 |
| Φωτο: ΑΠΕ - ΜΠΕ |
Της Κρινιώς Καλογερίδου
Νόμιζα ότι ζω σε καθεστώς φιλελεύθερης δημοκρατίας με θεσμούς ανεξάρτητους που να διασφαλίζουν την αρμονική συνύπαρξη της κρατικής εξουσίας με την ελευθερία. Έτσι που να με κάνουν να νιώθω τους ''φύλακες'' του δημοκρατικού πολιτεύματος σαν φύλακες δικούς μου, προσωπικούς, προστάτες μου και τη διαβίωσή μου ασφαλή στην δημοκρατική μας πατρίδα.
Ήθελα να πιστεύω πως η δεκαετής δοκιμασία των μνημονίων που κόντεψε να μας ρίξει κάτω σαν κρατική οντότητα με τις ρίζες μας στον αέρα ήταν περαστική. Ένας περαστικός, κακός άνεμος που τον γέννησε η χρόνια ανευθυνότητά μας και η ανευθυνότητα των κυβερνώντων μας.
Η ανευθυνότητα ανάξιων ηγετών που μετέτρεψαν τη δημοκρατία σε κουτοκρατία αναδεικνύοντας την αναξιοκρατία και τον κομματισμό παντού, μέχρι να μας πλακώσουν οι βαριές συννεφιές της χρεοκοπίας με συνακόλουθους τους χειμώνες και τις καταιγίδες της οικονομικής, κοινωνικής και εθνικής παρακμής της πατρίδας μας...
Τη γνήσια δημοκρατία (έστω και έμμεση, διαφοροποιημένη απ' το αρχέτυπο της άμεσης του Κλεισθένη του 6ου πΧ), σε σύζευξη όμως πάντα με την ελευθερία και τη διάκριση των εξουσιών, νόμιζα πως θα την έβλεπα να ξεπετάγεται και να βγάζει κλώνους μετά την απαλλαγή μας απ' τα μνημόνια που έκαναν τη ζωή μας αβίωτη και τη δημοκρατία μας κάτι παραπάνω από προβληματική
Νόμιζα πως θα έβλεπα να επανέρχονται οι κανόνες της που θέλουν την κάθε κυβέρνηση να μην λειτουργεί ανεξέλεγκτα, αλλά να αυτοπεριορίζει την εξουσία της για χάρη της ελευθερίας των πολιτών και της γνησιότητας της δημοκρατίας.
Και γνήσιες δημοκρατίες δεν είναι οι φερόμενες ως δημοκρατικές που υποκρίνονται ότι εργάζονται για χάρη του λαού, με όπλο το ότι βγήκαν από την ψήφο του και, ως εκ τούτου, κυβερνούν για λογαριασμό του.
Γνήσιες δημοκρατίες είναι αυτές που για να διασφαλίσουν στον λαό τα πλεονεκτήματα που προσφέρει η δημοκρατία, λειτουργούν με βάση το ''κάλλιον το προλαμβάνειν από το θεραπεύειν'', ώστε να μην φτάσουν ποτέ στη δυσάρεστη θέση να του τα στερήσουν.
Αντ' αυτού, στην μεν παρελθούσα διακυβέρνηση της επίπλαστης δημοκρατίας-κουτοκρατίας της Αριστεράς τρέχαμε εκ των υστέρων να αποκαταστήσουμε τα ολέθρια λάθη του α' εξαμήνου του '15 αποθεώνοντας στην πολιτική μας ζωή τους ψεύτες, ημιμαθείς, επιτήδειους και κουτοπόνηρους ψευτοπροοδευτικούς της νομενκλατούρας του ΣΥΡΙΖΑ, στην δε παρούσα κυβέρνηση επιτρέψαμε να κυριαρχούν στη ζωή μας οι ''άριστοι'' του Επιτελικού κράτους του Κυριάκου (απ' τους αποτυχόντες να μπουν στο Ευρωκοινοβούλιο, στη Βουλή και την Τοπική Αυτοδιοίκηση, οι περισσότεροι).
Αυτοί που, αφού πήραν την εξουσία με τις πλάτες των δεξιών (στην πλειοψηφία τους) ψηφοφόρων της φιλελεύθερης παράταξης, έπιασαν τα πόστα σε δημόσιους Οργανισμούς και φορείς ακολουθώντας πιστά την εκσυγχρονιστική πολιτική του Σημίτη.
Μια πολιτική που δίνει τα ρέστα της στα εθνικά θέματα, όπου οι λέξεις ''κατευνασμός'', αδράνεια'' και ''υποχωρητικότητα'', κλίνονται σ' όλες τις κλίσεις, σε βαθμό που να ταυτίζονται τα ''ανοιχτά'' για τους μετανάστες θαλάσσια σύνορα του Αλέξη με τα ''ανοιχτά'' για τους Τούρκους σύνορα του Κυριάκου...
Μια τακτική καθαρά επικοινωνιακή και στην Εσωτερική μας πολιτική με επίκεντρο το θέμα του (covid 19), που είχε σαν αποτέλεσμα - κατά την πρώτη (ευοίωνη) φάση - να μας εφησυχάσει κυβερνητικά, για να αναδείξει μετέπειτα (στη δεύτερη φάση της πανδημίας) τις αδυναμίες του υγειονομικού μας συστήματος λυγίζοντας τις αντιστάσεις του μαζί με τη δημοκρατία.
Ναι, λύγισε την αδύναμη απ' τα μνημόνια ελληνική δημοκρατία ο covid, γιατί επηρέασε τις νομότυπες αποφάσεις της κυβέρνησης. Την οδήγησε στη λήψη περιοριστικών μέτρων που κινούνται στα όρια της νομιμότητας, αφού δε διασφαλίζουν τα βασικά δικαιώματα και τις ελευθερίες των πολιτών της.
Τι μικρός που είναι, στ' αλήθεια, ο κόσμος και πόσο απούσα - ή, έστω, προβληματική - η εφαρμογή δημοκρατικών διαδικασιών από... αντιδημοκρατικούς μηχανισμούς, οι οποίοι αποτελούν τον κανόνα του πολιτικού βίου σε τύποις δημοκρατικά καθεστώτα όπως αυτά της Τουρκίας και της Ρωσίας...
Τώρα θα μου πείτε: ''Όταν κινδυνεύει η ζωή μας, κ. Καλογερίδου, την ελευθερία κίνησης που πλήττεται θα κοιτάμε και τις άλλες αντιδημοκρατικές αποφάσεις της κυβέρνησης ή θα τρέξουμε να κρυφτούμε απ' το κακό που μας πλησιάζει και... ο σώζων εαυτόν σωθήτω;
Πάνω σ' αυτό εγώ θα σας έλεγα, ασφαλώς, ότι πρωτεύοντα ρόλο όλων έχει η ζωή μας. Ωστόσο καλό είναι να μην είμαστε τόσο... γενναιόδωροι απέναντι στις κυβερνητικές αυθαιρεσίες, που θυμίζουν κάτι από μνημόνιο και - μπορεί να γίνονται τώρα με αφορμή τον θανατηφόρο ιό - όμως ενδέχεται αργότερα να επιβληθούν ως ''πλατιές μεταρρυθμίσεις'' σε βάρος των ατομικών δικαιωμάτων μας με τη σφραγίδα της λαϊκής έγκρισης η οποία επικύρωσε πρότινος τετελεσμένα γεγονότα...
Ήδη αυτήν τη στιγμή στη χώρα μας δεν λειτουργεί δημοκρατικά κανένας απ' τους θεσμούς που αποτελούν τους πυλώνες της δημοκρατίας, αφού όλοι έχουν σαφώς παραλύσει υπό το κράτος του πανικού που έσπειρε η πανδημία παραδίδοντας άτυπα υπερεξουσίες στην εκτελεστική εξουσία, δηλαδή στην κυβέρνηση.
Αυτή, με τη σειρά της - υπό το βάρος της εκτίναξης του χρέους που έφτασε στο 200% (το οποίο δημιουργεί συνθήκες επανεισόδου μας στο ΔΝΤ και τα μνημόνια) - κινεί τα νήματα των αποφάσεών της για την πανδημία με ΠΝΠ (Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου) και ΚΥΑ (κοινές υπουργικές αποφάσεις τύπου μνημονιακής περιόδου).
Όλα αυτά, ασφαλώς, περιορίζουν συνταγματικά τις κατοχυρωμένες ελευθερίες μας δίνοντας υπερεξουσίες στην κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό ο οποίος - όπως και η ΠτΔ - δε χρειάζεται καν να βάλει την υπογραφή του, γιατί - λόγω της έκτακτης κατάστασης που αντιμετωπίζουμε - αρκούν οι υπογραφές των καθ' ύλην αρμόδιων υπουργών.
Με τα δεδομένα αυτά είναι αυταπόδεικτο ότι η δικαστική εξουσία μπήκε στο περιθώριο ή έγινε υποπόδιο της εκτελεστικής στο ζήτημα, λ.χ, της απαγόρευσης της κυκλοφορίας. Ειδικά το δικαίωμα του συναθροίζεσθαι έχει ανασταλεί ουσιαστικά, παρά το γεγονός ότι είναι σε σύζευξη με την ελευθερία, την ελεύθερη έκφραση και την έκφραση αμφισβήτησης, που είναι το οξυγόνο της δημοκρατίας.
Αυτό που με προβληματίζει, επίσης, είναι ότι - πέραν του γεγονότος ότι υπολειτουργεί η δικαστική εξουσία μας (λόγω της πανδημίας) - χωλαίνει το ίδιο και η κοινοβουλευτική, ίσως και για λόγους... χαλαρότητας του ΣΥΡΙΖΑ ως προς τα αντιπολιτευτικά του καθήκοντα.
Βασικός λόγος της χαλαρότητας αυτής είναι, προφανώς, η αδυναμία του αρχηγού του να αρθρώσει πειστικό αντιπολιτευτικό λόγο ζητώντας να μπουν αντίβαρα στην ισοπέδωση του κράτους δικαίου και της δημοκρατίας απ' την εκτελεστική εξουσία, αλλά και χρονικός ορίζοντα ισχύος των αντιδημοκρατικών μέτρων.
Αντ' αυτών, στοχοποιεί την επιστημονική κοινότητα (λες και φταίει αυτή για τα λάθη της δεύτερης φάσης), καλύπτει τις προκλήσεις Πολάκη και ''κονταροχτυπιέται'' με την κυβέρνηση προβάλλοντας ως μείζον το θέμα ανοίγματος των βιβλιοπωλείων.
Έπειτα, είναι και κάτι άλλο ανησυχητικό μέσα στον κυκεώνα των αποφάσεων που αλλάζουν άρδην, αναγκαστικά, τη ζωή μας. Δε βλέπω να υπάρχουν μηχανισμοί αντίστοιχοι των ευρωπαϊκών μηχανισμών ελέγχου των κυβερνητικών αποφάσεων που λαμβάνονται de facto λόγω εκτάκτων συνθηκών τις οποίες δημιούργησε ο covid 19.
Και δεν υπάρχουν μηχανισμοί, υποθέτω, λόγω υπολειτουργίας - όπως προείπα - της δικαστικής εξουσίας, εξαιτίας της οποίας μένουν σε εκκρεμότητα αποφάσεις για αιτήσεις ακύρωσης προηγούμενων μέτρων (ενώ θα έπρεπε αυτά να είχαν εξεταστεί πάραυτα με διαδικασίες... αυτοφώρου), πράγμα που συμβαίνει στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, οι οποίες καταβάλλουν προσπάθειες να ανταποκριθούν στις δημοκρατικές ευαισθησίες των πολιτών τους.
Αυτός είναι, άλλωστε, και ο λόγος που οι Ευρωπαίοι υπουργοί - πριν πάρουν τις τελικές αποφάσεις για ένα θέμα ή για μια δέσμη μέτρων απαγορευτικών (που είναι οι ''παράπλευρες απώλειες'' της επιδημίας) - τις επικοινωνούν προηγούμενα με τους βουλευτές της αντιπολίτευσης για ανταλλαγή απόψεων και διορθωτικές κινήσεις κι ύστερα τις κάνουν γνωστές στους πολίτες των χωρών τους απ' το βήμα του Κοινοβουλίου τους.
Έτσι δεν μπορεί κανείς να τους ψέξει ως μαχητές της πανδημίας που έρχονται αναγκαστικά σε σύγκρουση με τους... ''κακομαθημένους'' της δημοκρατίας, οι οποίοι συγκροτούν τους προστάτες της ουσιαστικά, τους άγρυπνους φρουρούς δηλαδή των πυλώνων της, που κάνουν τις παρεμβάσεις τους ανάχωμα στην κατάλυσή της...
Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)
0 Σχόλια