Η Μεγάλη Έκρηξη (αγγ: Big Bang, Μπιγκ Μπανγκ) είναι κοσμολογική θεωρία σύμφωνα με την οποία το Σύμπαν δημιουργήθηκε από μια υπερβολικά πυκνή και θερμή κατάσταση, πριν από περίπου 13,8 δισεκατομμύρια χρόνια.
Η θεωρία αυτή για τη δημιουργία του Σύμπαντος είναι η πιο διαδεδομένη σήμερα
στην επιστημονική κοινότητα. Ο όρος Big Bang χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά
από τον Φρεντ Χόυλ σε ραδιοφωνική εκπομπή του BBC, το κείμενο της οποίας
δημοσιεύθηκε το 1950.
Σύμφωνα με το el.wikipedia.org, ο Χόυλ δεν χρησιμοποίησε τον όρο για να
περιγράψει μία θεωρία, αλλά για να ειρωνευθεί τη νέα ιδέα. Παρ’όλα αυτά ο
όρος επικράτησε, αποβάλλοντας το ειρωνικό του περιεχόμενο.
Εισηγητής της θεωρίας υπήρξε ο Βέλγος Αββάς και αστρονόμος Ζωρζ Λεμαίτρ.
Ύστερα από τις διαπιστώσεις ότι:
Οι λύσεις της Θεωρίας της Σχετικότητας προέβλεπαν ως αρχή του Σύμπαντος μια
μαθηματική ανωμαλία. Εφόσον η εντροπία (το μέτρο της αταξίας) του Σύμπαντος
ολοένα και αυξάνει θα υπήρχε στιγμή στο παρελθόν με ελάχιστη εντροπία όπου η
ύλη θα είχε τη μέγιστη δυνατή πυκνότητα.
Με βάση αυτές τις δύο παρατηρήσεις πρότεινε ως αρχή του Σύμπαντος το
«πρωταρχικό άτομο», όπου ολόκληρη η μάζα του Σύμπαντος είναι συγκεντρωμένη
σε ένα και μοναδικό σημείο και ο χωρόχρονος δεν έχει ακόμα δημιουργηθεί. Το
«άτομο» αυτό κάποτε εξερράγη και από την ύλη που εκτοξεύθηκε δημιουργήθηκαν
οι γαλαξίες και οι αστέρες.
Το 1948 ο Τζορτζ Γκάμοφ μελετώντας θεωρητικά την υπερβολικά πυκνή κατάσταση
του αρχικού ατόμου συμπέρανε ότι:
Το ήλιο και τα άλλα ελαφρά χημικά στοιχεία πρέπει να δημιουργήθηκαν εντός
τεσσάρων δευτερολέπτων. Μια διάχυτη ισότροπη ακτινοβολία, απομεινάρι της
μεγάλης έκρηξης, θα πρέπει να είναι ακόμα και σήμερα ανιχνεύσιμη.
0 Σχόλια