Στην αρχή νόμισα πως ήταν κάποιο από τα συνήθη fake news. Γρήγορα όμως συνειδητοποίησα, διαβάζοντας και τις σχετικές δηλώσεις του αρμόδιου υπουργού, πως όσο κι αν μοιάζει με τρολάρισμα, η είδηση είναι αληθής.
Πρόκειται για το πρόγραμμα του υπουργείου Εργασίας να παλιννοστήσει για αρχή 500 επιστήμονες με εμπειρία, προσφέροντας μια ευρωπαϊκή επιδότηση ώστε να προσληφθούν από ελληνικές επιχειρήσεις και με μισθό 3.000 ευρώ! Από αυτά το 70% θα είναι η επιδότηση και το 30% θα το πληρώνει ο ιδιώτης υπό την προϋπόθεση ότι θα τον κρατήσει άλλο ένα χρόνο μετά τον πρώτο επιδοτούμενο!
Απίστευτο κι όμως αληθινό! Προφανώς, κάποιοι εκεί στο υπουργείο Εργασίας ή δεν ξέρουν τις απολαβές των επιστημόνων στην υπόλοιπη Ευρώπη (ούτε καν των σερβιτόρων) ή η πολύχρονη οικονομική κρίση στη χώρα μας έχει σαλέψει και τον τρόπο που βλέπουμε την κανονικότητα.
Τα ερωτήματα πολλά από αυτό το “φιλόδοξο” σχεδιασμό.
- Οι επιχειρήσεις που έχουν ανάγκη από τέτοια εξειδικευμένα στελέχη, δεν προσλαμβάνουν γιατί δεν έχουν να πληρώσουν μισθό 3.000 ευρώ;
Ε λοιπόν αν δεν μπορούν να πληρώσουν, ας μην έχουν απαιτήσεις κι ας μην κάνουν σχέδια ανάπτυξης γιατί με τις πορδές δεν βάφονται αυγά. Στον ιδιωτικό τομέα ό,τι πληρώνεις παίρνεις σε ανθρώπινο δυναμικό κι αν δε σου κάνει τη δουλειά και δεν σου δημιουργεί υπεραξία με τις υπηρεσίες του, ο εργαζόμενος ή το στέλεχος, τότε απλά τον αλλάζεις και παίρνεις άλλον καλύτερο. Δεν περιμένεις να σωθείς από επιδοτούμενα στελέχη μιας χρήσεως. Η στελέχωση στον ιδιωτικό τομέα δεν γίνεται με μειοδοτικό διαγωνισμό, γιατί η γνώση και η εμπειρία πληρώνονται, τελεία και παύλα
-Το λεγόμενο brain drain έδιωξε από τη χώρα χιλιάδες νέους επιστήμονες που το ελληνικό κράτος ξόδεψε πάρα πολλά για να σπουδάσουν είτε αυτοί είναι πληροφορικάριοι, μηχανικοί, γιατροί, βιολόγοι, οικονομολόγοι κλπ. Αναζήτησαν την τύχη τους στο εξωτερικό και μετανάστευσαν όχι μόνο γιατί οι μισθοί εδώ είναι χαμηλοί ή γιατί υπάρχει ανεργία.
Έφυγαν και γιατί δεν έβλεπαν προοπτική.
Έφυγαν γιατί το εργασιακό περιβάλλον εδώ στις περισσότερες περιπτώσεις δεν ευνοεί την έρευνα, την πρωτοβουλία, τη δημιουργικότητα και τον υγιή ανταγωνισμό.
Έφυγαν γιατί εδώ είναι πολύ λίγες οι επιχειρήσεις στις οποίες ο νέος επιστήμων θα μπει, θα νοιώσει ασφάλεια και αναγνώριση της δουλειάς του έτσι που να συνδέσει όλη του τη ζωή με την επιχείρηση.
Έφυγαν γιατί δεν υπάρχουν κίνητρα για τον νέο επιστήμονα παρά μόνο αντικίνητρα. Από τη βαριά φορολογία ως την ανείπωτη γραφειοκρατία ακόμα και για τα πιο απλά πράγματα και δραστηριότητες.
Ένας νέος γιατρός λοιπόν που βρήκε δουλειά στη Γερμανία ή στην Αγγλία με πρώτο μισθό 5-6 χιλιάδες ευρώ γιατί να αφήσει τη δουλειά του και να γυρίσει σε ένα ιδιωτικό νοσοκομείο με τα μισά λεφτά και με τον όρο να φέρνει ασθενείς στο νοσοκομείο για να παίρνει προμήθεια;
Ένας πολιτικός μηχανικός που βρήκε δουλειά έξω με μισθό 7-8.000 ευρώ γιατί να γυρίσει πίσω με 3.000 από τα οποία τα μισά θα του τα παίρνει η εφορία και το ασφαλιστικό του ταμείο;
Το ίδιο για τον οικονομολόγο που δουλεύει σε τράπεζα, σε fund, σε ασφαλιστική εταιρεία.
Πολλώ δε μάλλον σε εταιρείες πληροφορικής και ψηφιακών μέσων όπου οι αποδοχές ζαλίζουν.
Με άλλα λόγια ας μην κοροϊδευόμαστε κι ας μην παραβιάζουμε την κοινή λογική.
Οι ελληνικές εταιρείες που όντως έχουν ανάγκη από έμπειρα στελέχη, ξέρουν που θα τα βρουν και ξέρουν πόσο πρέπει να πληρώσουν για να τα αποκτήσουν και να τα εντάξουν στο δυναμικό τους με συμβόλαια και όρους πολύ πιο δελεαστικούς από αυτούς που ορίζει το υπουργείο Εργασίας και που με βάση την ανακοίνωση, η μόνη εξασφάλιση γι αυτόν που θα αφήσει πίσω του μια στρωμένη καριέρα, είναι η διετής απασχόληση και άγνωστο τι μέλλει γενέσθαι πέραν τούτου.
Και επιτέλους κάποτε πρέπει να ξεφύγουμε σε αυτή τη χώρα από την επιδοματική πανάκεια προς πάσαν κατεύθυνση που το μόνο που παράγει είναι ψηφαλάκια ανόητων , αντιπαραγωγικών και μη προσοντούχων ψηφοφόρων.
Είναι καιρός να γίνει αντιληπτό από όλους πως άλλο η κοινωνική πολιτική που πρέπει και επιβάλλεται να ασκεί το κράτος προς τους αδύνατους και άλλο η αναπτυξιακή πολιτική που θα δημιουργεί καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας και προοπτικές για τις επιχειρήσεις και τις επενδύσεις.
Απίστευτο κι όμως αληθινό! Προφανώς, κάποιοι εκεί στο υπουργείο Εργασίας ή δεν ξέρουν τις απολαβές των επιστημόνων στην υπόλοιπη Ευρώπη (ούτε καν των σερβιτόρων) ή η πολύχρονη οικονομική κρίση στη χώρα μας έχει σαλέψει και τον τρόπο που βλέπουμε την κανονικότητα.
Τα ερωτήματα πολλά από αυτό το “φιλόδοξο” σχεδιασμό.
- Οι επιχειρήσεις που έχουν ανάγκη από τέτοια εξειδικευμένα στελέχη, δεν προσλαμβάνουν γιατί δεν έχουν να πληρώσουν μισθό 3.000 ευρώ;
Ε λοιπόν αν δεν μπορούν να πληρώσουν, ας μην έχουν απαιτήσεις κι ας μην κάνουν σχέδια ανάπτυξης γιατί με τις πορδές δεν βάφονται αυγά. Στον ιδιωτικό τομέα ό,τι πληρώνεις παίρνεις σε ανθρώπινο δυναμικό κι αν δε σου κάνει τη δουλειά και δεν σου δημιουργεί υπεραξία με τις υπηρεσίες του, ο εργαζόμενος ή το στέλεχος, τότε απλά τον αλλάζεις και παίρνεις άλλον καλύτερο. Δεν περιμένεις να σωθείς από επιδοτούμενα στελέχη μιας χρήσεως. Η στελέχωση στον ιδιωτικό τομέα δεν γίνεται με μειοδοτικό διαγωνισμό, γιατί η γνώση και η εμπειρία πληρώνονται, τελεία και παύλα
-Το λεγόμενο brain drain έδιωξε από τη χώρα χιλιάδες νέους επιστήμονες που το ελληνικό κράτος ξόδεψε πάρα πολλά για να σπουδάσουν είτε αυτοί είναι πληροφορικάριοι, μηχανικοί, γιατροί, βιολόγοι, οικονομολόγοι κλπ. Αναζήτησαν την τύχη τους στο εξωτερικό και μετανάστευσαν όχι μόνο γιατί οι μισθοί εδώ είναι χαμηλοί ή γιατί υπάρχει ανεργία.
Έφυγαν και γιατί δεν έβλεπαν προοπτική.
Έφυγαν γιατί το εργασιακό περιβάλλον εδώ στις περισσότερες περιπτώσεις δεν ευνοεί την έρευνα, την πρωτοβουλία, τη δημιουργικότητα και τον υγιή ανταγωνισμό.
Έφυγαν γιατί εδώ είναι πολύ λίγες οι επιχειρήσεις στις οποίες ο νέος επιστήμων θα μπει, θα νοιώσει ασφάλεια και αναγνώριση της δουλειάς του έτσι που να συνδέσει όλη του τη ζωή με την επιχείρηση.
Έφυγαν γιατί δεν υπάρχουν κίνητρα για τον νέο επιστήμονα παρά μόνο αντικίνητρα. Από τη βαριά φορολογία ως την ανείπωτη γραφειοκρατία ακόμα και για τα πιο απλά πράγματα και δραστηριότητες.
Ένας νέος γιατρός λοιπόν που βρήκε δουλειά στη Γερμανία ή στην Αγγλία με πρώτο μισθό 5-6 χιλιάδες ευρώ γιατί να αφήσει τη δουλειά του και να γυρίσει σε ένα ιδιωτικό νοσοκομείο με τα μισά λεφτά και με τον όρο να φέρνει ασθενείς στο νοσοκομείο για να παίρνει προμήθεια;
Ένας πολιτικός μηχανικός που βρήκε δουλειά έξω με μισθό 7-8.000 ευρώ γιατί να γυρίσει πίσω με 3.000 από τα οποία τα μισά θα του τα παίρνει η εφορία και το ασφαλιστικό του ταμείο;
Το ίδιο για τον οικονομολόγο που δουλεύει σε τράπεζα, σε fund, σε ασφαλιστική εταιρεία.
Πολλώ δε μάλλον σε εταιρείες πληροφορικής και ψηφιακών μέσων όπου οι αποδοχές ζαλίζουν.
Με άλλα λόγια ας μην κοροϊδευόμαστε κι ας μην παραβιάζουμε την κοινή λογική.
Οι ελληνικές εταιρείες που όντως έχουν ανάγκη από έμπειρα στελέχη, ξέρουν που θα τα βρουν και ξέρουν πόσο πρέπει να πληρώσουν για να τα αποκτήσουν και να τα εντάξουν στο δυναμικό τους με συμβόλαια και όρους πολύ πιο δελεαστικούς από αυτούς που ορίζει το υπουργείο Εργασίας και που με βάση την ανακοίνωση, η μόνη εξασφάλιση γι αυτόν που θα αφήσει πίσω του μια στρωμένη καριέρα, είναι η διετής απασχόληση και άγνωστο τι μέλλει γενέσθαι πέραν τούτου.
Και επιτέλους κάποτε πρέπει να ξεφύγουμε σε αυτή τη χώρα από την επιδοματική πανάκεια προς πάσαν κατεύθυνση που το μόνο που παράγει είναι ψηφαλάκια ανόητων , αντιπαραγωγικών και μη προσοντούχων ψηφοφόρων.
Είναι καιρός να γίνει αντιληπτό από όλους πως άλλο η κοινωνική πολιτική που πρέπει και επιβάλλεται να ασκεί το κράτος προς τους αδύνατους και άλλο η αναπτυξιακή πολιτική που θα δημιουργεί καλά αμειβόμενες θέσεις εργασίας και προοπτικές για τις επιχειρήσεις και τις επενδύσεις.
Βασίλης Στεφανακίδης
* Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μη συμπίπτουν με τις απόψεις του/της αρθρογράφου ή τα περιεχόμενα του άρθρου.
0 Σχόλια