Του Αργύρη Ντινόπουλου, Δημοσιογράφου-Πρώην υπουργού Εσωτερικών
Το μεσημέρι της Δευτέρας 29ης Ιανουαρίου 1996 όταν ο αρχηγός των κομάντος του Πολεμικού Ναυτικού που φυλούσαν την Ανατολική Ίμια έδωσε (υπό την δημοσιογραφική πίεση) την άδεια να αποβιβαστεί το τηλεοπτικό συνεργείο του ANT-1 στην βραχονησίδα το πρώτο πράγμα που διέκρινα ήταν η θέληση των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων να υπερασπιστούνε με τα όπλα τα Ίμια.
Μόλις την προηγούμενη ημέρα (Κυριακή 28 Ιανουαρίου 1996) οι άνδρες του περιπολικού του Πολεμικού Ναυτικού «Αντωνίου» είχαν αφαιρέσει από την Ανατολική Ίμια την τουρκική σημαία (των «δημοσιογράφων» της Χουριέτ) και είχαν υψώσει (με δική τους απόφαση!) την ελληνική σημαία η οποία προφανώς υπήρχε στο περιπολικό «Αντωνίου».
Αξίζει να σημειωθεί ότι η εντολή της πολιτικής ηγεσίας (Σημίτης-Πάγκαλος) ήταν απλώς να αφαιρεθεί η τουρκική σημαία χωρίς να υψωθεί η ελληνική. Αλλά οι άνδρες του Πολεμικού Ναυτικού έκαναν αυτό που, τότε, θα έκανε κάθε Έλληνας πατριώτης. Ύψωσαν την ελληνική σημαία στην Ανατολική Ίμια.
« Ανέβα στην κορυφή του βράχου και τράβα με την κάμερα την σημαία μας, να την δούνε όλοι οι Έλληνες» με «διέταξε» ο αρχηγός των κομάντος.
Που να φανταζόταν ότι την σημαία αυτήν που ύψωσαν στην Ανατολική Ίμια οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις θα την «έπαιρνε ο αέρας» με εντολή του τότε Πρωθυπουργού (Σημίτη) και του τότε Υπουργού Εξωτερικών (Πάγκαλου)
Είναι οι ίδιοι (Σημίτης-Πάγκαλος) που άφησαν αφύλαχτη την Δυτική Ίμια την οποία τα ξημερώματα της Τετάρτης 31ης Ιανουαρίου 1996 κατέλαβαν οι Τούρκοι.
Αξίζει να σημειωθεί ότι στην Δυτική Ίμια είχε, επίσης, αποβιβαστεί εκείνη την Δευτέρα 29η Ιανουαρίου 1996 το τηλεοπτικό συνεργείο του ΑΝΤ-1 μαζί με καμμιά δεκαριά Καλύμνιους μεταξύ των οποίων και μικρά παιδιά!
Δηλαδή στην Δυτική Ίμια όπου μπορούσαν να πάνε (την Δευτέρα 29 Ιανουαρίου 1996) μικρά παιδιά οι Σημίτης-Πάγκαλος δεν έστειλαν καν κομάντος για να υπερασπιστούνε το ελληνικό έδαφος.
Όταν ρώτησα στην Ανατολική Ίμια τους άνδρες των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων γιατί είναι αφύλαχτη η Δυτική Ίμια δεν μου είπαν τίποτα αλλά μέσα από τις full face που φορούσαν διέκρινα την ανησυχία στα μάτια τους.
Η σημερινή κρίση στην Ανατολική Μεσόγειο δοκιμάζει και πάλι (σε ποιο βαθμό γνωρίζουν μόνον οι ίδιοι) τις σχέσεις πολιτικής και στρατιωτικής ηγεσίας.
Όποιος έχει βιώσει την ψυχοσύνθεση ή έχει αγγίξει το συλλογικό υποσυνείδητο των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων αντιλαμβάνεται την πίεση που υφίστανται.
Τα τουρκικά πολεμικά πλοία «αλωνίζουν» μέσα στην ελληνική ΑΟΖ, το Oruc Reis ποντίζει καλώδια στην ελληνική υφαλοκρηπίδα και οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις απλώς παρακολουθούνε.
Τα «ελληνικά» tweets του Εμμανουέλ Μακρόν, τα «γαλλικά» tweets του Κυριάκου Μητσοτάκη με τις (εύλογες) ευχαριστίες στον Μακρόν και τα συμπληρωματικά tweets της Φλοράνς Παρλί (είναι η γαλλίδα υπουργός άμυνας) δεν αντισταθμίζουν την (τουλάχιστον) αμηχανία των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων όταν παρακολουθούνε «άπρακτοι» τους Τούρκους στην ελληνική ΑΟΖ και στην ελληνική υφαλοκρηπίδα.
Και σε τελική ανάλυση δικαίως αναρωτιούνται οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις αν έχουμε ανάγκη ένα γαλλικό ελικοπτεροφόρο (Tonnerre), μια γαλλική φρεγάτα (La Fayette) και δύο γαλλικά πολεμικά αεροσκάφη (Rafale) προσγειωμένα στην Σούδα για να στείλουμε μήνυμα αποφασιστικότητας στους Τούρκους;
Οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις μπορεί να μην κατανοούν σε όλη τους την έκταση τους όποιους διπλωματικούς χειρισμούς, αλλά γνωρίζουν (όπως ο κάθε Έλληνας) ότι γαλλικά πλοία και αεροπλάνα αποκλείεται να αντιπαρατεθούν με του Τούρκους.
Το ιστορικό «Ελλάς-Γαλλία-Συμμαχία» έγινε σύνθημα στους πρώτους μήνες της μεταπολίτευσης του 1974, αλλά αφού οι Τούρκοι, προηγουμένως, είχαν πάρει την μισή Κύπρο.
Ο ενδοτισμός των Ιμίων από τους Σημίτη-Πάγκαλο στοιχειώνει μέσα στην ψυχή των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων από το 1996 και μοιραία αναβιώνει σε κάθε κρίση.
Αρκεί κανείς να δει (στις κατά καιρούς δημοσιογραφικές επετειακές εκπομπές) την αγανάκτηση και την οργή των αξιωματικών που έλαβαν από τους Σημίτη-Πάγκαλο τις διαταγές να αφήσουν αφύλαχτη την Δυτική Ίμια και να αποσύρουνε τους κομάντος από την Ανατολική Ίμια καθώς ο... αέρας έπαιρνε την ελληνική σημαία.
Γιατί στις ίδιες αυτές επετειακές εκπομπές οι Τούρκοι καμαρώνουν για την κατάληψη της Δυτικής Ίμιας, για την... αποφυγή του πολέμου και πρωτίστως για το «γκριζάρισμα» των Ιμίων.
Όλοι οι Έλληνες εύχονται η κρίση που εξελίσσεται με την είσοδο του Oruc Reis στην ελληνική ΑΟΖ και με τις έρευνες που διεξάγει στην ελληνική υφαλοκρηπίδα να λήξει προς όφελος της Ελλάδας.
Επειδή όμως το πνεύμα (και οι άνθρωποι) του Σημίτη φαίνεται να επανακάμπτουν τουλάχιστον στο εσωτερικό μέτωπο (πολιτικό και μιντιακό) η υπενθύμιση των Ιμίων αναδεικνύει πόσο καταστροφικοί υπήρξαν για τα εθνικά μας θέματα.
Γιατί τυχόν επανάληψη (ακόμη και μέσα από ένα «ατυχές» γεγονός στην Ανατολική Μεσόγειο) του πνεύματος και των «ευχαριστιών» Σημίτη είναι βέβαιο ότι θα υπονομεύσουν το κύρος των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων για όλη την τρέχουσα δεκαετία.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια