Γράφει ο Γιώργος Πανταγιάς
Το μετεκλογικό πολιτικό τοπίο επιβεβαιώνει την αλλαγή εποχής. Ο φόβος και η ανασφάλεια υποχώρησαν αισθητά. Στο κοινωνικό σώμα υπάρχει κλίμα προσμονής. Κοινή είναι η αίσθηση ότι βρισκόμαστε στην απαρχή μιας καινούριας περιόδου. Τα χαρακτηριστικά της, όμως, δεν αποκρυσταλλώθηκαν. Η οικονομική ατζέντα των πρόσφατων εκλογών παραμένει προτεραιότητα. Ωστόσο, σημαντικό θέμα αποδεικνύονται οι γεωπολιτικές εξελίξεις και αναταράξεις.
Στην εγχώρια σκηνή, η κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι αναμφισβήτητη. Η δημοτικότητα και η αποδοχή του διευρύνθηκαν. Η υπεροχή του εδράζεται στο πολιτικό κεφάλαιο που οικοδόμησε ενσαρκώνοντας μια νέα ταυτότητα και φυσιογνωμία. Το κεντρώο προφίλ που εντέχνως καλλιεργεί, σε συνδυασμό με τα επιχειρούμενα ανοίγματά του στον κεντροαριστερό χώρο, του επιτρέπουν να προσελκύει το ενδιαφέρον ευρύτερου τμήματος του εκλογικού σώματος. Κινούμενος εσκεμμένα σε διαφορετική ταχύτητα από αυτή της Ν.Δ. ενισχύει τα πολιτικά του αποθέματα.
Ταυτόχρονα,μπορεί και συντηρεί σχέσεις εμπιστοσύνης με εκείνους τους πολίτες οι οποίοι μετά την κρίση αποστασιοποιήθηκαν από τα παραδοσιακά κομματικά σχήματα. Το σίγουρο είναι ότι ο Κυριάκος Μητσοτάκης δείχνει να γνωρίζει πως το μεταρρυθμιστικό του σχέδιο δεν στηρίζεται επαρκώς από κάποιο πολιτικό υποκείμενο. Το κόμμα του βρίσκεται σε αναντιστοιχία με τις πολιτικές που ο ίδιος εκφράζει. Ετσι ερμηνεύεται και το ότι επιχειρεί να δημιουργήσει προσωπική αυθύπαρκτη υποδομή. Και τούτο διότι αντιλαμβάνεται πως η ικανότητά του να ηγείται και να κυβερνά θα δοκιμαστεί σκληρά στο πεδίο της καθημερινής διαχείρισης και της αποτελεσματικότητας.
Πάντως, η κυβερνητική πολιτική αξιολογείται θετικά από την πλειοψηφία της κοινής γνώμης. Αξιοσημείωτο θεωρείται ότι και ένα τμήμα των ψηφοφόρων των κομμάτων της αντιπολίτευσης την κρίνει ευνοϊκά. Ολες οι δημοσκοπήσεις το επιβεβαιώνουν. Βέβαια είναι νωρίς ακόμη για ουσιαστική αποτίμηση. Ολα θα κριθούν σε βάθος χρόνου. Εύλογα κυριαρχεί η μετεκλογική ευφορία.
Αναμφίβολα, οι έντονοι ρυθμοί της πρώτης περιόδου υποχώρησαν. Τα πρώτα σημάδια της αδράνειας εμφανίστηκαν. Μαζί και οι δυσλειτουργίες και οι δυστοκίες. Υπήρξαν ατυχείς χειρισμοί, λανθασμένες επιλογές, καθώς και φαινόμενα πελατειακών σχέσεων και εύνοιας των κομματικών ημετέρων. Εξίσου σημαντικά είναι και τα κρούσματα πολιτικής ελαφρότητας και διαχειριστικής ανεπάρκειας. Είτε σε επίπεδο υπουργών, είτε με τα νεόκοπα στελέχη της κρατικής διοίκησης.
Αποκρυπτογραφώντας τις θεατές και αθέατες πλευρές της εξάμηνης θητείας της κυβέρνησης, διαπιστώνουμε τα πλεονεκτήματα και τα μειονεκτήματά της. Η απεξάρτηση των στελεχών της από τις συνταγές του παρελθόντος και τις παλαιοκομματικές πρακτικές καθίσταται καίριο ζήτημα. Η κυριαρχία του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι συνυφασμένη με τις ανόθευτες μεταρρυθμιστικές επιλογές του. Η προώθησή τους αποτελεί προϋπόθεση για να αποφύγει τη φθορά ενός άχρωμου και άοσμου κυβερνητισμού. Στη νέα εποχή η πολιτική καλείται να λειτουργήσει ως εργαστήρι νέων ιδεών και προτάσεων για την ανάπτυξη και ευημερία της χώρας. Στο πεδίο αυτό θα κριθεί ο σημερινός πρωθυπουργός.
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια