Του Γιώργου Κράλογλου
Θέμα χρόνου είναι να επιστρέψει ο λαϊκισμός στην οικονομία. Το "εγγυώνται" εκτός από την κρίση του κορωνοϊού, ο ΣΥΡΙΖΑ και η αδιαφορία του ΚΙΝΑΛ.
Ως "μάννα εξ ουρανού" περιμένει την οικονομική κρίση του κορωνοϊού ο ΣΥΡΙΖΑ. Η αγωνία τους είναι να μην καθυστερήσει και χαθεί έτσι η όποια αγανάκτηση είναι κρυμμένη στην κάθε μορφής καραντίνα, που επέβαλε η πανδημία.
Πώς και πώς περιμένουν, οι σύντροφοι, καταστροφές στον τουρισμό, πλήρη αποβιομηχάνιση της χώρας, αποεπένδυση, λουκέτα μικρομεσαίων, φαντάσματα στις αερομεταφορές και νέο κύμα ανεργίας (250-300.000 εργαζόμενων) για να ορθοποδήσουν κομματικά και πολιτικά.
Για τον ΣΥΡΙΖΑ είναι μοναδική ευκαιρία να "ισοφαρίσει" την θλιβερή παρουσία του και στην οικονομική ζωή του τόπου την 4ετία, 2015-2019, στην καρδιά οικονομικής κρίσης.
Την ανικανότητά του στην εξουσία, αυξάνοντας το χρέος κατά 100 δισ. ευρώ, τις απαιτήσεις των δανειστών σε επίπεδο δουλικότητας, την ταχύτητα της φυγής επενδυτών και ξένων επιχειρήσεων από την Ελλάδα, τη μετανάστευση νέων κατά 200.000, τη μεταφορά καταθέσεων εκτός Ελλάδος ύψους 70 δισ. (επιχειρήσεις και νοικοκυριά), την επιχειρηματική μετανάστευση σε Λουξεμβούργο, Κύπρο, Βουλγαρία, Αλβανία, Τσεχία, Ρουμανία (κατά 4.000 έδρες) και τέλος, τα λουκέτα των μικρομεσαίων (κατά 150.000) προσθέτοντας 70.000 εργαζόμενους στα νούμερα της ανεργίας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ, του "κατώτατου στα 750 ευρώ", ή του "είναι δίκαιο και θα γίνει πράξη, με ένα νόμο και ένα άρθρο" (τα θυμάστε τα συνθήματα του 2014 και του πρώτου εξαμήνου του 2015) που διέλυσε φορολογικά, την οικοδομή, τους μικρομεσαίους, τη μεσαία τάξη και τους επαγγελματίες, θα πρέπει (μιλώντας για την κρίση επί Μητσοτάκη) να δικαιολογήσει τη μαύρη αγορά εργασίας του 2016-2019, την φτηνή επιδοματική πολιτική ενός άθλιου κράτους-πατερούλη και τους μισθούς Βουλγαρίας (με 340 ευρώ στο χέρι και τα δώρα Πάσχα και Χριστουγέννων στα χαρτιά, και επιστροφές τους την επόμενη εβδομάδα).
Αυτό το καταστροφικό αριστεριλίκι και ρεζιλίκι της χώρας, μια ολόκληρη 4ετία με τον ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση, ούτε σκεπάζεται με αλχημείες, ούτε ξεχνιέται με τις σκανδαλολογίες που θα κατασκευάζει από εδώ και πέρα ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η νέα σοδειά άχυρου πρέπει να μοιραστεί από τώρα. Σήμερα αν είναι δυνατόν. Πριν προκάνει η κυβέρνηση Μητσοτάκη να συσπειρώσει τις δικές της δυνάμεις, τις ολίγες επιχειρηματικές αλλά και τις προσφερόμενες πολιτικές όπως (θεωρητικά προς ώρας) αυτές που διαθέτει το ΚΙΝΑΛ.
Με αυτή τη στόχευση θα ξεκινήσουν οι σύντροφοι ξεκινώντας από την πάντα εύκολη λαϊκίστικη ευκαιρία των αποκρατικοποιήσεων. Έτσι μετά τους 140 οικολόγους και άλλους των κρατικών συντεχνιών (που κάλεσε ο ΣΥΡΙΖΑ σε μάζωξη έξω από τη Βουλή) σειρά θα έχει η ΛΑΡΚΟ.
Οι κάπου 1.200 κρατικοί υπάλληλοι της ΛΑΡΚΟ που αναμένεται να χαλάσουν τον κόσμο (στο μέτρο του δυνατού...) με στήριγμα τον ΣΥΡΙΖΑ, και τοπικούς βουλευτές ανάμεσα στους οποίους είναι (πώς να λείψουν...) και της Ν.Δ.
Θα ακολουθήσουν μαζώξεις για κάθε μορφής αποκρατικοποίηση που τυχόν θα επιχειρήσει η κυβέρνηση. Πρώτη η ΔΕΗ και οι θυγατρικές της. Εκεί να δεις τι αριστερό κλάμα και θρήνος θα πέσει...
Και αυτά είναι τα εύκολα της αξιωματικής αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ. Τα δύσκολα θα φανούν όταν θα υποχρεωθεί να κάνει το άσπρο μαύρο στην οικονομία μεταφέροντας στις πλάτες του Μητσοτάκη το σύνολο της οικονομικής κρίσης που θα ακολουθήσει κατά ή και μετά την πανδημία.
Η κυβέρνηση Μητσοτάκη θα φορτωθεί τα νέα λουκέτα και τις εκατοντάδες χιλιάδες των ανέργων, αφού ο ΣΥΡΙΖΑ μας έβγαλε από τα μνημόνια..., γέμισε το "μαξιλάρι" του 2019 με 30 δισ. ευρώ (ανεξάρτητα αν το γέμισμα βγήκε από τις τσέπες μας) και άφησε την ανεργία στο κάτι παραπάνω από το 17%.
Ο αντιπολιτευτικός λαϊκισμός (του ΣΥΡΙΖΑ κυρίως) ασφαλώς και θα συνδέσει την κυβέρνηση με την οικονομική κρίση. Θα τον αντέξει ο κ. Μητσοτάκης; Και το ερώτημα είναι εύλογο λόγω δυστυχώς και "ευδιάκριτων" λαϊκίστικων κυβερνητικών "συμπτωμάτων", με υπερβολές στην προβολή των μέτρων άμυνας (αυτονόητων για όλη την Ε.Ε.) τα οποία δοκιμάζονται, από επιχειρήσεις και επαγγελματίες, αλλά με εμφανή ανησυχία για την αποτελεσματικότητά τους. Ζητούμενο όμως δεν είναι η όποια κυβερνητική αντίδραση στον λαϊκισμό, αλλά η πειστική εκείνη πολιτική που θα αποβάλλει κάποτε αυτό το (χρόνιο και αρρωστημένο) φαινόμενο από την οικονομία μας.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια