Του Γιώργου Κράλογλου
Το "λούσιμο" με επιχειρηματικές ανακατατάξεις έφθασε. Δεν το γλιτώνουμε. Η ανάγκη επανεκκίνησης της οικονομίας είναι άμεση. Ας αφήσουμε τα οράματα.
Πόσο ακόμη θα κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας.
Ο κορωνοϊός βεβαίως και προκαλεί οικονομική αναστάτωση που αγγίζει τα όρια της κρίσης.
Η "θηλειά" των δανειστών, επίσης, (με το γνωστό αντάλλαγμα, του 2018, για τυπική έξοδο από το μνημόνιο) που δεν μας αφήνει να αναπνεύσουμε. Φαίνεται άλλωστε και στο πώς μας αντιμετωπίζει η "παρέα" του Βορρά της Ε.Ε., βάζοντάς μας τα δυο πόδια σε ένα παπούτσι.
Και ποιος ξεχνάει (με εξαίρεση ίσως τον κορωνοϊό) το τραβολόγημα που θα έχουμε τα χρόνια των υποχρεωτικών ελλειμμάτων και ως το 2060 του "κολάρου" σκληρής επιτήρησης που φορέθηκε, το 2018 στον ΣΥΡΙΖΑ, από δανειστές και Βρυξέλλες.
Εμείς τι κάνουμε και τι θα κάνουμε, είναι το θέμα; Θα συνεχίσουμε, όπως από το 2008 της κρίσης και το 2010 των μνημονίων, να παραμένουμε θεατές αλλάζοντας μόνο τις κυβερνήσεις, ως "σωτήρες";
Θα καθόμαστε στους καναπέδες και θα μετράμε, από τις ειδήσεις στα κανάλια, πόσα "κρούσματα" λουκέτων, συρρικνώσεων και απολύσεων είχαμε;
Θα παρακολουθούμε τις στατιστικές αναλύσεις για τις "ανακατατάξεις" των επιχειρήσεων που περιμένουν ζημιές πάνω από 10-15 δισ. ευρώ συνολικά, (αν σημειώσουμε ότι μόνο ο τουρισμός πάει για 8 δισ.), συμπεριλαμβανομένης και της μαύρης αγοράς, που (όπως και να το κάνουμε...) είναι "βασικός πυλώνας" της οικονομίας μας;
Θα κρυφογελάμε, μιας και καλά την βγάλαμε σαν κρατικοί υπάλληλοι, (ακόμη και στα ερείπια της κρατικής βιομηχανίας) γιατί έχουμε στα χέρια μας πολιτική εγγύηση της μονιμότητας ή της μη απόλυσης, ως προγραμματική δήλωση όλων των κομμάτων και κυβερνήσεων;
Η μεγάλη δοκιμασία στην αγορά και κατ' επέκταση στην οικονομία έρχεται μετά τα μπάνια του λαού. Από τον Σεπτέμβριο, με κορύφωση στο τέλος του χρόνου.
Ας το εμπεδώσουμε λοιπόν, ως κοινωνία. Ο χαβαλές και ο τσαμπουκάς σε ό,τι λέγεται επένδυση, επιχείρηση, πολυεθνική, εξαγορά, αποκρατικοποίηση, ή θα κοπεί ή θα πεινάσουμε. Τελεία και παύλα.
Δεν χωράμε όλοι στα κρατικά "καταφύγια" ως κρατικοί υπάλληλοι. Θα κοπούν κι αυτά. Όχι όλα, αλλά θα κοπούν.
Και όσοι δεν το καταλαβαίνουμε και τα ρίχνουμε όλα στον κορονοϊό, να μη ξεχνάμε πως τον κορονοϊό περνάνε και τα Βαλκάνια και η Ε.Ε.
Όταν όμως τον ξεπεράσουν θα είναι οι πάντες (εκτός από εμάς) έτοιμοι να γραπώσουν μεγάλο κομμάτι από την πίτα των επενδύσεων, των κατασκευών, της ενέργειας και του τουρισμού από "μπίζνες" που έμειναν στη μέση, το 2020.
Οι Ισπανοί, οι Ιρλανδοί, οι Πορτογάλοι, οι Ρουμάνοι, οι Τσέχοι και οι Κύπριοι, θα βουτήξουν μεγάλη μερίδα κεφαλαίων, μετά τον τερματισμό της ευρωπαϊκής αποεπένδυσης.
Αλίμονο αν εμείς γυρίσουμε στα γνωστά. Στις 10ετίες που και ως Πολιτεία και ως κοινωνία χαλάσαμε τον κόσμο να ξαποστείλουμε, (ως εχθρούς), επενδύσεις και επενδυτές.
Τότε που, ως ιθαγενείς της χώρας, διαλέξαμε υπολείμματα του τριτοκοσμικού σοσιαλισμού και το σκουπιδαριό του αριστερισμού που εγκατέλειψαν, οι πρώην κομμουνιστές γείτονες μας, στα Βαλκάνια.
Για τον κ. Μητσοτάκη και την κυβέρνησή του η επανεκκίνηση της οικονομίας δεν επιτρέπεται να είναι απλά ένα πρόγραμμα.
Η οικονομία απαιτεί, εδώ και τώρα, επανεκκίνηση. Με νέους κανόνες. Με νέους δρόμους για επαναβιομηχάνιση. Για επιστροφή μεγάλων και σοβαρών ξενοδοχειακών επενδύσεων. Για να περάσει στο παιχνίδι και η ναυτιλία.
Νέα αρχή παντού. Από την προσαρμογή της παραγωγής στην τεχνολογία μέχρι τη σύνδεσή της με την έρευνα και την παιδεία, μπας και επαναφέρουμε τις δεξιότητες που αφαίρεσε από την Ελλάδα η μετανάστευση των 600.000 νέων μας.
Μια οικονομία που δεν θα θυμίζει τα όσα περιγράφονται και στο σχόλιο "marizοn” (στο σημείωμά μου περί Βουλγαροποίησης). "...Για ποιον λόγο θα έρθει εχέφρων να επενδύσει στη χώρα μας όταν υπάρχει "μίσος ταξικό" για τα κέρδη, τις επιχειρήσεις και τους κακούς καπιταλιστές καθώς και έντονα αντιεπιχειρηματικό περιβάλλον σε κανονιστικό ("τέλη υπέρ τρίτων", "ερμηνευτικές εγκύκλιοι",) ακωδικοποίητη νομοθεσία κουρελού και δεν δεχόμαστε ηλεκτρονική επικοινωνία επειδή δεν ξέρουμε ποια είναι η ηλεκτρονική διεύθυνση της υπηρεσίας μας..., με αποτέλεσμα η χώρα να φιγουράρει στη διεθνή κατάταξη φιλικότητας προς τις επενδύσεις στον πάτο δίπλα από την Ζάμπια και την λοιπή Αφρική...".
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια