότητα. Δηλαδή στο φετιχισμό του υγειονομικού ελέγχου, της ψηφιοποιημένης ζωής, και της νέας πολότητας της πλοκής και συσχετίσεων των νέων συμφερόντων.
Η φονταμελιστική δομή της τεχνοβιολογίας και η κερδοσκοπία που παράγεται κόβουν κάθε προσπάθεια αναζήτησης της ελευθερίας και προώθησης ενός νέου συλλογικού φαντασιακού ανεξαρτησίας από τους πολίτες. Τελικά η ελευθερία θα καταστεί όπως έλεγε ο Μπρετόν μια αέρινη επίκληση.
Απόστολος Αποστόλου. Δρ. Φιλοσοφίας
0 Σχόλια