Του Μανόλη Καψή
Παραζαλισμένος από τις καταγγελίες Κοντονή για τις ευθύνες του ΣΥΡΙΖΑ όσον αφορά την ποινική μεταχείριση της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής, ο Αλέξης Τσίπρας δήλωσε για τη δίκη της εγκληματικής οργάνωσης: "Τελειώσαμε με τη Χρυσή Αυγή αλλά δεν τελειώσαμε με τον χρυσαυγιτισμό”. Αφήνοντας να εννοηθεί ότι οι "δεξιές” πολιτικές είναι αυτές που ευνοούν την άνθηση του κακού. Για την ταμπακιέρα, όμως, σιωπή.
Την ίδια στιγμή πολιτικοί και σχολιαστές "θυμούνται” (με μια δόση χαιρεκακίας...) τις ευπρόσδεκτες και μη ευπρόσδεκτες ψήφους της Χρυσής Αυγής -και τη σχετική "ανάλυση” του Νίκου Βούτση στην ψηφοφορία για την απλή αναλογική-, τη σύμπραξη ΣΥΡΙΖΑ και Χρυσής Αυγής στην ψηφοφορία για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, την υπερψήφιση της Βασιλικής Θάνου από τους χρυσαυγίτες, τις διαμαρτυρίες του Γιώργου Κατρούγκαλου για το ενδεχόμενο να τεθεί η ΧΑ εκτός νόμου... και φυσικά τα ταξίδια του Πάνου Καμμένου μαζί με τον Ηλία Κασιδιάρη στις νήσους του Αιγαίου. Τι συμβαίνει τελικά; Ποιος φταίει για την εκρηκτική άνοδο του μορφώματος τα χρόνια της κρίσης; Οι δεξιές πολιτικές, η κρίση ή ένα είδος ανοχής που επέδειξε το πολιτικό σύστημα στην οργάνωση Χρυσή Αυγή -μηδέ του ΣΥΡΙΖΑ εξαιρουμένου-, που λίγο πριν από τις εκλογές του 2015 είχε φθάσει σε διψήφιο νούμερο στις δημοσκοπήσεις; Και πώς βρέθηκε εκτός Βουλής τελικά;
Την ίδια στιγμή, το "αντιφασιστικό κίνημα” πανηγυρίζει (και δικαίως) για την απόφαση του δικαστηρίου που έκρινε το νεοναζιστικό μόρφωμα εγκληματική οργάνωση, δίνοντας έτσι και επίσημα τέλος στη δραστηριότητά του. Αλλά όπως σωστά μας θύμισε ο Σταύρος Θεοδωράκης, λίγους μήνες μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, η Χρυσή Αυγή -στις ευρωεκλογές του 2014- έφθασε πολύ κοντά στο 10% με πάνω από μισό εκατομμύριο ψηφοφόρους... Δεν φάνηκε να συγκλονίστηκαν οι ψηφοφόροι της από τη δολοφονία.
Το ερώτημα λοιπόν παραμένει: Τελειώσαμε ή δεν τελειώσαμε με τον χρυσαυγιτισμό; Και τι απέγιναν οι ψηφοφόροι της; Εξαφανίστηκαν;
Για να έχουμε και τα αριθμητικά δεδομένα, όπως προκύπτει από το exit poll των τελευταίων εκλογών, οι παλαιοί ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής -οι ψηφοφόροι του 2015- ψήφισαν το 2019 σε ποσοστό 16% τη Νέα Δημοκρατία και ακολουθούν: Ενα 4% ψήφισε τον ΣΥΡΙΖΑ, ένα άλλο 4% ψήφισε το ΜΕΡΑ25, ένα 4% ψήφισε το ΚΙΝΑΛ, ενώ ένα ακόμα 4% παρέμεινε στον χώρο της ακροδεξιάς, ψηφίζοντας τον Κυριάκο Βελόπουλο. Αν υπάρχει ένα συμπέρασμα, λοιπόν, είναι ότι οι παλαιοί ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής δεν είναι οι κλασικοί ακροδεξιοί και φασίστες που φανταζόμαστε. Τουλάχιστον δεν προκύπτει από τη μετέπειτα εκλογική τους συμπεριφορά.
Άλλωστε, όπως προέκυψε από τις πρώτες έρευνες που έγιναν για τους ψηφοφόρους αυτούς, οι ίδιοι αυτοπροσδιορίζονταν το 2012 ως κεντροδεξιοί και κεντρώοι! Και όχι ως ακροδεξιοί. Οι περισσότεροι ήταν άνδρες, συνταξιούχοι, άνεργοι και εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα.
Αυτό που φάνηκε από τις έρευνες εκείνης της εποχής ήταν ότι το κυρίαρχο συναίσθημα που είχαν οι ψηφοφόροι αυτοί ήταν η οργή. Η οργή για την οικονομική κρίση. Και η βασική τους πολιτική τοποθέτηση ήταν στη βάση του δίπολου μνημόνιο-αντιμνημόνιο. Φασίστες πιθανώς, σίγουρα πάντως αντιμνημονιακοί.
Η αρχή της πτώσης της Χρυσής Αυγής ξεκίνησε με τις συλλήψεις που ακολούθησαν τις ποινικές διώξεις που ασκήθηκαν σε βάρος της ηγεσίας της Χρυσής Αυγής, κυρίως όμως με την αποδυνάμωση του αντιμνημονιακού αγώνα. Η σύλληψή τους, οι φωτογραφίες με τις χειροπέδες στα χέρια, τους κατέστησε από πολιτικούς σε ποινικούς. (Rip Σε Σαμαρά, Βενιζέλο και Δένδια). Η άνοδος στην εξουσία του ΣΥΡΙΖΑ και η αποδοχή από το εκλογικό σώμα των μνημονιακών δεσμεύσεων, η διάψευση των προσδοκιών για ανατροπή των μνημονίων, η εγκατάλειψη του αντιμνημονιακού αγώνα και η σταδιακή αποκατάσταση της κανονικότητας, ήταν το δεύτερο και τελειωτικό χτύπημα. Αυτό που κατέστησε τη Χρυσή Αυγή περιθωριακή πολιτική δύναμη.
Με ολίγη ειρωνική διάθεση, θα μπορούσε να πει κανείς ότι η αρχή του τέλους της Χρυσής Αυγής ήταν η ανατροπή του αποτελέσματος του δημοψηφίσματος από τον Αλέξη Τσίπρα. Η γνωστή κωλοτούμπα. Αλλά δεν είμαι σίγουρος ότι θα του αρέσει.
0 Σχόλια