Γράφει ο Άρης Ραβανός
Στη μαύρη τρύπα της ανεργίας κινδυνεύουν να βρεθούν εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες λόγω των πρωτοφανών συνεπειών της οικονομικής κρίσης που έπεται της υγειονομικής και της πανδημίας.
Οι εργαζόμενοι ανησυχούν δικαίως διότι ανατρέπονται πολλές από τις εργασιακές διατάξεις που τους προστάτευαν. Το εργασιακό δίκαιο αλλάζει άρδην και πολλές σταθερές χάνονται. Ήδη χάθηκαν πολλά κεκτημένα για τον κόσμο της εργασίας την δεκαετή κρίση των μνημονίων. Οι μισθοί συμπιέστηκαν σε πολύ μεγάλο βαθμό, η ανεργία είναι παρούσα και με απειλητικές διαθέσεις και προοπτικές ευοίωνες δεν φαίνονται στον ορίζοντα.
Ο κόσμος της εργασίας πρέπει να στηριχθεί και να μην πέσει μέσα στην μαύρη τρύπα της ανεργίας από την οποία δεν θα βγει εύκολα. Οι όποιες αλλαγές υπήρξαν αυτό το κρίσιμο δίμηνο στο πεδίο των εργασιακών σχέσεων δεν πρέπει να έχουν μόνιμο χαρακτήρα.
Είναι χρέος της Πολιτείας να προστατεύσει τους εργαζομένους. Το αντεπιχείρημα ότι πρέπει να σωθεί η οικονομία συμπεριλαμβάνει και τους εργαζομένους.
Εξάλλου χωρίς διαθέσιμο εισόδημα δεν υπάρχει κατανάλωση και άρα δεν δύναται να στηριχθεί η οικονομία. Χωρίς αγοραστική δύναμη είναι νεκρή η οικονομία και αυτό οφείλουν να το γνωρίζουν πολύ καλά όσοι λαμβάνουν τις αποφάσεις.
Στην οικονομική επιστήμη υπάρχει ο υποθετικός χαρακτήρας «πεφωτισμένος σχεδιαστής της κοινωνίας». Σύμφωνα με αυτόν, ο σχεδιαστής της κοινωνίας επιθυμεί την μεγιστοποίηση της οικονομικής ευημερίας των μελών της κοινωνίας.
Το «αόρατο χέρι» της οικονομίας δεν θα λύσει τα προβλήματα που έχουν ανακύψει χωρίς παρεμβατικές δημόσιες πολιτικές που θα προστατεύουν το εισόδημα των εργαζομένων και βέβαια τις θέσεις εργασίας. Μην λησμονείτε ότι το Κράτος δύναται, μερικές φορές, να βελτιώσει τα αποτελέσματα που προκύπτουν μέσω των αγορών και ειδικά σε κρίσεις, όπως η τωρινή. Θεραπεύοντας ατέλειες μπορεί να αυξήσει την οικονομική και κατ’ επέκταση κοινωνική ευημερία.
Το ζητούμενο την επόμενη μέρα της υγειονομικής κρίσης και για να μην υπάρξουν κοινωνικές αναταραχές και βέβαια μετακινήσεις σε ακραίες αντιλήψεις και θεωρίες πρέπει με το δόγμα του πεφωτισμένου σχεδιαστή της οικονομίας να ενδιαφερθεί η Πολιτεία για την δικαιοσύνη, δηλ. για την τίμια κατανομή της ευημερίας ανάμεσα στους αγοραστές και τους πωλητές. Και συνάμα να φροντίσει να ελαφρύνει εργαζομένους και μικρομεσαίες επιχειρήσεις και ελεύθερους επαγγελματίες από τους φόρους.
Για να μη φθάσουμε στα λόγια του Βενιαμίν Φραγκλίνου που είχε πει στις ΗΠΑ, «σε τούτο τον κόσμο τίποτα δεν είναι βέβαιο, εκτός από το θάνατο και τους φόρους».
Ας δράσει το αόρατο χέρι του πεφωτισμένου σχεδιαστή της κοινωνίας. Υπάρχει ανάγκη για να μην μετράμε χιλιάδες που θα πέφτουν στην «μαύρη τρύπα» της ανεργίας και άρα της κοινωνικής εξαθλίωσης και απομόνωσης με ότι αυτό σημαίνει ευρύτερα.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια