Αν αυτό, το τελευταίο περιστατικό δεν ανταποκρίνεται και δεν ενσαρκώνει όλα τα χαρακτηριστικά του απαράμιλλου νεοελληνικού παλιμπαιδισμού, εγώ να κάνω αλλεπάλληλες κωλοτούμπες
Σα να συγκρίνουμε την Αμαλιάδα του νομού Ηλείας με το Παρίσι. Τον λαχειοπώλη με τον αστροναύτη. Και τον Μέσι με τον συμπαθέστατο Αραβίδη.
Επειδή, λοιπόν, η εξαιρετική και τόσο αυθόρμητη Αλκηστις Πρωτοψάλτη, παρέα με τρεις μουσικούς. Εξ αποστάσεως ο καθένας περίπου δύο και πλέον μέτρα. Επειδή διασχίσανε το κέντρο. Επειδή κατέληξαν έξω από του Μαξίμου. Επειδή η Αλκηστις τραγούδησε γνωστά κομμάτια της. Και επειδή φωτορεπόρτερ με διάφορους περαστικούς συγκεντρώθηκαν ο ένας πάνω στον άλλο. Επειδή συνέβη αυτό το περιστατικό. Εγώ προσωπικά το βρίσκω πρωτότυπο και ευχάριστο.
Επειδή λοιπόν έγινε αυτό, πετάχτηκαν διάφοροι ιεράρχες απαιτώντας άνοιγμα των Εκκλησιών. Με το επιχείρημα «γιατί αυτοί και όχι εμείς, δηλαδή αυτή η συναυλία είναι πιο σημαντική από εκκλησιαστική λειτουργία;»
Από κοντά και διάφοροι παράγοντες του ΠΑΜΕ που απαιτούν να εορταστεί η εργατική Πρωτομαγιά. Τηρώντας, όλοι οι διαδηλωτές, τα μέτρα προστασίας. Από κοντά και ο φίλτατος, ο εμπνευσμένος μουσικός Σταμάτης Κραουνάκης να χαρακτηρίζει το περιστατικό ως «σιχαμερό» και να απειλεί πως θα καταφύγει σε νόμιμες διαδικασίες. Αφού, λέει, δεν ρωτήθηκε ούτε εκείνος ως συνθέτης των τραγουδιών, ούτε η Λίνα Νικολακοπούλου ως στιχουργός. Μάλιστα από πάνω έλουσε και τον Κυριάκο Μητσοτάκη
Επρεπε, λέει, να ερωτηθεί, αν εκείνος επιθυμεί τα τραγούδια του να ακουστούν και να αφιερωθούν στον πρωθυπουργό. Πράγμα που σημαίνει πως κάθε ερμηνευτής πρέπει να εξασφαλίζει την άδεια του συνθέτη και του στιχουργού.
Σε εκείνη την περίπτωση που ακροατής θα είναι κάποιος, μισητός για εκείνον, πολιτικός. Είναι (φερ ειπείν) ο Τσίπρας; Τότε καλώς. Είναι ο Κουτσούμπας; Αριστα. Είναι η Φώφη; Θα το σκεφθώ. Με απλά λόγια τα τραγούδια δεν είναι για όλους, αλλά για όσους συμφωνούν με τις απόψεις μου. Προσωπικά προτείνω στον Σταμάτη, από εδώ και πέρα κάθε ακροατής των τραγουδιών του να ερωτάται και να δηλώνει τις πολιτικές και ιδεολογικές του προτιμήσεις.
Πάμε παρακάτω. Στην περίπτωση της Εκκλησίας και κάποιων βιαστικών ιεραρχών. Το περιστατικό θυμίζει ανέκδοτο σχολικό. Σε κάποια αίθουσα Δημοτικού σχολείου. Οπου κάποιο από τα παιδιά, εκτοξεύει σαίτα προς κάποια κατεύθυνση αλλά η σαίτα καταλήγει στο γραφείο της δασκάλας
Τι να κάνει η γυναίκα ρωτάει τον πρώτο: Γιωργάκη εσύ το έκανες; Όχι απαντάει ο Γιωργάκης. Ο πισινός μου το έκανε. Εσύ το έκανες Λάκη; Όχι κυρία ο πισινός μου το έκανε. Εσύ μικρέ Τάκη; Όχι κυρία ο πισινός μου το έκανε
Ως εκ τούτου από πισινό σε πισινό, η κυρία καταλήγει στον τοίχο. Εκείνος ο τοίχος το έκανε. Ακόμα καλύτερα. Το περιστατικό που παραπέμπει στην περίπτωση της Εκκλησίας και των βιαστικών ιεραρχών, θυμίζει παιδιά να λένε με παράπονο προς τη μαμά. Γιατί εκείνος και όχι εγώ; Α δεν παίζω. Πάντα εγώ θα φταίω
Με απλά λόγια. Αντί, προς το παρόν, να κάνουμε το σταυρό μας. Αντί να αισθανόμαστε πως επιτέλους ψηλώσαμε. Πως επιτέλους αυτή η μέχρι πρότινος ανυπόληπτη χώρα, έχει αναδειχθεί σε πρωταθλήτρια Ευρώπης. Αντί να ευγνωμονούμε αυτόν τον απίστευτο σεμνό Σωτήρη Τσιόδρα. Αντί να κοιτάμε την ουσία. Εμείς, κάποιοι εξ ημών και υμών, απαγορεύουμε τα τραγούδια μας. Εκφραζόμαστε με τον χειρότερο τρόπο για τον πρωθυπουργό. Λέξη δεν λέμε για τον Τσιόδρα. Και από πάνω απαιτούμε το άνοιγμα των Εκκλησιών
Τι να πω; Οσο και να τους πλένεις το σαπούνι σου χαλάς!
Δημήτρης Δανίκας
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια