Η σύγχρονη Τουρκία, από την ανάρρηση του Ερντογάν και μετά, βαθμιαία αλλά σταθερά, βαδίζει προς την πλήρη ισλαμοποίησή της, απεκδύομενη το χαρακτήρα του κοσμικού κράτους που της κληροδότησε ο Κεμάλ Ατατούρκ.
Αποκήρυξη του «δυτικού» τρόπου ζωής, σημαντική οικονομική ενίσχυση και αναβάθμιση του ρόλου της Διεύθυνσης Θρησκευτικών Υποθέσεων, σχολικά βιβλία που εξυμνούν το jihad ως θρησκευτικό καθήκον του κάθε Τούρκου μουσουλμάνου πολίτη που αγαπάει την πατρίδα του, είναι μερικές από τις αλλαγές που η τουρκική κοινωνία βιώνει στα χρόνια του Ερντογάν. Η στροφή της Τουρκίας προς το βαθύ και ριζοσπαστικό Ισλάμ βεβαίως δεν έπεσε ως κεραυνός εν αιθρία.
Ως γνήσιος απόγονος των Οθωμανών, όπως ο Τούρκος Πρόεδρος αρέσκεται να πιστεύει ότι είναι, «ονειρεύεται» την αναβίωση του μεγαλείου της οθωμανικής αυτοκρατορίας. Και μπορεί η σύγχρονη Τουρκία να μην κατέχει τα εδάφη της οθωμανικής αυτοκρατορίας, σίγουρα όμως έχει αποκτήσει τα υπερπολυτελή παλάτια που διαβιεί ο νεο-Σουλτάνος, την ίδια ώρα που ο απλός τουρκικός λαός ταλαιπωρείται, ενώ το τουρκικό καθεστώς έχει φροντίσει να κατασκευάσει προπαγανδιστικούς χάρτες που απεικονίζουν τους ευσεβείς πόθους των νεο-Οθωμανών. Αυτοί λοιπόν οι χάρτες έκαναν τη δημόσια εμφάνισή τους στο τουρκικό κανάλι TRT το 2018, στο φόντο κατά τη διάρκεια συνέντευξης ενός μαχητή του Ελεύθερου Συριακού Στρατού, μιας παραστρατιωτικής οργάνωσης η οποία υποστηρίζεται από το τουρκικό κράτος στον συριακό εμφύλιο. Η απεικόνιση του νεο-οθωμανικού χαλιφάτου, αποτελεί τον διακαή πόθο της «στρατικοποιημένης» εξωτερικής πολιτικής που ο Ερντογάν εδώ και χρόνια, αλλά ιδιαιτέρως ύστερα από το αποτυχημένο πραξικόπημα του 2016 και την εδραίωσή του στο τιμόνι της Τουρκίας, προσπαθεί να επιβάλλει.
Οι κατά καιρούς δηλώσεις του περί δικαιωματικής παρέμβασης της τουρκικής διπλωματίας «όταν υπάρχει καταπίεση στην οποία δεν μπορούμε να σιωπούμε» από τη Σομαλία έως το Αζερμπαϊτζάν και τη Λιβύη, για τη δήθεν ανακούφιση των δοκιμαζομένων από την αδικία τοπικών λαών, έρχονται προς επίρρωση αυτών των αναθεωρητικών χαρτών και αποκαλύπτουν απερίφραστα την τουρκική στόχευση, η οποία άθελα(;) βγήκε στη δημοσιότητα. Όπως επίσης δεν μπορεί να λησμονηθούν ούτε να θεωρηθούν ασύνδετες με τη γενικότερη τουρκική γεωπολιτική θεώρηση οι άκομψες παρεμβάσεις του Τούρκου Προέδρου στα εσωτερικά ζητήματα της Ινδίας, ούτε και το γεγονός ότι ο Ερντογάν έχει αυτοανακηρυχθεί ως προστάτης των κατατρεγμένων Ουιγούρων, της μουσουλμανικής μειονότητας της Κίνας.
Παρατηρώντας κάποιος λοιπόν αυτούς τους χάρτες κάνει μια απλή όσο και ανατριχιαστική διαπίστωση. Οι χάρτες απεικονίζουν αρκετές από τις περιοχές που παρουσίαζε ως στρατηγικό της στόχο η τρομοκρατική οργάνωση «Ισλαμικό Χαλιφάτο» ή πιο γνωστή ως ISIS, η οποία έριξε βαριά σκιά σε όλο τον κόσμο με τα αποτρόπαια εγκλήματα και τις φρικαλεότητες που διέπραττε, που μόνο ένας «αρρωστημένος νους» θα μπορούσε να φανταστεί.
Χάρτης του Ισλαμικού Χαλιφάτου
Οι ζωντανές εκτελέσεις αντιπάλων του ISIS ή απλών πολιτών οι οποίοι δεν εφάρμοζαν κατά γράμμα τη sharia, δηλαδή τον ισλαμικό νόμο, τις οποίες φρόντιζε να μεταδίδει ζωντανά μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, έσπειραν παγκοσμίως τον τρόμο και σφράγισαν ανεξίτηλα την ανθρώπινη ιστορία, αποδεικνύοντας με τον πιο αποτρόπαιο τρόπο που μπορεί να φτάσει ο φανατισμός, είτε θρησκευτικός, είτε πολιτικός.
Το ότι προφανώς ISIS και Τουρκία μοιράζονται το ίδιο όνειρο δεν είναι τυχαίο, καθώς έχει να κάνει με τις ριζοσπαστικές μουσουλμανικές καταβολές πάνω στις οποίες η μέχρι πρότινος ενεργή τρομοκρατική οργάνωση βασίστηκε ευθύς εξαρχής, προσδίδοντας ένα θρησκευτικό περιτύλιγμα στην εξαγγελία της για την εκτέλεση «ιερού πολέμου» (jihad) εναντίον των απανταχού τη γη απίστων (takfir). Η δε Τουρκία του Ερντογάν από την άλλη πλευρά, προσπαθεί να αποτινάξει με κάθε τρόπο το ιστορικό «όνειδος» της αποκήρυξης της μουσουλμανικής της ταυτότητας από τον κοσμικό Ατατούρκ και της διάλυσης του ισλαμικού χαλιφάτου, γεγονός που διαχρονικά της «χρεώνουν» οι Σουνίτες της Αραβικής Χερσονήσου, ως βασική αιτία παρακμής της μουσουλμανικής θρησκείας και στροφής προς την «αμαρτωλή» κοσμικότητα, η οποία εν προκειμένω μορφοποιείται στην έννοια της «Δύσης». Οι όλο και συχνότερες τουρκικές παρεμβάσεις στο εσωτερικό κυρίαρχων κρατών αποτελούν άλλωστε «ιερή υποχρέωση έναντι των προγόνων μας» όπως ο Τούρκος Πρόεδρος είχε δηλώσει σε ομιλία του στην έναρξη της ακαδημαϊκής χρονιάς, την οποία οι κεμαλικοί αθέτησαν και έρχεται η τωρινή τουρκική ηγεσία να εκπληρώσει προσπαθώντας να ανακτήσει ρόλο ηγέτιδας δύναμης στο μουσουλμανικό στοιχείο (umma). Αυτό το ρόλο προφανώς ανέδειξε η πρόσφατη δήλωση του Τούρκου Προέδρου στο περιθώριο της μετατροπής της Αγιάς Σοφιάς σε τζαμί ότι «Η αναγέννηση της Αγίας Σοφίας είναι ένας προάγγελος ελευθερίας του Αλ- Ακσά και τα βήματα των μουσουλμάνων αναδύονται ύστερα από μια περίοδο διαλείμματος».
Οι πρακτικές της Τουρκίας, η οποία αποτελεί ένα κυρίαρχο κράτος, σίγουρα δεν μπορούν να συγκριθούν μ’ αυτές των μαυροφορεμένων «δολοφόνων» που με σημαία τους το Allahu akbar κατέσφαζαν αθώους. Οι προσδοκίες όμως του Προέδρου Ερντογάν να δημιουργήσει «μια θρησκευόμενη γενιά», όπως ο ίδιος είχε δηλώσει, θα μπορούσαν με την κατάλληλη «καθοδήγηση» να οδηγήσουν στη δημιουργία ενός «στρατού» θρησκευτικά φανατισμένων, οι οποίοι παρερμηνεύοντας το μήνυμα του Κορανίου θα συνεχίσουν, παίρνοντας τη σκυτάλη από εκεί που το ISIS τελείωσε. Πολλώ δε μάλλον όταν στα σχολικά βιβλία εκθειάζεται το jihad ως ιερή υποχρέωση των Τούρκων, φανατίζοντας αθώες ψυχές παιδιών. Όταν μάλιστα ο ρόλος των θρησκευτικών σχολείων, των επονομαζόμενων Imam-hatip, τα οποία αυξάνονται με εκθετικούς ρυθμούς σε όλη την τουρκική επικράτεια, έχει έντονα επικριθεί από την τουρκική αντιπολίτευση για την προώθηση του θρησκευτικού φανατισμού.
Δεν αποτελεί βεβαίως σύμπτωση ότι ριζοσπαστικοί ιμάμηδες, όπως o γνωστός Ihsan Senocak, οι οποίοι εξυμνούν το jihad στα κηρύγματά τους, αποτελούν τους πιο ένθερμους υποστηρικτές της «στρατικοποιημένης» εξωτερικής πολιτικής, που ο Τούρκος Πρόεδρος πιστά ακολουθεί τα τελευταία χρόνια. Ο ίδιος ιμάμης μάλιστα προέτρεπε τον Ερντογάν να καταλάβει την Κύπρο, όπου σύμφωνα με την ισλαμική παράδοση είναι ενταφιασμένη η θεία του προφήτη Μωάμεθ, Umm Haram. Ούτε βεβαίως αποτελεί σύμπτωση ότι οι μαχητές του ISIS χρησιμοποιούσαν ως εφαλτήριο τους την Τουρκία και έβρισκαν ασφαλές καταφύγιο σε αυτήν, όταν διώκονταν απηνώς, με τις τουρκικές διωκτικές αρχές να σφυρίζουν αδιάφορα, κατόπιν προφανώς διαταγών της τουρκικής κυβέρνησης.
Είναι προφανές λοιπόν ότι η Τουρκία έχει στόχο να υλοποιήσει τους χάρτες που τόσο ανερυθρίαστα δίνει στη δημοσιότητα, είτε εσκεμμένα είτε «άθελά» της, επικαλούμενη δήθεν αγαθούς σκοπούς και μεταχειριζόμενη πιο ήπια μέτρα σε σχέση με τους «χασάπηδες» του ISIS, όπως την εξάλειψη της αδικίας στους δοκιμαζόμενους λαούς στο Αφρικανικό κέρας ή την ενίσχυση του Αζερμπαϊτζάν έναντι της αρμένικης «προκλητικότητας» στον Καύκασο. Διεθνής αφύπνιση, εγρήγορση, ανάσχεση στρατιωτική και πολιτισμική. Για τον τουρκικό νεο-Οθωμανισμό κανονικά συνιστά παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος και υπαρξιακή επιδίωξη σύμφωνα με την οποία «όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας» με την εκφοβιστική διάσταση μελετημένη προσεκτικά ως προς την επιδίωξη της άτακτης υποχώρησης του αντιπάλου σε πρώτο χρόνο, και την εξόντωσή του σε δεύτερο και εφόσον απαιτηθεί. Αυτό όμως αφορά τους άλλους.
Αυτό, το οποίο σε ότι αφορά εμάς, διαφεύγει στους εμπνευστές τέτοιων αναθεωρητικών χαρτών και στους οραματιστές της αναβίωσης των χαλιφάτων είτε ισλαμικών είτε οθωμανικών, είναι ότι απέναντι στις μεγαλοϊδεατικές τους βλέψεις πάντα θα βρίσκουν μπροστά τους ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις με ακμαίο ηθικό και φρόνημα, έτοιμες να αντιδράσουν όποτε, όταν και εφόσον απαιτηθεί, στέλνοντας τα νεο-οθωμανικά αφηγήματα και τους θιασώτες τους στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Είναι πρόδηλο ότι το έχουν ήδη καταλάβει από την αρχή του χρόνου έως σήμερα σε Έβρο, Αιγαίο και Ανατολική Μεσόγειο. Και όσο δεν σταματάνε θα συνεχίζουμε κι εμείς. Εάν απαιτηθεί, ακόμα και «στον αιώνα τον άπαντα».
Βασίλης Σκουλαράκος
0 Σχόλια