Του Κώστα Στούπα
Στην αρχή η μάχη εναντίον της επιδημίας εξελήφθη σαν αγώνας ταχύτητας, πεδίο στο οποίο μάλιστα η Ελλάδα κατάφερε να διακριθεί καθώς επειδή εφάρμοσε πολύ γρήγορα "lockdown" κατάφερε να ελέγξει δραστικά την εξάπλωση της επιδημίας και κατά συνέπεια και τους θανάτους.
Τώρα, μερικούς μήνες μετά την έλευση της πανδημίας και εν τη εξελίξει του δεύτερου κύματος αρχίζουμε να αντιλαμβανόμαστε πως ο αγώνας εναντίον της πανδημίας μοιάζει μάλλον με αγώνα αντοχής και όχι ταχύτητας.
Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι ως χώρα, εργαζόμενοι, επιχειρηματίες, πολίτες και ευάλωτα όντα να αντέξουμε και να επιβιώσουμε αυτής της περιπέτειας.
Επί της ουσίας η λογική της στρατηγικής του "lockdown" είναι η λογική της αναμονής ενός "θαύματος" το οποίο στην εποχή μας χάρη στην πρόοδο της επιστήμης είναι εφικτό.
Οριζόντιο "κλείδωμα" σημαίνει πως κρατάμε τον πληθυσμό μακριά από τον ιό και ως εκ τούτου… παρθένο σε οποιοδήποτε ενδεχόμενο ανάπτυξης ανοσίας.
Στον βαθμό που είναι αδύνατη η εξάλειψη του ιού μόλις χαλαρώνουμε το "κλείδωμα" και υπάρχουν οι κατάλληλες κλιματικές συνθήκες που ευνοούν τη διάδοση η επιδημία αναζωπυρώνεται.
Επί της ουσίας μεταθέτουμε την ώρα της κρίσης στο μέλλον...
Το κέρδος αυτής της στρατηγικής είναι η μείωση της καμπύλης όσων ασθενούν και χρειάζονται νοσοκομειακή υποστήριξη, με αποτέλεσμα οι θάνατοι να είναι λιγότεροι απ’ ό,τι θα ήταν αν δεν υπήρχε κλείδωμα.
Η στόχευση αυτής της στρατηγικής είναι να φτάσουμε στην ημερομηνία που θα υπάρχουν εμβόλια (τεχνητή ανοσία) και φυσική ανοσία επαρκής για τον έλεγχο και εκμηδένιση της πανδημίας. Ο χρόνος αυτός με τα μέχρι τώρα δεδομένα προσδιορίζεται κάπου μεταξύ του μέσου του 2021 και του 2023.
Εν τω μεταξύ οι συνέπειες της οικονομικής καταστροφής λόγω των αλλεπάλληλων και διαδοχικών "κλειδωμάτων" παραμένουν ανυπολόγιστες. Οικονομική καταστροφή σημαίνει απώλεια εισοδήματος, επιπέδου διαβίωσης και όλων αυτών που εξασφαλίζουν μεταξύ άλλων υγεία και μακροημέρευση του πληθυσμού.
Η "ανοσία της αγέλης"...
Η εναλλακτική επιλογή έναντι του "κλειδώματος" είναι η επιδίωξη επίτευξης "ανοσίας της αγέλης" με φυσικό τρόπο.
Το καλό σενάριο στην περίπτωση αυτή είναι πως για μερικούς μήνες θα είχαμε σκηνές Μπέργκαμο και Νέας Υόρκης σε όλο τον πλανήτη με ανυπολόγιστο αριθμό νεκρών, κατάρρευση των συστημάτων υγείας και ανάγκη για χιλιάδες μαζικούς τάφους, αλλά μετά θα είχαμε ταχεία επάνοδο στην κανονικότητα καθώς όσοι θα είχαν επιβιώσει θα είχαν αποκτήσει "φυσική ανοσία".
Το κακό σενάριο αυτής της επιλογής είναι πως καθώς δεν γνωρίζουμε ακόμη και με βεβαιότητα για το είδος και τη διάρκεια της ανοσίας που αποκτάται υπάρχει ο κίνδυνος μετά από μερικούς μήνες να επαναληφθεί το σκηνικό.
Η απουσία "lockdown” δεν σημαίνει πως η οικονομική δραστηριότητα συνεχίζει ανεμπόδιστη όπως υποστηρίζει μια μερίδα πολιτών. Οι σκηνές κατάρρευσης των συστημάτων υγείας και μαζικών τάφων (γιατί πώς αλλιώς θα αντιμετωπιστεί η ανάγκη ταφής μερικών χιλιάδων την ημέρα σε κάθε περιοχή) θα παρέλυε την οικονομική δραστηριότητα όχι με οργανωμένο αλλά με χαώδη τρόπο.
Ο οργανωμένος τρόπος εξασφαλίζει τη λειτουργία των αλυσίδων τροφίμων, φαρμακείων, δικτύων μεταφοράς ενέργειας τηλεπικοινωνιών. Ένα χαώδες "κλείδωμα" της οικονομίας θα συνοδευόταν από ελλείψεις βασικών αγαθών, μπλακ-αουτ, πανικό και ενδεχομένως βανδαλισμούς και εγκληματικότητα.
Το παράδειγμα της Σουηδίας που προβάλλεται απ’ όσους υποστηρίζουν τη δεύτερη επιλογή δεν είναι πειστικό. Η κοινωνική αποστασιοποίηση στις σκανδιναβικές χώρες και η χωριστή διαβίωση μεταξύ των γενεών είναι τρόπος ζωής, ενώ ούτε το ποσοστό ανοσίας του γενικού πληθυσμού, ούτε οι οικονομικές συνέπειες κατά το πρώτο κύμα της επιδημίας καταδεικνύουν κάποιο ευδιάκριτο κέρδος.
Η επιλογή του "κλειδώματος" μοιάζει ορθή αλλά καθώς δεν αναμένεται ικανοποιητική κυκλοφορία εμβολίων πριν από 12 μήνες τουλάχιστον, ο πόλεμος εναντίον της πανδημίας μοιάζει με αγώνα αντοχής.
Το δημόσιο και τα συνήθη θύματα...
Επίσης χρειάζεται κάποια δικαιότερη κατανομή των οικονομικών συνεπειών. Είναι αδιανόητο όσοι αμείβονται από τον κρατικό προϋπολογισμό να μην έχουν καμιά επίπτωση στις απολαβές και στον ιδιωτικό τομέα να υπάρχουν εκατομμύρια άνθρωποι που καταστρέφονται λόγω "lockdown".
Είναι αδιανόητο οι υπουργοί της κυβέρνησης να μοιράζουν αναδρομικά σε συνταξιούχους την ώρα που τα παιδιά που εργάζονται για 500 ευρώ και καταβάλουν εισφορές για να εισπράττονται διπλάσιες συντάξεις, μένουν χωρίς δουλειά μαζικά.
Είναι αδιανόητο εκπαιδευτικοί που ξημεροβραδιάζονται στο facebook να αρνούνται να μετέχουν στην τηλε-εκπαίδευση γιατί είναι ηλεκτρονικά αναλφάβητοι ενώ απαιτούν να εισπράττουν τους μισθούς τους ακέραιους.
Η κυβέρνηση και το πολιτικό σύστημα γενικότερα θα πρέπει να φροντίσει για δικαιότερο καταμερισμό των βαρών γιατί θα βρεθούμε προ εκπλήξεων...
Κυοφορείται δυσαρέσκεια η οποία αποτελεί γόνιμο έδαφος για "ψεκασμένες" θεωρίες και τυφλή αντισυστημικότητα...
0 Σχόλια