Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Η κυρία Αγγελοπούλου, παρασυρόμενη από τους κάκιστους συμβούλους της, νομίζει ότι εντολή της Πολιτείας είναι να ξαναγράψει την Ιστορία και όχι να εορτάσει το γεγονός. Το ενδιαφέρον είναι πως, ακόμη και στις λίγες στιγμές που η επιτροπή βρίσκει κατά λάθος τον δρόμο της, δεν γνωρίζει πώς να τον περπατήσει. Πώς να ακολουθήσει τα χνάρια της Ιστορίας. Το μόνο που ενδιαφέρει τα μέλη της είναι η εκπομπή ενός υπαινικτικού αντιδεξιού λόγου με την ανάδειξη ιστορικών γεγονότων που έχουν ως πρωταγωνίστρια και «κατηγορουμένη» τη συντηρητική παράταξη.
Αν και μάταιος κόπος (οι αντίπαλοί της οδήγησαν στο εκτελεστικό απόσπασμα την ηγεσία της στο Γουδί, προσπάθησαν να της φορτώσουν τη Μικρασιατική Καταστροφή, αλλά η παράταξη αυτή ζει και βασιλεύει ως σήμερα), εντούτοις έχει γούστο να παρατηρεί κανείς τι κάνουν μερικά καλόπαιδα στην επιτροπή με τις ευλογίες της προέδρου για να την πλήξουν.
Το τελευταίο κρούσμα που κατεγράφη πριν από το νέο έπος Χατζή για τον Γεώργιο Καραϊσκάκη ήταν η ανάρτησή τους για τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη με αφορμή την επέτειο της επίθεσης. Στο twitter της επίσημης σελίδας του 2021 εγράφη το παρακάτω κείμενο, το οποίο προκάλεσε την αντίδραση του βουλευτή της Ν.Δ. Κωνσταντίνου Μπογδάνου: «Στις 22 Μαΐου 1963, ο Γρ. Λαμπράκης σε ομιλία του κατήγγειλε πως υπήρχε σχέδιο δολοφονίας του. Σε λίγο θα δεχόταν χτύπημα από λοστό, που θα τον οδηγούσε σε θάνατο 5 μέρες αργότερα. Ο Κ. Γαβράς, 6 χρόνια μετά, σκηνοθετεί το “Ζ”, με θέμα τη δολοφονία του Γρ. Λαμπράκη. #Greece2021».
Η ανάρτηση συνοδευόταν και από μια σκηνή της ταινίας του Κώστα Γαβρά με το γνωστό τρίκυκλο. Οι συνειρμοί. βεβαίως, αυτόματοι: Το κράτος της Δεξιάς, τα τρίκυκλα, οι Γκοτζαμάνηδες κ.λπ. Ο βουλευτής της Ν.Δ., άγευστος του κλίματος της εποχής, διαμαρτυρήθηκε επειδή η Επιτροπή 2021 αφιέρωσε την προσοχή της στη δολοφονία Λαμπράκη και όχι στην επέτειο θανάτου της Λασκαρίνας Μπουμπουλίνας.
Θα μπορούσε να το κάνει και αυτό, αλλά η υπόθεση της δολοφονίας Λαμπράκη εν όψει του εορτασμού των 200 ετών από την ανεξαρτησία της χώρας είναι εξίσου σημαντική και άξια συζητήσεως: Υποδεικνύει τι ακριβώς πρέπει να αποφεύγει ένα νεαρό κράτος, αν θέλει να κατοχυρώνει, όχι απλώς να ανακηρύσσει, την ανεξαρτησία του. Πρέπει να αποφεύγει τα πολλά κέντρα εξουσίας, εσωτερικά και εξωτερικά. Τους πάτρωνες και τους νταβατζήδες. Υποδεικνύει επίσης τι πρέπει να κάνει ο εκάστοτε αρχηγός του κράτους, χθες η βασίλισσα, σήμερα η Πρόεδρος της Δημοκρατίας: Να είναι απαλλαγμένος εξωτερικών επιρροών.
Δεν γνωρίζω αν η κυρία Αγγελοπούλου και η ομάδα της μπορούν να διαχειριστούν, πολύ δε περισσότερο να φέρουν εις πέρας, την επίλυση μιας τέτοιας δημοκρατικής άσκησης, αλλά κατά βάθος αυτή θα έπρεπε να είναι η αποστολή τους. Το νήμα που δένει τον Καποδίστρια, τον Καραϊσκάκη, τον Κολοκοτρώνη, τον Καραμανλή, τον Λαμπράκη και τους επόμενους που θα λοιδορηθούν από την Επιτροπή 2021 είναι η ανυποταξία τους στα ποικιλώνυμα κέντρα ισχύος που εξουσίαζαν και εξουσιάζουν μέχρι σήμερα τη χώρα.
Ο Λαμπράκης δεν θα είχε μείνει στην Ιστορία, αν δεν είχε στοχοποιηθεί. Η δράση του εξενεύριζε όχι μόνο το Παλάτι και άλλες δυνάμεις, αλλά -σύμφωνα με όσα μου έχει πει στο παρελθόν η σύζυγός του Ρούλα- εξενεύριζε ακόμη και το ίδιο του το κόμμα, την ΕΔΑ. Το «λάθος» του ήταν ότι επέκρινε -για να μην πω «κατεδίωκε»- την ουσιαστική αρχηγό του κράτους βασιλομήτορα Φρειδερίκη. Μέχρι και στο Λονδίνο την κυνήγησε, όπου η Φρειδερίκη είχε μεταβεί, παρά τις αντίθετες συμβουλές του πρωθυπουργού Καραμανλή, για έναν πριγκιπικό γάμο.
Στο Λονδίνο ο Λαμπράκης, μετά το επεισόδιο που είχε η Φρειδερίκη με την Αγγλίδα σύζυγο του πολιτικού κρατουμένου Αντώνη Αμπατιέλου Μπέττυ, διοργάνωσε συνέντευξη Τύπου για να διακηρύξει ότι «στην Ελλάδα δεν κυβερνά ούτε η κυβέρνηση ούτε ο βασιλεύς, κυβερνά η βασίλισσα». Είκοσι τρεις μέρες αργότερα έπεφτε νεκρός στη Θεσσαλονίκη από χτύπημα λοστού. Ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής διερωτήθηκε, ως γνωστόν, το περίφημο «Ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;» και εντός της ίδιας χρονιάς εγκατέλειψε την Ελλάδα απογοητευμένος για να «αυτοεξοριστεί» στο Παρίσι.
Το ΚΚΕ τον κατηγόρησε ως «ηθικό αυτουργό» της δολοφονίας Λαμπράκη. Χρειάστηκε να περάσουν χρόνια ολόκληρα για να διαβάσουμε σε μια υποσημείωση του εξαιρετικού βιβλίου της Αλεξάνδρας Στεφανοπούλου «Φρειδερίκη, η αμφιλεγόμενη βασίλισσα» (εκδόσεις Φερενίκη) μεταξύ άλλων και τα εξής: «Η δολοφονία του Λαμπράκη δημιούργησε μεγάλη πολιτική κρίση και αποδόθηκε σε οργανωμένη σκευωρία που εξέθετε τη Χωροφυλακή, την κυβέρνηση του Καραμανλή, αλλά και το Παλάτι».
Στα «Λόγια» του Νίκου Σαραντάκου αναφέρεται ότι ο αρχηγός της Χωροφυλακής Βαρδουλάκης είχε πει στον Ανδρέα Παπανδρέου: «Η δολοφονία του Λαμπράκη ήταν λάθος. Η Φρειδερίκη είχε πει να τον στραπατσάρουν, όχι να τον σκοτώσουν!» Είχε «πει»! Στο ίδιο βιβλίο η Στεφανοπούλου αποκαλύπτει τις στενές προσωπικές σχέσεις που είχε η βασίλισσα με τον αρχηγό της CIA στρατηγό Ντάλες, με τον οποίο είχε «συλληφθεί» (από συνεργάτες του) σε προχωρημένες περιπτύξεις στο γραφείο του στην Ουάσινγκτον (σελ. 128, 149).
Επρεπε επίσης να περάσουν δεκαετίες έως ότου ανέβει στο βήμα της Βουλής το 2013 – ακριβώς 50 χρόνια μετά τη δολοφονία- η γραμματέας του ΚΚΕ Αλέκα Παπαρήγα για να πει ότι «ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και η προδικτατορική ΕΡΕ δεν είχαν καμία σχέση με την αποτρόπαιη πράξη των παρακρατικών της εποχής». Για να παραδεχθεί ότι ο Καραμανλής «υπήρξε ο εκσυγχρονιστής και ο μεταρρυθμιστής της Ελλάδος, του το αναγνωρίζουμε». Να ποια θα έπρεπε να ήταν λοιπόν η συζήτηση του 2021 με αφορμή και την επέτειο της δολοφονίας Λαμπράκη: Πόση ανεξαρτησία αντέχει αυτός ο τόπος 200 χρόνια μετά την Επανάσταση; Πόσα κέντρα εξουσίας; Πόσα μέσα και πόσα έξω; Αλλά ποιος αντέχει να την κάνει αυτή τη συζήτηση; Οι χρηματοδότες αποτυχημένων κυριών υποψήφιων προέδρων των ΗΠΑ; Παραλογίζομαι. Αν όμως δεν μπορούν να την κάνουν, τουλάχιστον ας μη σκαλίζουν και πτυχές της ελληνικής Ιστορίας που δεν αντέχουν να διαχειριστούν. Και ας μην προκαλούν. Η Ελλάδα έχει αλλάξει.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια